آب و هوای شدید بخش هایی از استرالیا را فرا گرفته است غیر قابل سکونت
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
From بالکن او در لیزمور، شهری در شمال نیو ساوت ولز، مارالین شوفیلد خرابه های محله خود را بررسی می کند. خانه او که در محل تلاقی رودخانه کند ویلسونز قرار دارد، بر روی پایه های ۱۳ متری ساخته شد تا از سیلاب های فصلی محافظت کند. با این حال، هنگامی که Lismore در فوریه گذشته، پس از چند روز باران سیل آسا زیر آب رفت، سیلاب به اتاق نشیمن خانم شوفیلد سرازیر شد.
مرورگر شما از عنصر پشتیبانی نمی کند.
او با قایق نجات یافت و روی بام همسایه قرار گرفت. او شجاعانه خاطرنشان می کند که حداقل خانه او که اکنون با پتوها و بیلبوردهای انتخاباتی برای دیوارها وصله شده است، هنوز پابرجاست. خانه همسایه در یک تپه مچاله شده است. یکی دیگر از بین رفت.
آب و هوای شدید استرالیا آن را به ویژه در برابر گرمایش جهانی آسیب پذیر می کند. بیشتر فضای داخلی وسیع آن نیمه خشک است و با دمای ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از میانگین بلندمدت، به طور فزاینده ای در معرض آتش سوزی و خشکسالی قرار می گیرد. جو گرم‌تر همچنین می‌تواند رطوبت بیشتری را در خود نگه دارد، که این کشور را در معرض بارش‌های بی‌نظیر قرار می‌دهد – مانند بارندگی شدید و سیل که امسال متحمل شده است.
بریزبن تقریباً دریافت کرد. بارش یک سال در پنج روز در فوریه گذشته، خسارتی معادل ۶۵۶ میلیون دلار استرالیا (۴۴۴ میلیون دلار) داشت. حومه‌های غرب سیدنی در ماه جولای برای چهارمین بار در ۱۸ ماه گذشته جمع‌آوری شدند. اخیراً مقادیر زیادی آب از حوضه موری-دارلینگ، یک سیستم رودخانه ای غول پیکر در شرق استرالیا سرازیر شده و چندین شهر را بلعیده است. سیل امسال جان حداقل ۲۷ نفر را گرفته و بیش از ۲۸۰۰۰ خانه را تخریب یا آسیب رسانده است. و با انتشار این مقاله، استرالیای جنوبی توسط یک طوفان جدید تهدید شد.
سیاستمداران محافظه کار، که اغلب درگیر صنعت زغال سنگ هستند، برای سال ها بدتر شدن چنین بلایایی را انکار می کردند. . این امر نه تنها مانع از کاهش انتشار گازهای گلخانه ای استرالیا شد، بلکه از اتخاذ اقدامات مؤثر برای سازگاری با گرمایش ناشی از آن جلوگیری کرد. جیمی پیتاک از دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید که دولت «گزینه‌های آسانی را حل کرده است». آب‌ریزها ساخت، خانه‌ها را بزرگ کرد و در پاکسازی‌های پس از فاجعه هدر رفت. تخمین زده می شود که استرالیا در چند دهه گذشته تقریباً ۵۰ برابر بیشتر از هزینه های مربوط به ساخت خانه های مقاوم تر و سایر زیرساخت ها برای واکنش به بلایا هزینه کرده است.
اما با افزایش هزینه آسیب های مربوط به آب و هوا، نادیده گرفتن آن سخت تر می شود. به گفته شورای آب و هوا، یک گروه مدافع، حدود یک خانه از هر ۲۵ استرالیایی ممکن است تا سال ۲۰۳۰ به دلیل خطر سیل بیش از حد غیرقابل بیمه باشد.
دولت کارگر آنتونی آلبانیز، انتخاب شده در می، اهداف سخت تری را برای کاهش انتشار تعیین کرده است. با کمپین وعده افزایش بودجه برای بلایای مرتبط با آب و هوا، به راه اندازی یک بحث جدی تر در مورد چگونگی سازگاری شهرها و حومه های استرالیا با اثرات گرمایش کمک کرده است. برخی از آنها باید رها شوند. آقای پیتوک می‌گوید: «در واقع باید به عقب‌نشینی مدیریت‌شده دست بزنیم و برای جابه‌جایی به مردم پول بدهیم». بسیاری در حومه های آسیب دیده لیزمور موافق هستند. خانم شوفیلد می‌گوید: «من خانه‌ام را دوست دارم، اما زندگی در منطقه سیل «خیلی خطرناک» شده است.
یک راه‌حل این است که دولت‌ها «بازخرید کنند» خانه های غیرقابل تحمل به منظور حذف آنها از بازار. در ماه اکتبر، دولت‌های ایالتی و فدرال یک صندوق ۸۰۰ میلیون دلاری «تاب‌آوری» راه‌اندازی کردند که ۲۰۰۰ ملک در شمال نیو ساوت ولز را از افرادی که با «خطر فاجعه‌بار جانی» مواجه هستند، خریداری می‌کند. این صندوق همچنین پولی را در اختیار مالکان قرار می دهد تا کفپوش خود را بالا ببرند یا ضد آب کنند. طرح مشابهی به مبلغ ۷۴۰ میلیون دلار استرالیا در کوئینزلند ایجاد شده است.
رویکرد دیگر این است که به مردم محلی کمک کنیم تا زمین های ویران شده خود را با مکان های امن تر مبادله کنند، همانطور که در گرانتهام، شهر کوچکی در غرب بریزبن اتفاق افتاد. پس از سیل در سال ۲۰۱۱ که ۱۲ نفر را کشت و بسیاری از زیرساخت‌های گرانتام را ویران کرد، شورای محلی مزارع را در زمین‌های مرتفع خریداری کرد و ده‌ها خانواده را بر اساس توافق‌نامه مبادله زمین به آنها منتقل کرد. برخی از صاحبان خانه‌ها به سادگی املاک خود را از پایه جدا می‌کنند و آنها را در سربالایی می‌چرخانند.
جایی که استرالیایی‌ها ترجیح می‌دهند مناطق آسیب‌خیز را ترک نکنند، دولت‌های ایالتی ممکن است به زور زمین آنها را تصاحب کنند. در همین حال، کوتاه‌مدت‌گرایی که استرالیا را وارد این اصلاح کرده است، پابرجاست. حتی در حالی که نیو ساوت ولز و سایر ایالت ها تلاش می کنند مردم را از برخی مناطق پرخطر بیرون کنند، آنها را به مناطق دیگر هدایت می کنند. بنابراین، برای مثال، توسعه شدیدی که در دشت های سیلابی غرب سیدنی در حال وقوع است.
در سال ۲۰۱۷ یک آژانس زیرساخت فدرال پیش بینی کرد که تعداد افرادی که در دشت های سیلابی آن زندگی می کنند می تواند دو برابر شود. ۲۰۵۰، به بیش از ۲۶۰۰۰۰. با این حال حومه‌های غربی شهر در حال حاضر شاهد جاری شدن سیل‌های شدید است. دومینیک پروتت، نخست‌وزیر ایالت، اخیراً وعده داده است که محدودیت‌های ساختمانی را اعمال کند، اما فقط در خطرناک‌ترین مناطق. او می گوید: «مردم باید در جایی زندگی کنند. با این حال آتش و آب به طور فزاینده ای گزینه های آنها را محدود می کند.■