آخرین تلاش چین برای متحد کردن جهان علیه غرب ارزش های

تسی سال ها پیش، در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ساموئل هانتینگتون، محقق آمریکایی، دیدگاهی تاریک از چگونگی تغییر جهان ارائه کرد. او پیشنهاد کرد که «برخورد تمدن‌ها» جایگزین جنگ سرد سابق بین غرب و شرق خواهد شد. با تشدید مبارزه چین با آمریکا، رئیس جمهور شی جین پینگ اخیراً دیدگاه متفاوتی را مطرح کرده است – اینکه تمدن ها می توانند در هماهنگی زندگی کنند. ممکن است بسیار خوشبینانه به نظر برسد، اما پیام اصلی آن کمتر است. غرب باید از ترویج ارزش های خود دست بردارد وگرنه حق با هانتینگتون ثابت خواهد شد.

از زمانی که آقای شی ابتکار تمدن جهانی خود را رونمایی کرد (GCI ) در ۱۵ مارس، رسانه های دولتی مملو از پوشش حنایی شده اند. نسخه انگلیسی گلوبال تایمز، یک روزنامه ملی گرایانه، ایده رئیس جمهور را “شبه سازی” نامیده و آن را “همه مهم” و “پر از خرد چینی” خوانده است. یک دیپلمات چینی در South China Morning Post، یک روزنامه هنگ کنگ، به هانتینگتون اشاره کرد: “در زمانی که تز قدیمی “برخورد تمدن ها” دوباره ظاهر می شود، تاکید چین بر برابری تمدن‌ها بیش از هر زمان دیگری برای جهانی صلح‌آمیز مورد نیاز است.» به عبارت دیگر، غرب باید یاد بگیرد که با کمونیسم چین زندگی کند. ممکن است مبتنی بر مارکسیسم، یک نظریه غربی باشد، اما همچنین ثمره فرهنگ باستانی چین است.

GCI آخرین مورد از یک سری پیشنهادات آقای شی برای نحوه اداره جهان است. ابتدا ابتکار توسعه جهانی (GDI) مطرح شد که در سال ۲۰۲۱ به UN ارائه شد. از آن به عنوان یک “موتور دوقلو” در کنار ابتکار کمربند و جاده یاد می شود. یک طرح زیرساخت‌سازی جهانی که توسط آقای شی در نزدیکی آغاز سلطنت بیش از یک دهه‌اش راه‌اندازی شد. تحت GDI، چین متعهد شده است حداقل ۴ میلیارد دلار برای کمک به کشورهای فقیرتر در همه چیز از سلامت عمومی گرفته تا کاهش انتشار کربن اختصاص دهد. این ابتکار به عنوان یک “فرمول چینی” برای توسعه توصیف می شود. این به معنای برتری دادن منافع اقتصادی بر حقوق مدنی و سیاسی است.

در سال ۲۰۲۲، آقای شی دیگری به نام ابتکار امنیت جهانی (GSI) تولید کرد. این تنها دو ماه پس از آن رخ داد که “دوست قدیمی” او در مسکو، ولادیمیر پوتین، حمله به اوکراین را آغاز کرد. GSI بازتاب جهان بینی روسیه بود و خواستار رویکردی «مشترک، جامع، مشارکتی و پایدار» برای ایجاد امنیت بین المللی شد. این مختصر دادن حق وتو به قدرت های بزرگ مانند چین و روسیه بر ترتیبات امنیتی در همسایگی هایشان است. مقامات چینی روابط نزدیکی بین ایران و عربستان سعودی در ماه مارس را که چین نقشی کمرنگ در آن ایفا کرد، به عنوان یک پیروزی برای GSI توصیف می کنند. /۰۴/۲۶/at-last-xi-jinping-calls-volodymyr-zelensky” data-tegid=”4g5ca1s2ou9m4ei5gcim3b150sp10tuk”>مکالمه تلفنی در ۲۶ آوریل با رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، اولین تماس آنها از زمان جنگ ، به عنوان نقطه عطف GSI دیگر.

GCI در یک گفتگوی مجازی که توسط حزب کمونیست چین با رهبران حدود ۵۰۰ سازمان سیاسی از بیش از ۱۵۰ کشور سازماندهی شد، اعلام شد. زمان ممکن است عمدی بوده باشد: چند روز بعد، رئیس جمهور جو بایدن قرار بود دومین اجلاس سران خود برای دموکراسی را میزبانی کند، همچنین از طریق پیوند ویدئویی (۸۵ رهبر جهان شرکت کردند – چین دعوت نشد). آقای شی به حضار خود گفت: “رویه دامن زدن به تفرقه و تقابل به نام دموکراسی به خودی خود نقض روح دموکراسی است.” “این هیچ حمایتی دریافت نخواهد کرد.”

در بسیاری از کشورهای غیر غربی، ابتکار عمل او ممکن است مورد حمایت قرار گیرد، حتی اگر فقط از چند برومید تشکیل شده باشد. وی گفت: «کشورها باید در درک ارزش‌های تمدن‌های مختلف ذهنی باز داشته باشند و از تحمیل ارزش‌ها یا الگوهای خود به دیگران و دامن زدن به تقابل ایدئولوژیک خودداری کنند.»

رهبران چین اغلب به نکات مشابهی اشاره کرده اند. اما این ابتکار به طور رسمی نگرانی چین در مورد “مداخله” غرب را به موضوعی که نه فقط کشورها، بلکه تمدن ها را درگیر می کند، ارتقا می دهد. این نشان می‌دهد که هرگونه حمله به نظام سیاسی چین، حمله به فرهنگ آن است. آقای بایدن آمریکا را درگیر “نبرد بین دموکراسی و خودکامگی” توصیف می کند. آقای شی به وضوح تلاش می‌کند آن را به‌عنوان مبارزه‌ای گسترده‌تر از نوع هانتینگتونی به تصویر بکشد.

تمدن چین از دیرباز یکی از مشغله‌های آقای شی بوده است. او جلسات دفتر سیاسی را برای بحث در مورد آن تشکیل داده است. یکی از مانتراهای او این است که چینی ها باید “چهار اعتماد به نفس” را نشان دهند. جای تعجب نیست که سه مورد از آنها در مورد تقویت اعتقاد به جنبه های مختلف کمونیسم چینی است. اما چهارمی مربوط به فرهنگ چینی است: آقای شی هم نمی‌خواهد در عظمت آن شک کند. دیدگاه‌های او در این مورد با دیدگاه‌های بنیان‌گذاران حزب که جنبه‌های تاریک‌تر تاریخ پیشا کمونیستی چین را بازی می‌کنند، به‌طور چشمگیری متفاوت است. آقای شی ترجیح می دهد یک پیوستار فرهنگی را برجسته کند، با گذشته ای پر از افتخار که اکنون در حزب تجسم یافته است. مائو زدونگ تلاش کرد تا کنفوسیوسیسم را سرکوب کند، فلسفه ای که قرن ها رفتار دولتی و شخصی را هدایت می کرد. آقای شی آن را تبلیغ کرده است.

موسیقی به گوش شی

در سال های اخیر، برخی از محققان چینی ایده چین را به عنوان یک “دولت متمدن” پذیرفته اند – کشوری که مرزهای آن نیز وجود دارد. شامل یک تمدن متمایز کتابی از نویسنده بریتانیایی، مارتین ژاک، که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، به رایج شدن این مفهوم کمک کرد. این کتاب با عنوان «وقتی چین بر جهان حکومت می‌کند» به پرفروش‌ترین کتاب در چین تبدیل شد، جایی که پیش‌بینی آن مبنی بر اینکه چین بدون اتخاذ ارزش‌های غربی قدرت غربی را جابجا می‌کند، با دیدگاه حزب همراه بود. در سال ۲۰۱۱ کتابی با این موضوع توسط ژانگ ویوی، یک دانشگاهی چینی، نیز موفق شد. آقای ژانگ چین را استثنایی توصیف می کند: تنها کشور مدرنی که تمدنی باستانی نیز دارد. او به وضوح از نعمت آقای شی برخوردار است. در سال ۲۰۲۱ از او دعوت شد تا به دفتر سیاسی در مورد چگونگی طرح دیدگاه‌های چین در سطح جهانی توضیح دهد.

توسعه ابتکار جدید آقای شی مستلزم یک اقدام متعادل کننده پیچیده است. همانطور که مقامات چینی این ایده را توضیح می دهند، همه تمدن ها برابر هستند و باید با یکدیگر مدارا کنند. پس از تمدن غرب چه باید کرد؟ تفسیر رسمی چینی اغلب آن را در حال زوال، قربانی نقص های ریشه ای نشان می دهد. در ۲۱ آوریل در یک انجمن تحت حمایت دولت در شانگهای، آقای ژانگ «هماهنگی» فرهنگ چینی را با تضاد سیاست در غرب مقایسه کرد (آقای ژاک نیز در میان سخنرانان بود). حتی آقای شی، در تلاش‌های خود برای ترویج «اعتماد به نفس فرهنگی»، استثنایی‌گرایی تمدن چین را به نمایش می‌گذارد. او از “عقاید و خرد منحصر به فرد” آن صحبت کرده است.

مثل دیگر ابتکارات او، این ابتکار برای بسیاری از کشورهای فقیرتر که خواهان بزرگی چین هستند و در تحقیر ارزش های غربی سهیم هستند، جذاب خواهد بود. در اوایل سال گذشته، چین گروهی را در UN به نام “دوستان ابتکار توسعه جهانی” با ۵۳ کشور عضو تشکیل داد. اکنون نزدیک به ۷۰ نفر است. در نشست ماه گذشته دموکراسی، آقای بایدن از “نشانه های واقعی مبنی بر اینکه ما در حال تغییر جزر و مد در اینجا هستیم” در رقابت با اقتدارگرایی صحبت کرد. اگر چنین است، زمینه زیادی برای جبران وجود دارد. گزارشی در ماه مارس توسط موسسه V-Dem، یک اتاق فکر مستقر در دانشگاه گوتنبرگ در سوئد، حاکی از آن است که سهم جمعیت جهان که در حکومت‌های خودکامه زندگی می‌کنند از ۴۶ درصد در سال ۲۰۱۲ به ۷۲ نفر افزایش یافته است. درصد در سال گذشته

اما در غرب، ابتکار تمدن آقای شی به تقویت وجهه او یا حزبش کمک چندانی نخواهد کرد. در میان نخبگان غربی، بسیاری هر گونه تصوری را که دعوت به دموکراسی در چین مستلزم به چالش کشیدن تمدن آن باشد را رد می کنند. در سال ۲۰۱۹، زمانی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بود، یکی از مقامات وزارت خارجه رقابت با چین را به زبان هانتینگتونی توصیف کرد. کیرون اسکینر با بیان اینکه آمریکا با یک “رقیب قدرت بزرگی که قفقازی نیست”، گفت: “این جنگ با تمدنی واقعا متفاوت و ایدئولوژی متفاوت است.” اما او به دلیل اظهاراتش در آمریکا با واکنش شدید مواجه شد.

در سال‌های اخیر چندین دانشگاه آمریکایی مؤسسه‌های کنفوسیوس دانشگاه‌های خود را تعطیل کرده‌اند. اما این یک فلسفه ۲۵۰۰ ساله نبوده است. مراکزی که زبان و فرهنگ چینی را ترویج می کنند، به دلیل مشکوک بودن نفوذ سیاسی آنها مورد هدف قرار گرفته اند. بسیاری از این موسسات در غرب وجود دارند که توسط دولت چین حمایت می شوند.

مقامات غربی به دور از تأثیر مثبت، نگران هستند که GCI، مانند پیشنهادهای قبلی چین، برای خط کشی بین حامیان و منتقدان این کشور استفاده خواهد شد. دیپلمات‌های چینی برای ابراز حمایت عمومی از ایده‌های آقای شی، به همتایان خارجی خود تکیه می‌کنند. سه گانه او از ابتکارات جهانی شکاف های جهان را عمیق تر خواهد کرد. ■

تصویر: Shutterstock

مشترکین می توانند در Drum Tower ، خبرنامه هفتگی جدید ما ثبت نام کنند تا بفهمند دنیا از چین چه می سازد—و چین چه چیزی را می سازد. جهان.