آلمان اجازه می دهد که یک دعوای داخلی اروپا را آلوده کند جاه طلبی های سبز

به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:

این ماه چیزی شبیه به یک پیروزی در روابط عمومی برای دستگاه نظارتی اتحادیه اروپا بود. به ندرت قوانینی که در بروکسل مورد توافق قرار می گیرند – توسط ۲۷ کشور عضو، کمیسیون اروپا و ۷۰۵ نماینده پارلمان اروپا – توجه زیادی را از سوی هر کسی فراتر از لابی ها و معدود وسواس های توییتری جلب می کند. ممنوعیت موتور احتراق داخلی چنین موردی بود. این نشان می دهد که اروپا گام های ملموسی برای رسیدن به انتشار کربن «صفر خالص» تا سال ۲۰۵۰ بردارد، از جمله کاهش ۵۵ درصدی انتشار سال ۱۹۹۰ تا پایان این دهه. تحمیل تغییر به صنعت خودروسازی قدرتمند یکی از ویژگی‌های قانون بود: این قانون به اتحادیه اروپا اعتبار بخشید، زمانی که از بقیه جهان نیز خواست برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی اقدام کنند.

تبریک به خود به تعویق افتاده است — یا شاید لغو شده است، هیچ کس کاملاً نمی داند. حتی خودی‌های بروکسل نیز تصور می‌کردند که قانون احتراق داخلی ماه‌ها پیش تصویب شده است. تنها مرحله رویه امضاهای وزیران باقی مانده است، فرصتی دیگر برای سیاستمداران تا از کار به خوبی انجام شده تقدیر کنند. آنچه که باید یک امر رسمی باشد، به یک آچار غول پیکر در کار تبدیل شده است. علیرغم اینکه مقامات آلمانی در هر مرحله از تصویب این قانون از طریق فرآیند پیچیده بروکسل حضور داشتند و هر چند وقت یکبار آن را امضا کردند، آلمان اکنون از تصویب آن خودداری می کند. چنین رفتاری تقریباً بی سابقه است. بازنگری مجدد از توافقات پس از حصول اجماع، دستورالعملی برای از بین بردن ماشین اتحادیه اروپا است، معادل دیپلماتیک ریختن یک لیوان گازوئیل در یک خودروی بنزینی.

برای درک آچار آلمانی، به سیاست داخلی آن نگاه کنید. آقای شولز ریاست ائتلافی از سوسیال دموکرات های خود، سبزها و دموکرات های آزاد لیبرال (FDP) را برعهده دارد که کوچکترین آنها از این سه نفر هستند که وزارت حمل و نقل را در اختیار دارند. به‌طور عجیبی، مفهوم لیبرالیسم شامل خودروسازان فعلی می‌شود که برخی از آنها تمایلی به کنار گذاشتن فناوری‌های آلاینده خود ندارند. FDP در موجی از انتخابات منطقه ای شکست خورده است و به دلیلی نیاز دارد تا پایگاه خود را جمع کند. از اتحادیه اروپا می‌خواهد برای خودروهایی که “سوخت الکترونیک” را می‌پذیرند، که در خودروهای بنزینی کار می‌کنند اما با انرژی تجدیدپذیر ساخته می‌شوند (در حال حاضر در مقادیر ناچیز) معافیت ایجاد کند. FDP می گوید که می خواهد گزینه های فناوری را باز نگه دارد. اما یک حفره برای سوخت های الکترونیکی ممکن است به پورشه، BMW و دیگران اجازه دهد تا به ساخت موتورهای احتراق داخلی ادامه دهند – که مالکان ممکن است به پر کردن آنها با سوخت های کربن زا ادامه دهند.

در این مرحله، آداب معاشرت اروپایی نشان می دهد که آقای شولز باید FDP را به جای خود بازگرداند: آلمان با شرکای اتحادیه خود قرارداد بسته بود. ، و این باید باشد. در عوض، او از لیبرال‌ها در مبارزات انتخاباتی‌شان حمایت کرده است، زیرا می‌داند که این کار باعث ایجاد آشفتگی در میان متحدان اروپایی او خواهد شد (به نظر می‌رسد تعداد کمی در آلمان متوجه این اختلاف شده باشند). با دیدن برلین، دیگران جسارت یافته اند. ایتالیا، خانه چند خودروساز پر زرق و برق، اکنون می گوید که این کشور نیز خواهان بازنگری مجدد این قانون است: در زمان ماریو دراگی، میانه رو با آن موافقت شده بود، اما اکنون جرجیا ملونی جناح راست تندرو حکومت می کند. لهستان نیز که توسط پوپولیست‌ها اداره می‌شود، بدون اینکه علاقه زیادی به قوانین سبز اتحادیه اروپا داشته باشند، مانند سایرین در اروپای مرکزی وارد عمل شده است. این مقدار ممکن است به تعهدات متواضعانه در مورد سوخت های الکترونیکی که می تواند آلمان را راضی کند، اکتفا نکند.

ترس اصلی در بروکسل این است که مدیریت ائتلاف نابجا توسط آقای شولز منجر به خارج کردن یک اقدام سبز حیاتی اتحادیه اروپا. کمیسیون ممکن است برخی از تضمین‌ها را برای کمک به او در تسکین FDP و همچنان اجازه تصویب قانون به کار بگیرد. رئیس جمهور آن، اورسولا فون در لاین، خود وزیر سابق آلمان است و آخر هفته گذشته در جلسه کابینه فدرال آن شرکت کرد. اما هر چیزی فراتر از تغییرات ظاهری، مستلزم بازگشایی کامل قانون، با تمام آن دور مذاکرات است. چه کسی می‌داند که نتیجه آن چه می‌تواند باشد.

Car-buncle

این اولین باری نیست که آقای شولز آلمان و مدیریت ائتلاف را انتخاب می‌کند. جلوتر از منافع اروپا در ماه اکتبر، بسته ای به ارزش ۲۰۰ میلیارد یورو (۲۱۱ میلیارد دلار) از مخارج انرژی برای محافظت از شرکت ها و خانوارهای آلمانی از پیامدهای جنگ در اوکراین، توسط سایر کشورهای اتحادیه اروپا که نمی توانست با چنین هنگفتی برابری کند، با استقبال ضعیفی مواجه شد. اروپای مرکزی از اینکه برلین بارها و بارها پای خود را در مورد تسلیح اوکراین کشیده است، خشمگین هستند. تمایل آقای شولز به تمرکز بر مسائل داخلی باعث شده است که اتحاد فرانسه و آلمان، که زمانی موتور قابل اعتماد اتحادیه اروپا بود، به پراکندگی بپردازد.

جنگ در اوکراین باعث شد که آقای شولز در آلمان آن را Zeitenwende نامید، تغییری در روح زمانه. بزرگ‌ترین کشور اتحادیه اروپا وقتی پای دفاع به میان می‌آید و شاید فراتر از آن به میان می‌آید، دیگر یک گل دیواری نخواهد بود. همسایگانش به دور از انتقاد از برلین، از وعده های قاطعیت جدید استقبال کردند. الان کمتر. نتیجه یک آلمان جدید پویا در قلب اتحادیه اروپا نبوده است، بلکه آلمانی است که اجازه داده است جدال های داخلی به کره قاره متاستاز دهند. بسیاری از رهبران اروپایی دیگر ائتلاف های دشواری برای مقابله با آنها دارند. هیچ‌کدام از قوانین مهم اتحادیه اروپا به‌خاطر مصلحت‌های سیاسی در داخل خارج نمی‌شوند.

ناراحتی درباره آلمان و اتحادیه اروپا چیز جدیدی نیست. در بیشتر ۱۶ سالی که آنگلا مرکل در قدرت بود، به دلیل شیوه‌ای که تصمیم‌گیری را تا آخرین لحظه به تعویق انداخت، با خشم‌ها مواجه شد. اگر هر چه باشد، اکنون آن روزها با علاقه به یاد می‌آیند: زیرا وقتی خانم مرکل با چیزی موافقت کرد، هر چقدر هم با تأخیر، حداقل به آن پایبند بود. ■

از شارلمانی، مقاله نویس ما در مورد سیاست اروپا، بیشتر بخوانید:
پس از هفت سال برگزیت در مذاکرات، اروپا به عنوان برنده آشکار ظاهر شد (۲ مارس)
چرا ولادیمیر پوتین هرگز در لاهه محاکمه نخواهد شد (۲۳ فوریه)
< a href="/europe/2023/02/16/whats-behind-frances-fatal-fascination-with-russia">چه چیزی پشت شیفتگی مرگبار فرانسه به روسیه است (۱۶ فوریه)

برای پوشش بیشتر تغییرات آب و هوایی، در مسئله آب و هوا ، خبرنامه هر دو هفته ما، ثبت نام کنید. یا به مرکز تغییرات آب و هوا ما مراجعه کنید.