آژانس بین المللی انرژی هشدار می دهد که برای مهار جهانی به جاه طلبی بیشتری نیاز است گرم شدن

< p class="article__body-text">اما هدف اصلی این گزارش پیش‌بینی مسیرهای مختلفی است که جهان در تلاش برای کربن‌زدایی می‌تواند طی کند. در بدبینانه ترین مسیر، کشورها به سیاست های اعلام شده انرژی خود پایبند هستند و گرمایش جهانی بی وقفه ادامه دارد. در این مسیر، ۵۰ درصد احتمال دارد که دمای متوسط ​​سطح جهان ۲.۶ درجه سانتیگراد افزایش یابد و تا پایان این قرن همچنان نسبت به سطوح پیش از صنعتی شدن افزایش یابد. مسیر احتمالی دیگر این فرض را می‌گیرد که کشورها به تعهداتی که تاکنون اعلام کرده‌اند، که بلندپروازانه‌تر از سیاست‌های اعلام‌شده‌شان است، احترام بگذارند. کربن زدایی سریعتر اتفاق می افتد (نمودار را ببینید). در این صورت، تقاضای سوخت فسیلی در حدود سال ۲۰۲۵ به اوج خود می رسد و گرمایش سیاره به حدود ۲.۱ درجه سانتی گراد محدود می شود.

بهترین سناریو سناریویی است که در آن جهان تا پایان قرن فقط ۱.۵ درجه سانتیگراد گرم شود – پایان جاه طلبانه تر دولت های هدف مورد توافق در نشست سران آب و هوای پاریس در سال ۲۰۱۵. علم آب و هوا به طور فزاینده ای نشان می دهد که از نظر تأثیر مخرب تغییرات آب و هوایی، شکاف بین ۱.۵ درجه سانتیگراد گرم شدن و ۲ درجه سانتیگراد (مرز بالای هدف پاریس) زیاد است. برای دستیابی به این هدف سردتر، انتشار دی اکسید کربن باید تا اواسط قرن صفر خالص شود. دنیا خیلی دور از مسیر است. تعهدات کنونی کشورها در زمینه آب و هوا به کمتر از ۲۰ درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۳۰ که برای حفظ گرمایش تا ۱.۵ درجه سانتی گراد لازم است، دست خواهند یافت.

چگونه جهان می تواند در مسیر درست قرار گیرد؟ آژانس بین المللی انرژی به چهار حوزه سیاستی اشاره می کند که در دهه آینده نیاز به تمرکز بیشتر دارد: استفاده از برق پاک برای اهداف بیشتر، مانند حمل و نقل یا گرمایش. بهره وری انرژی؛ جلوگیری از نشت ناشی از عملیات سوخت فسیلی؛ و تقویت نوآوری سبز همه این جاه طلبی، البته، به پول زیادی نیاز دارد. آژانس بین المللی انرژی تخمین می زند که برای کاهش انتشار دی اکسید کربن تا اواسط قرن به صفر، سرمایه گذاری مربوط به انتقال انرژی باید سه برابر شود و تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۴ تریلیون دلار در سال برسد.

بسیاری از تحلیل‌های آژانس بین‌المللی انرژی، کسانی را که بحث تغییرات آب و هوایی را دنبال می‌کنند شگفت‌زده نخواهد کرد. اما این گزارش صدای دیگری را به درخواست‌ها برای اقدامات بیشتر آب و هوا قبل از COP26 اضافه می‌کند. و تماس های آژانس بین المللی انرژی به ویژه قابل توجه است. این سازمان در سال ۱۹۷۴ پس از اولین شوک نفتی تأسیس شد. هدف آن در آن زمان حفاظت از منافع کشورهای واردکننده نفت بود. اکنون که یک بحران انرژی دیگر جهان را تکان می دهد، بیش از هر زمان دیگری می خواهد این کشورها را از شر سوخت های فسیلی خلاص کند. ■