ادیان جهان با حسابرسی پس از همه گیری روبرو هستند

ASK یک VICAR، یک خاخام یا یک امام در مورد بزرگترین چالش پیش روی جماعت خود و نیاز به پرورش ارزش های معنوی در دنیای سکولار ممکن است از زبان خارج شود. با این حال، مذاهب جهان با مشکلی به همان اندازه حاد اما متفاوت روبرو هستند: چگونه در تجارت به معنای مادی و رقابتی باقی بمانیم. در دین مانند جاهای دیگر، کووید-۱۹ به شناسایی برندگان و بازندگان کمک کرده است. کلیساهایی که حتی قبل از همه گیری همه گیر به طور مؤثر نیازهای گله های خود را برآورده می کردند، اغلب به دلیل نگرانی مردم در مورد مرگ بیشتر رشد کرده اند – و در قرنطینه زمان بیشتری برای عبادت و دعا پیدا کرده اند.

اما کلیساهایی که قبلاً با مشکل مواجه بودند، حفظ جماعت خود دشوارتر شده است. این بیماری همه گیر تغییر را به سمت خدمات آنلاین سرعت بخشیده است و بسیاری از وفاداران را بهانه ای برای متوقف کردن حضورشان فراهم کرده است. بسیاری از مؤسسات مذهبی یک شبه درهای خود را بستند و خدمات خود را به زوم منتقل کردند. اکنون، با بازگشایی ساختمان‌هایشان، آنها مطمئن نیستند که چه تعداد نمازگزار برمی‌گردند. اگر، همانطور که به نظر محتمل به نظر می رسد، تعداد کمتری بازگردد، دو روندی که قبلاً قابل توجه بودند ممکن است تشدید شوند. بسیاری از سازمان های مذهبی از شر اموال کم استفاده خود خلاص می شوند. و کلیساهای بیشتری با هم ادغام خواهند شد.

اقتصاددانان مدت‌هاست که گروه‌های مذهبی را به گونه‌ای تحلیل می‌کنند که گویی یک تجارت هستند. در سال ۱۷۷۶ یک اسکاتلندی به نام آدام اسمیت در «ثروت ملل» استدلال کرد که کلیساها بنگاه‌هایی شبیه به قصابی‌ها، نانواها و آبجوسازی هستند. در یک بازار آزاد و رقابتی، که در آن به کمک های مالی و داوطلبان برای گذران زندگی متکی هستند، روحانیون باید با “غیرت” و “صنعت” برای پر کردن سکوهای خود عمل کنند. ادغام، تملک و ورشکستگی اجتناب ناپذیر است.

امروزه بازار دین، شاید بیش از همیشه، در نوسان است. در سمت تقاضا، کلیساها در جهان غرب از سکولاریزاسیون جهانی رنج می برند که مدت ها قبل از همه گیری آغاز شده بود. حتی در آمریکا، که ثبت اختراع ترین نمونه کشور ثروتمندی است که در کنار مذهب رشد کرده است (برخی می گویند به دلیل آن)، سهم شهروندانی که مسیحی بودن را معرفی می کنند، از ۸۲ درصد در سال ۲۰۰۰ به کمتر از ۷۵ درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است. نمودار ۱). بر اساس آخرین نظرسنجی انجام شده توسط World Values ​​Survey، یک شبکه جهانی که دبیرخانه آن در اتریش است، حدود ۳۰ درصد از آمریکایی ها می گویند حداقل یک بار در هفته در یک مراسم مذهبی شرکت می کنند. این در مقایسه با سایر کشورهای ثروتمند بسیار زیاد است. اما این رقم از ۴۵ درصد در آغاز هزاره به طور پیوسته کاهش یافته است.

در سمت عرضه، رقابت شدید است، جایی که دولت ها دیکته نمی کنند مردم از چه مذهبی پیروی کنند. . جان گوردون ملتون از دانشگاه بیلور در تگزاس تخمین می زند که حدود ۱۲۰۰ فرقه مسیحی در ایالات متحده به همراه مجموعه ای از ادیان دیگر وجود دارد. برای جلب جماعت خود، آنها باید عبادت را به هر طریقی جذاب کنند. بر اساس نظرسنجی گالوپ، سه چهارم آمریکایی ها می گویند موسیقی یک عامل است. ۸۵ درصد فعالیت های اجتماعی را یک فریب می دانند. همانطور که راجر فینکه از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا بیان می‌کند، کلید کثرت‌گرایی این نیست که «مذاهب بیشتری» وجود دارد، بلکه این است که آنها باید با ذائقه‌های مصرف‌کننده «تطابق» داشته باشند.

کووید باعث تحریک شده است. نوآوری در کلیساهای سراسر جهان به عنوان مثال، مرکز مسیحی میلتون کینز در بریتانیا، دوره‌های آموزشی مذهبی و گروه‌های دعا را به صورت آنلاین و حضوری ایجاد کرده است. این بانک از یک بانک مواد غذایی پشتیبانی می کند و چیزی را که آن را «مجموعه حسی» («فضای آرامبخش و تسکین دهنده») برای کودکان دارای مشکلات یادگیری باز کرده است. تونی مورگان، بنیانگذار گروه Unstuck، یک موسسه مشاوره کلیسا در آتلانتا، که به کلیسای میلتون کینز مشاوره می دهد، می گوید: «کلیساها باید استراتژی های وزارت خود را بازبینی کنند تا مطمئن شوند که با فرهنگ امروز ما درگیر هستند.

با این حال، بسیاری از کلیساها نتوانسته اند به همین روند ادامه دهند. روحانیون آنها در طول قرنطینه به صورت آنلاین حرکت نکردند، یا به این دلیل که آنها فاقد فناوری بودند یا این ایده را دوست نداشتند. برخی در بازگشایی درهای خود کند بوده اند. در همین حال، پخش خدمات، «هپ کلیسا» را برای نمازگزاران آسان‌تر کرده است. در یک نظرسنجی از مسیحیان عمل کننده در آمریکا در سال ۲۰۲۰ توسط گروه بارنا، که تحقیقات جهانی در مورد دین انجام می دهد، ۱۴٪ کلیساها را تغییر داده بودند، ۱۸٪ در بیش از یک کلیسا شرکت می کردند، ۳۵٪ فقط در کلیسای قبل از همه گیری خود شرکت می کردند و ۳۲٪ نیز در کلیساها حضور داشتند. به کلی از رفتن به کلیسا خودداری کنید (نمودار ۲ را ببینید).

یک حرکت ضروری برای هر کلیسا، چه در حال مبارزه باشد و چه در حال شکوفایی، ایجاد تعادل در کتاب هایش است، و این امروزه همیشه به این معنی است. مرتب سازی سبد دارایی خود مذهب سازمان یافته با همان مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند که صاحبان مراکز خرید خسته و دفاتر خالی با آن دست و پنجه نرم می کنند که مشاغل آنلاین هستند. آیا کنار می ایستند و کاهش حضور را تماشا می کنند؟ اگر نه، چگونه باید در مورد دارایی خود تجدید نظر کنند؟

دریافت املاک و مستغلات

برای قرن ها ادیان ثروت های زمینی را به شکلی جمع آوری کرده اند. از اموال واتیکان صاحب هزاران ساختمان است که برخی از آنها در بخش های زیباتر لندن و پاریس هستند. کلیسای ساینتولوژی دارای آدرس‌های پر زرق و برق در هالیوود است که گفته می‌شود ۴۰۰ میلیون دلار ارزش دارد، یک قلعه به سبک قرون وسطایی در آفریقای جنوبی و یک عمارت قرن هجدهم در ساسکس، انگلستان. معبد Wat Phra Dhammakaya، متعلق به ثروتمندترین فرقه بودایی تایلند، دارای سالن های مراقبه در سراسر جهان است. این یک رمز و راز است که کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرالزمان، که بیشتر به عنوان کلیسای مورمون شناخته می شود، دارای چه مقدار است. گفته می شود که سرمایه گذاری های آمریکایی به ارزش ۱۰۰ میلیارد دلار از جمله مزرعه های گاوداری، یک پارک موضوعی در هاوایی و یک مرکز خرید در نزدیکی معبد سالت لیک در یوتا دارد. نهادهای مذهبی کوچکتر نیز برای ثروت زمینی خود به دارایی وابسته هستند. معابد، کنیسه ها و مساجد همگی با احتیاط نظاره گر افزایش قیمت املاک هستند.

این موضوع با کاهش حضور رسمی مذهبی و کاهش کمک های مالی، حیاتی تر شده است. ساختمان‌های کلیسا در بریتانیا در دهه گذشته با نرخی بیش از ۲۰۰ نفر در سال بسته شده‌اند. صدها مورد دیگر ممکن است در چند سال آینده فروخته یا تخریب شوند. حتی در آمریکا، ده ها هزار ساختمان در معرض خطر بسته شدن درهای خود برای همیشه هستند. نزدیک به یک سوم کنیسه های آمریکایی در دو دهه گذشته بسته شده اند.

کلیسای مریم مقدس در برلین، یک سازه گوتیک عظیم با آجر قرمز، این روند را منعکس می کند. این مکان مملو از نقاشی های دیواری و نقش برجسته های سنگی است که قدمت آن به قرن ها پیش می رسد. اما نیمکت ها خالی هستند. جماعت از زمان جنگ جهانی دوم در حال کاهش است. کشیش لوتری آن، گرگور هوبرگ، می‌گوید که برلینی‌های جوان هنوز «نیازهای مذهبی» دارند، اما آنها را در کلاس‌های یوگا و گروه‌های مراقبه برآورده می‌کنند. او می گوید که عموم مردم متوجه نیستند که کلیسا از خانواده های همجنس گرا استقبال می کند و بسیاری از کشیش ها زن هستند. پدر هوبرگ می‌گوید که اکثر آلمانی‌ها فکر می‌کنند که کلیسا قدیمی است.

در همین حال، در سرتاسر جهان، هزینه‌های سرسام‌آور خدمات آب و برق و تعمیرات فوری در حال افزایش است. کلیسای انگلستان می گوید که برای تعمیرات در پنج سال آینده به ۱ میلیارد پوند (۱.۳ میلیارد دلار) – بیش از هفت برابر درآمد سالانه خود در سال ۲۰۲۰ – نیاز دارد. کلیساهای انگلیسی در ۳۰ سال گذشته با سرعت نگران کننده ای بسته شده اند. در آمریکا هزینه های مربوط به ساختمان ها بیش از یک چهارم بودجه کلیسا را ​​تشکیل می دهد. با این حال کلیساها در سراسر کشور ۸۰ درصد بیشتر از نیازشان فضای دارند.

بسیاری از مساجد، به ویژه در غرب، نیز در مشکلات مالی هستند. اگرچه آنها اغلب تعداد نمازگزاران بیشتری را نسبت به کلیساهایی که بودجه خوبی دارند جذب می کنند، اما بودجه سالانه آنها، که حدود ۷۰۰۰۰ دلار برای یک مسجد متوسط ​​در آمریکا تخمین زده می شود، اغلب برای نگهداری ساختمان ها در وضعیت مناسب بسیار کوچک است.

از این رو گروه‌های مذهبی اموال را سریع‌تر از قبل می‌فروشند یا در حال بررسی موارد دیگر برای آن هستند. رهبران مذهبی که به دنبال مکانی در بهشت ​​هستند، یاد می‌گیرند که با فروش یا اجاره دارایی‌های مستغلات روی زمین، جایی که پروانه و زنگ‌زدگی فاسد می‌کنند، سازگار شوند. شاهدان یهوه، که مدعی عضویت ۹ میلیون نفری در سراسر جهان هستند، دفتر مرکزی خود را در بریتانیا فروخته اند، جایی که قبلا اعلامیه ها و مجله ای به نام برج دیده بان را چاپ می کردند. هیلسونگ، یک کلیسای بزرگ استرالیایی که ادعای ۱۵۰۰۰۰ نمازگزار هفتگی در ۳۰ کشور دارد، تئاتر، سینما و مکان‌های دیگر را برای خدمات یکشنبه اجاره می‌کند.

اما جدایی از اموال مقدس ممکن است ناخوشایند باشد. در سال ۲۰۲۰، ناظران معبد هندو معروف Venkateswara در تیرومالا در ایالت آندرا پرادش هند به دلیل تلاش برای حراج ده‌ها دارایی «غیرقابل دوام» که توسط اعضا اهدا شده بود، به عنوان «ضد هندو» معرفی شدند. آنها ساخته شده اند تا این ایده را کنار بگذارند.

شروع کنید یا قلع و قمع شوید

یکی دیگر از رویکردهای رادیکال تر برای چنین مشکلاتی رایج تر می شود: اگر کلیسای شما نمی تواند به تنهایی رشد کند، با دیگری ادغام شود. چند ماه پیش، جیم تامبرلین، کشیش تبدیل شده به مشاور، توسط کلیسایی در نزدیکی دیترویت، میشیگان، که با پنجاه نفر در جماعت خود و رهن ۴۵۰۰۰۰ دلاری در اموال خود دست و پنجه نرم می کرد، تحت فشار قرار گرفت. رهبران آن می‌خواهند با محله‌ای دیگر در ۱۵ دقیقه رانندگی که کلیسای آن هزاران گله دارد و ترازنامه‌ای سالم دارد، بپیوندند. مانند بسیاری دیگر در رابطه مشابه، مینوها از آقای تامبرلین خواسته اند تا میانجیگری کند. همانطور که او به صراحت می گوید: «آنها تشخیص می دهند که یا ادغام می شویم یا می میریم.»

روند ادغام کلیساها قبل از کووید شروع شد، اما ممکن است سرعت آن افزایش یابد. این نه توسط الهیات، بلکه از طریق مدیریت انجام می شود، زیرا بودجه ها کاهش می یابد یا کشیشان ترک می کنند. چنین انسجامی بین کلیساهای کاتولیک رومی، بین کنیسه ها و درون ادیان دیگر رخ می دهد. اما این امر به ویژه در میان کلیساهای پروتستان جریان اصلی آمریکا رایج است.

همانند هر کسب و کاری، زمانی که دو کلیسا با هم ترکیب می شوند، رهبران آنها ممکن است با هم برخورد کنند، تغییرات فرهنگی می تواند اعضا را از کار بیاندازد، و امور مالی مشترک را انجام دهد. همیشه کار نمی کنند در ادغام کلیساها، ضعیف‌تر احتمالاً پیروان خود را از دست می‌دهد. بر اساس نظرسنجی در سال ۲۰۱۹ از تقریباً هزار رهبر کلیسا که در دهه گذشته از طریق ادغام با یکدیگر ادغام شده بودند، حدود یک پنجم بیش از ۴۰ درصد از جمعیت خود را ظرف یک سال پس از اتحادیه از دست می دهند.

اما حدود ۱۷۵۰ “کلیسا” پروتستان با بیش از ۲۰۰۰ شرکت کننده منظم و بودجه های چند میلیون دلاری شکل گرفته اند – برخی در نتیجه ادغام. بعضی ها سایت های زیادی دارند. وارن برد، کشیش آمریکایی که متخصص کلیساهای بزرگ است، می گوید که پیوند خوب محله ها مانند یک ازدواج موفق است. هر یک از شرکا باید هدیه خود را به این ترتیب بیاورند، در حالی که یک کلیسای در حال مبارزه که با کلیسایی که در حال رشد است ترکیب می شود ممکن است به سادگی بلعیده شود.

اقتصاددانان در تفکر رقابت مذهبی تنها نیستند. سالم. ولتر نویسنده فرانسوی در دهه ۱۷۳۰ گفت: «اگر در انگلستان فقط یک دین وجود داشت، خطر استبداد وجود داشت. اگر دو نفر بودند، گلوی همدیگر را می بریدند، اما ۳۰ تا هستند و در آرامش و شادی زندگی می کنند.» شاید او بیش از حد شهوانی بود. اما این ویروس مطمئناً مؤسسات خداپسند را وادار کرده است که دارایی های تجاری و همچنین معنوی خود را بررسی کنند. ■

کاوش عمیق تر

Economist