اروپا برای اتفاقات بعدی آماده نیست آمریکا

تاو دو بزرگ‌ترین دموکراسی غرب در سال ۲۰۲۴ پای صندوق‌های رای می‌روند: اتحادیه اروپا در بهار، قبل از انتخاب رئیس‌جمهور و کنگره جدید آمریکا در ماه نوامبر، به تجدید پارلمان ۷۰۵ کرسی خود رأی خواهد داد. یکی از این برگه‌های رأی برای اروپا بسیار تأثیرگذار خواهد بود و به طور بالقوه کل چشم‌انداز سیاسی آن را تغییر می‌دهد. دیگری اعضای پارلمان اروپا را انتخاب خواهد کرد.

شبح اروپا را فرا گرفته است – شبح ترامپیسم دوباره راه اندازی شد. تمایلات بومی‌گرایانه رئیس‌جمهوری که به آداب و رسوم دیپلماتیک توجه چندانی نمی‌کند، بار اول باعث درد دل‌های زیادی شد. این قبل از شروع جنگ در این قاره بود. اکنون چشم انداز احیای مجدد – چه با شخص دونالد ترامپ، یا با گزینه ای مانند ران دیسانتیس، فرماندار فلوریدا که جدی ترین رقیب او برای نامزدی جمهوری خواهان است – اعصاب را به هم می زند. همه می دانند که ممکن است مشکلی در راه باشد. هیچ کس نمی تواند در مورد اینکه در مورد آن چه کاری انجام دهد توافق کند. اروپا مانند آهویی که در چراغ های جلو گیر کرده است گیر کرده است و منتظر است ببیند چه می شود.

رهبران و رای دهندگان قاره در نوامبر ۲۰۲۰ زمانی که جو بایدن دموکرات ها را به دفتر بیضی بازگرداند، خیالشان راحت شد. برخلاف پرزیدنت ترامپ، او اتحادیه اروپا را “دشمن” خطاب نکرده است و در مورد هدف ناتو تردید نکرده است. او دیدگاه‌های خسته‌کننده‌ای درباره تغییرات آب و هوا دارد (یعنی اینکه این اتفاق می‌افتد). همانطور که روسای جمهور آمریکا که ترامپ نامیده نمی شوند، مرسوم هستند، او به نخبگان سیاست خارجی واشنگتن گوش می دهد که دیپلمات های اروپایی برای دهه ها زیرکانه آن را زیر سوال برده اند. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه پرزیدنت بایدن، فرانسوی بی عیب و نقص صحبت می کند که نشانه انحراف اخلاقی در محافل ترامپ است. فرمانده کل فعلی به ندرت در مورد میراث ایرلندی خود صحبت نمی کند. با این حال، رابطه کنونی بین اروپا و آمریکا همیشه هموار نیست: شاهد تنش‌ها بر سر معافیت‌های مالیاتی سبز آقای بایدن باشید، که اروپا از آن با رشته‌های حمایت‌گرایانه همراه است.

بیشترین موارد نگرانی آشکار، اگر آمریکا تصمیم بگیرد دوباره برای عظمت ترامپ تلاش کند، اوکراین است. در یک دنیای ایده آل، نیروهای روسی قبل از شروع دوره ریاست جمهوری بعدی در ژانویه ۲۰۲۵ شکست خواهند خورد. با این حال، تنها شانس یک رهبر غیرقابل پیش بینی در کاخ سفید می تواند برای تشویق ولادیمیر پوتین به سختی تهاجم ناموفق خود تا آن زمان کافی باشد. زیرا این تسلیحات و اطلاعات آمریکایی است که اوکراین را بیش از هر چیز، از جمله کمک های اروپایی، در جنگ نگه داشته است. تلاش برای حدس زدن اینکه یک رئیس جمهور منتخب دوباره ترامپ چه کاری انجام می دهد، بازی یک لیوان است. او گفته است که می تواند جنگ را «در عرض یک روز» با قطع توافق با پوتین پایان دهد (جزئیات در ادامه خواهد آمد). آقای دیسانتیس اخیراً این جنگ را صرفاً یک “مناقشه ارضی” بین روسیه و اوکراین نامید و گفت که به نفع آمریکا نیست که درگیر شود (اگرچه او پس از مواجهه با طوفان انتقادات خود را برعکس کرد). در هر صورت، اروپا راهی جز پذیرش تصمیم واشنگتن نخواهد داشت.

اگر چیزی باشد، وابستگی اروپا به آمریکا در دوران جو بایدن عمیق تر شده است. یک سال پیش Constanze Stelzenmüller از Brookings، یک اندیشکده در واشنگتن، خاطرنشان کرد که آلمان “امنیت خود را به ایالات متحده، نیازهای انرژی خود را به روسیه و رشد صادراتی خود را به چین واگذار کرده است.” جرمی شاپیرو از شورای روابط خارجی اروپا، اندیشکده دیگری، در اروپای امروز می گوید، هر سه جنبه به طور فزاینده ای در دست آمریکاست. ناتو حافظ امنیت اروپا باقی می ماند، به ویژه از زمانی که انبارهای اسلحه از استونی تا پرتغال برای تقویت اوکراین خالی شده است. بیشتر گازی که قبلاً از طریق خطوط لوله روسیه به اروپا می‌رسید، اکنون از کشتی‌های پر از LNG آمریکایی تامین می‌شود. و یارانه های سبز آمریکا، نه چین را به الدورادو برای شرکت های اروپایی تبدیل کرده است.

وقتی ضامن امنیت شما از قابلیت اطمینان مشکوک برخوردار است چه می کنید؟ فرانسه که هرگز در دفاع از منافع خود به آمریکا اعتماد نکرده است، چندین دهه در این بازی تجربه دارد. رئیس جمهور امانوئل ماکرون به همه کسانی که ممکن است گوش دهند می‌گوید که اتحادیه اروپا باید “استقلال استراتژیک” خود را توسعه دهد (دوباره: جزئیاتی که باید دنبال شود). در طول سال‌های ترامپ، او از قرار گرفتن اروپا در لبه پرتگاه و نزدیک شدن ناتو به مرگ مغزی صحبت کرد. برای کسانی که این طرز فکر گولیستی به روز شده را دارند، اوضاع در دوره پرزیدنت بایدن به ندرت بهبود یافته است. شاهد خروج عجولانه از افغانستان که اروپا را در آگوست ۲۰۲۱ کور کرد، یا اینکه استرالیا یک ماه بعد از قرارداد بزرگ زیردریایی فرانسوی کنار گذاشته شد.

اما راه‌حل‌های فرانسوی برای مشکل آمریکای ناپایدار عمدتاً در گوش‌ها ناشنوا است. اروپای مرکزی به ویژه امنیت خود را به هیچ کس جز آمریکا اعتماد نمی کند، مهمتر از همه به فرانسه یا آلمان. لهستانی‌ها و دیگران گمان می‌کنند که آقای ماکرون در حال انجام برنامه‌های خود است، شاید برای پر کردن دفترچه‌های سفارش پیمانکاران دفاعی فرانسوی. در حال حاضر، اروپا بر سر اوکراین متحد شده است، زیرا رهبران مختلف آن به طور کلی با آقای بایدن همسو هستند. اگر آمریکا مسیر خود را تغییر داد، انتظار داشته باشید که بخش‌هایی از اروپا – اما نه سایرین – از آن پیروی کنند.

بایدن زمان خودش است

حتی اروپای تقسیم شده ممکن است چند کارت دیپلماتیک برای بازی داشته باشد، مهم نیست چه کسی در کاخ سفید می نشیند. یک دولت جمهوری خواه به اندازه پرزیدنت بایدن در قبال چین جنگ طلب خواهد بود، اگر نه بیشتر. اما برای اینکه آمریکا رقیب خود را منزوی کند، به کمک اروپا نیاز دارد، که صرفاً به دنبال کاهش وابستگی خود به چین است، نه مهار آن. تاکنون اتحادیه از ادامه تجارت در آنجا راضی است: آقای مکرون هفته آینده به همراه رئیس کمیسیون اروپا، اورسولا فون در لاین، از شی جین پینگ در پکن دیدار خواهد کرد. نقش اروپا به عنوان موازنه‌کننده قدرت می‌تواند بر تفکرات آمریکا تأثیر بگذارد.

اما احتمالاً زیاد نیست. مشکل واقعی در خانه خواهد بود. از زمانی که باراک اوباما بیش از یک دهه پیش اعلام کرد که «محور به آسیا» است، اروپا می‌دانست که باید بیشتر برای امنیت خود هزینه کند. با تأخیر، آلمان و دیگران قول داده اند که این کار را انجام دهند. با این حال، هیچ کس فکر نمی کند که این تغییری در پایان (چه رسد به شروع) دوره بعدی ریاست جمهوری آمریکا ایجاد کند. بنابراین اروپا دوباره در برابر هوس های ابرقدرتی آسیب پذیر خواهد بود که منافع اروپایی برای آن مهم است. این قاره به امید بهترین ها وارد سال ۲۰۲۴ خواهد شد: فاقد ابزاری برای آماده شدن برای هر چیز دیگری است.■

از شارلمانی، ستون نویس ما در مورد سیاست اروپا بیشتر بخوانید:
عربستان خیار: چگونه هلندی ها در کشاورزی خیلی خوب شدند (۲۳ مارس)
اروپا رهبری کرده است اتهام جهانی علیه فناوری های بزرگ اما آیا به رویکرد جدیدی نیاز دارد؟ (۱۶ مارس)
آلمان به یک دعوای داخلی اجازه می دهد تا جاه طلبی های سبز اروپا را آلوده کند (۹ مارس)

همچنین: چگونه ستون شارلمانی نام خود را پیدا کرد