استرالیا از ترس چین در دفاع از خود تجدید نظر می کند استراتژی

Tاو دیوار برلین آخرین باری بود که استرالیا نگاهی سخت و مستقل به وضعیت دفاعی خود داشت. در آن زمان این کشور یکی از امن‌ترین کشورهای جهان بود… دور از مراکز اصلی رویارویی نظامی جهانی، یک بررسی دفاعی که در سال ۱۹۸۶ به پایان رسید. بررسی جدید به سفارش دولت چپ میانه آنتونی آلبانیز، نخست‌وزیر و در ۲۴ آوریل به صورت محرمانه منتشر شد، به وضوح به این نتیجه رسید که “شرایط استراتژیک استرالیا اکنون کاملاً متفاوت است.” خطر تشدید تنش نظامی و درگیری بزرگ در منطقه هند و اقیانوس آرام در حال افزایش است. نگرانی ها در مورد چین مستلزم تغییر اساسی استراتژی دفاعی استرالیا است.

این بررسی، تقویت نظامی چین را به عنوان “بزرگترین و بلندپروازترین کشور در بین هر کشوری از پایان سال جنگ جهانی دوم”. این کشور معتقد است که “بدون شفافیت یا اطمینان خاطر” در مورد جاه طلبی های چین الف>. ادعای حاکمیت این ابرقدرت نوظهور بر دریای چین جنوبی، نظمی مبتنی بر قوانین را تهدید می کند که استرالیا، کشوری با ۲۶ میلیون وسعت که به شدت به تجارت جهانی وابسته است، به آن وابسته است. توانایی آمریکا، متحد استرالیا، برای تضمین امنیت منطقه ای به چالش کشیده شده است.

با تیره شدن تصویر استراتژیک، دفاع استرالیا “دیگر برای هدف مناسب نیست.” وزیر دفاع، ریچارد مارلز، نتایج بازبینی را تأیید کرد که توسط یک رئیس دفاع سابق، سر آنگوس هیوستون، و توسط کمیسر عالی استرالیا در بریتانیا، استفان اسمیت، نظارت شد. آنها از تهاجم کمتری نسبت به آسیبی که استرالیا از دور متحمل می شود می ترسند. مزیت دور بودن را از دست داده است. شمال آن در برد موشک های چینی است. خطوط کشتیرانی در اقیانوس هند و اقیانوس آرام که اقتصاد آن را حفظ می کند، در برابر محاصره آسیب پذیر هستند. (استرالیا همه چیز را در مورد زور می‌داند، زیرا در سال‌های اخیر از ممنوعیت‌های تجاری چین رنج می‌برد که اکنون برداشته شده است.)

برای دفاع از خود و همچنین حفظ صلح در هند خود. برنامه ریزان استراتژیک استدلال می کنند که منطقه اقیانوس آرام، استرالیا باید بتواند قدرت را دورتر از سواحل خود به نمایش بگذارد. یا همانطور که یکی از خودی‌های دفاعی می‌گوید، «اگر به نقطه‌ای برسیم که یک گروه فرود آبی خاکی داشته باشیم که به داروین نزدیک می‌شود، قبلاً دچار مشکل شده‌ایم». بک شریمپتون از موسسه سیاست استراتژیک استرالیا، یک اتاق فکر در کانبرا، پایتخت استرالیا، استدلال می‌کند که پیش‌بینی قدرت از راه دور منطقی‌ترین شکل بازدارندگی را نشان می‌دهد.

استرالیایی اصلی پیش بینی قدرت از طریق AUKUS خواهد بود ، پیمان سه جانبه موج‌ساز که بر اساس آن آمریکا و بریتانیا زیردریایی‌های پیشران هسته‌ای استرالیا را تامین خواهند کرد. آقای مارلز گفت، اما باید با مهمات ساخته شده در استرالیا، قابلیت حمله دوربردتر را نیز توسعه دهد. این امر مستلزم ارتقاء بنادر و پایگاه های شمالی آن است که از جزایر کوکوس در اقیانوس هند تا شهر شمال شرقی تاونسویل امتداد دارند. فراتر از آن، بررسی اصرار دارد که دفاع از استرالیا مستلزم تلاش «کل دولت» است. این شامل منابع بیشتری برای وزارت خارجه خواهد بود. دولت منطقه ای استرالیا از این طریق می تواند به پایدار و باز نگه داشتن اقیانوس هند و اقیانوس آرام کمک کند.

با این حال کشوری که قبلاً متعهد شده است تا ۳۶۸ میلیارد دلار استرالیا (۲۴۵ میلیارد دلار) برای انرژی هسته ای هزینه کند. زیردریایی های برقی در دهه های آینده با انتخاب های سختی روبرو هستند. بسیاری از گزارش ها، که دولت به طور کامل آن را پذیرفته است، محرمانه است. اما پروژه هایی به ارزش ۸ میلیارد دلار استرالیا کنار گذاشته یا به تعویق خواهند افتاد. سفارش خودروهای جنگی پیاده نظام به شدت قطع خواهد شد و طرح ها برای یک هنگ جدید هویتزر متحرک کنار گذاشته شده است. در ازای آن، ارتش از قابلیت‌های ضربتی با برد بلندتر برخوردار خواهد شد. استرالیا باید برنامه هایی را با بیشترین اثر بازدارنده اولویت بندی کند.

دولت، سلف محافظه کار خود را مسئول برخی از کاهش های قریب الوقوع می داند. این نوید بسیاری از موارد دفاعی را داد بدون اینکه بگوید هزینه آنها چگونه است. اما حمایت دو حزبی از تغییر استراتژیک وجود دارد. اکثر منتقدان آن خارج از پارلمان هستند. برخی می گویند AUKUS و موضع دفاعی جدید نسبت به چین بسیار تحریک آمیز است. دیگران که آنها به شدت گران هستند. حتی حامیان این استراتژی نگران ظرفیت استرالیا برای تحقق جاه طلبی های خود هستند. بخش دولتی سابقه تدارکات خوبی دارد. نهاد دفاعی کمبود کارکنان دارد و با کمبود مهارت‌های قریب‌الوقوع مواجه است.

اما، مواجهه با چنین مشکلاتی بخشی از چالشی است که بررسی طرح می‌کند. این نه تنها از یک دولت، بلکه از رویکرد “کل ملت” حمایت می کند. آموزش و پرورش صرفاً برای اجرای برنامه‌های زیردریایی هسته‌ای و برنامه‌های مرتبط به راه‌اندازی مجدد قابل توجهی نیاز دارد. سیاستمداران باید گفتگوی گسترده ای را در مورد برخی از پیامدهای دیگر تغییر استراتژی رهبری کنند. بر اساس نظرسنجی موسسه Lowy، یک اندیشکده در سیدنی، تقریباً سه چهارم استرالیایی‌ها فکر می‌کنند که تا حدودی یا بسیار محتمل است که چین، بزرگترین شریک تجاری آنها، در ۲۰ سال آینده تهدیدی نظامی برای آنها باشد. بنابراین توافق روشنی در مورد خطر امنیتی وجود دارد. استرالیایی ها اکنون باید در مورد میزان هزینه و تغییراتی که برای کاهش آن می پذیرند توافق کنند. ■