استرالیا الکل را در برخی از بومیان ممنوع کرد جوامع

حبالا دما همه آن چیزی نیست که آلیس اسپرینگز، شهری در استرالیا بیرون سوخته از آفتاب، باید در برابر خود دفاع کند. موج جنایت ساکنان را مجبور کرده است که دارایی های خود را به قلعه تبدیل کنند. مشاغل با میله های فولادی و با سیم تیغ محصور شده اند. رابرت فیلیپس، که صاحب یک کافه است، می‌گوید: «آنارشی بوده است». سال گذشته آلیس اسپرینگز بالاترین میزان وقوع “جرایم مالکیت” را در تاریخ خود داشت.

اگرچه پلیس داده‌های مبتنی بر نژاد را منتشر نمی‌کند، اعضای سازمان گفته می شود ۶۰۰۰۰ نفر جامعه بومی تا حد زیادی مسئول افزایش جنایت در آلیس اسپرینگز و در سراسر قلمرو خودگردان شمالی استرالیا. بیش از یک چهارم جمعیت این قلمرو، که شامل آلیس اسپرینگز می شود، مردم بومی هستند (در مقایسه با کمی بیش از ۳٪ از جمعیت ملی). آنها بسیار فقیرتر از سایر استرالیایی ها هستند و بیشتر درگیر مشکلات مرتبط با جرم و جنایت از جمله سوء مصرف الکل هستند. به گفته جان بوفا، دکتری که با ائتلاف اقدام الکلی مردمی، یک گروه اجتماعی کار می کند، در سال ۲۰۲۰، میزان ” بستری شدن در بیمارستان ناشی از الکل” برای افراد بومی آلیس اسپرینگز ۲۰ برابر بیشتر از میانگین ملی بود. یکی از دلایل موج جنایت این است که الکل، که برای سال‌ها در قلمرو شمالی محدود شده بود، به راحتی در آنجا در دسترس است.

بیشتر سکونتگاه‌های دورافتاده و بومی آن در معرض خطر قرار داشتند. محدودیت های فدرال در فروش و مصرف مشروبات الکلی اینها بخشی از مجموعه ای از اقدامات ویژه بود، از جمله ممنوعیت پورنوگرافی و بررسی های بهداشتی اجباری برای کودکان بومی، که در سال ۲۰۰۷ به عنوان مداخله در قلمرو شمالی معرفی شد. با این حال، ممنوعیت نوشیدن مشروبات الکلی در ژوئیه گذشته منقضی شد و الکل از آن زمان در قلمرو جاری شده است.

بسیاری از جمله گروه های بومی نسبت به کاهش این ممنوعیت هشدار داده بودند. با این حال، سیاستمداران محلی دفاع از آن را سخت یافته بودند. ناتاشا فایلز، که رهبری دولت کارگری منطقه شمالی را بر عهده دارد، آن را به‌عنوان «سیاستی مبتنی بر نژاد که موجب سلب قدرت» مردم بومی می‌شود، مورد تمسخر قرار داد. موج جنایت اکنون باعث بازنگری شده است. در اوایل این ماه، یک بررسی رسمی به رهبری یک بوروکرات بومی شواهدی یافت که پایان دادن به ممنوعیت باعث “میزان غیرقابل قبول آسیب” شده است و احیای آن را توصیه کرد. خانم فایلز قانونی را برای انجام این کار تصویب کرده است. این به جوامع دوردست اجازه می‌دهد که از این ممنوعیت صرف نظر کنند، تنها در صورتی که بتوانند برنامه‌ای برای مدیریت مصرف الکل نشان دهند که توسط اکثریت ساکنانشان حمایت می‌شود.

بسیاری از مردم بومی این ممنوعیت را در نظر می‌گیرند. لازم است. جان پترسون، مدیر اجرایی (بومیان) منطقه شمالی اتحاد خدمات پزشکی بومی، می‌گوید: این نباید تبعیض‌آمیز تلقی شود، بلکه باید به عنوان «حفاظتی برای زنان و کودکان در آن جوامع» تلقی شود. با این حال، ممنوعیت مسائل اساسی فقر و به حاشیه راندن مردم بومی را به مشروبات الکلی سوق نمی دهد.

برخلاف یک افسانه همیشگی، استعداد ژنتیکی آنها آنها را بیشتر مستعد ابتلا به الکل نمی کند. سوء مصرف الکل؛ شرایطی که بسیاری در آن زندگی می کنند. در بستر خشک رودخانه آلیس اسپرینگز، گروه‌های بیکار از سراسر صحرای داخلی استرالیا به سختی می‌خوابند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که میانگین درآمد خانوار مردم بومی تقریباً نصف میانگین استرالیا است. تقریبا نیمی از بزرگسالان بومی جوان به کار یا تحصیل تمام وقت مشغول نیستند.

دولت کارگر فدرال به رهبری آنتونی آلبانیز قول داده است که با صرف ۲۵۰ دلار استرالیا این مشکل را حل کند. متر (۱۷۳ میلیون دلار) در خدمات اجتماعی بومیان، از جمله مراقبت های بهداشتی. چنین اقداماتی ضروری است. ویلیام تیلموث، یکی از بزرگان قوم بومی آرررنته، مانند ممنوعیت مشروبات الکلی، قبلاً در دولت‌های قبلی موفقیت محدودی داشته‌اند: «هر کاری که انجام می‌دهند، تغییری از گذشته است.» با توجه به اینکه در کودکی او را از خانواده اش گرفتند و به نام همسان سازی در مأموریتی قرار دادند، این یک کیفرخواست دردناک است. اما مخالفت با آن سخت است. پس از چندین دهه مداخله، زندگی بومیان استرالیا اندکی بهتر و به نوعی بدتر می شود. ■