انتقاد از سفارش‌های جت کاملاً جدید لغو شد

از آنجایی که تلاش های پرزحمت دولت برای تجدید ناوگان هوایی پیر ایران توجه را در داخل و خارج از مرزها به خود جلب کرده است، منتقدان همچنان این اقدام را کم اهمیت جلوه می دهند.

یکی از انتقادات آنها تصمیم دولت را برای خرید هواپیماهای جدید به جای هواپیماهای مستعمل زیر سوال می برد. آنها استدلال می کنند که در حالی که دولت با کمبود نقدینگی مواجه بوده و با چالش های بزرگی مواجه است که فرآیند خرید را طولانی کرده است، جت های قدیمی با قیمت های پایین تر را می توان در زمان کوتاه تر و با دردسر کمتر تهیه کرد.

مدیرعامل ایران ایر گفت: فرهاد پرورش با این حال گفت: بررسی ها و محاسبات نشان می دهد گزینه فوق در درازمدت غیراقتصادی است.

این یک واقعیت آشکار است که بهره وری یک ناوگان قدیمی با ناوگان جدید برابری نمی کند. او در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: اساساً این دو [سن ناوگان و کارایی] یک رابطه منطقی دارند.

او افزود: “سفارش هواپیما بدون در نظر گرفتن بهره وری بی معنی است.”

ایران ایر به تازگی اولین A321 تک راهرو خود را دریافت کرده است و منتظر تحویل یک A330 پهن پیکر است که با لباس حامل پرچم دیده شده و بنا به گزارش ها در فرودگاه شاتورو-مرکز فرانسه “مارسل داسو” پارک شده است.

این دو هواپیما بخشی از یک قرارداد چند میلیارد دلاری با این هواپیماساز اروپایی هستند که پیش‌نویس توافقنامه آن پس از لغو تحریم‌های هسته‌ای در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۶، به عنوان بخشی از توافق مهمی که ایران در سال ۲۰۱۵ با قدرت‌های جهانی امضا کرد، امضا شد. دامنه فعالیت های هسته ای آن.

قرارداد ایرباس در اواخر دسامبر، پس از مذاکرات طولانی در میان موانع ناشی از مسائل فنی، مالی و سیاسی که از داخل و خارج از کشور سرچشمه می‌گرفت، نهایی شد.

در حالی که مدافعان اولین تحویل ایرباس را “پیروزی” نامیده اند که اولین نتایج ملموس توافق هسته ای و شکستن دیوارهای انزوای صنعت هوانوردی ایران برای چندین دهه است، مخالفان آن را خریدی “لوکس” توصیف کردند که به نفع آن خواهد بود. طبقه بالا.

منتقدان می گویند توسعه و نوسازی ناوگان نباید در اولویت قرار گیرد و افزودند که در بحبوحه بحران اعتباری ناشی از قیمت پایین نفت، دولت در صورت خرید دست دوم می توانست سرمایه زیادی را برای استفاده در توسعه راه آهن و جاده پس انداز کند. هواپیماها.

قرارداد ایرباس شامل ۱۰۰ هواپیمای جت می شود که ۴۶ فروند از خانواده A320 با بدنه باریک شامل مدل A321، ۳۸ هواپیمای A330 دوربرد و ۱۶ هواپیما از جدیدترین مدل دوربرد اروپا، A350 می باشد. ارزش کاتالوگ آن ۱۸ تا ۲۰ میلیون دلار تخمین زده می شود، اگرچه ایران می گوید که بیش از ۱۰ میلیارد دلار به ایرباس پرداخت نمی کند.

پیش از این قرارداد، ایران ایر قرارداد دیگری را با رقیب آمریکایی ایرباس، بوئینگ برای خرید ۸۰ جت نهایی کرده بود. این سفارش ۱۶.۶ میلیارد دلاری شامل ۵۰ فروند هواپیمای باریک بدنه ۷۳۷max 8 بوئینگ، ۱۵ فروند هواپیمای پهن پیکر ۷۷۷-۳۰۰ER و ۱۵ فروند هواپیمای ۷۷۷-۹ است که طی ۱۰ سال به ایران ایر تحویل داده می شود. ایران می‌گوید ۵۰ درصد تخفیف برای سفارش دریافت کرده است.

نزدیک به ۸۵ درصد از ارزش دو قرارداد توسط نهادهای مالی بین المللی پوشش داده خواهد شد. و مابقی، به گفته مقامات، بیشتر از طریق منابع خود ایران ایر و همچنین انتشار اوراق قرضه تامین خواهد شد، به این معنی که دولت هیچ بودجه اضافی برای معاملات هواپیما اختصاص نداده است.

روی کاغذ باید بیش از ۱۰۰ میلیون دلار برای یک هواپیمای ۲۸۰ نفره بپردازید، در حالی که با کمتر از ۱۵ میلیون دلار می توانید هواپیمای با سن بیش از ۱۵ سال را خریداری کنید که همان قابلیت ها را دارد. اما عامل اساسی در اینجا تجزیه و تحلیل دوره بازگشت سرمایه بر اساس کارایی و هزینه های تعمیر و نگهداری است.

علاوه بر این، هواپیماها بر اساس طرح‌های تجاری و مدل‌های اقتصادی شرکت هواپیمایی سفارش‌دهنده انتخاب می‌شوند. ما باید بر اساس نیاز خود خرید کنیم.”

علی غفوری، کارشناس هوانوردی گفت: خرید مستقیم از سازنده به این معنی است که می توانیم به پشتیبانی فنی و خدمات پس از فروش دسترسی داشته باشیم.

او گفت: «آنها [هواپیماسازان] موظف شده اند نیروی کار ایرانی را آموزش دهند… این در مورد هواپیماهای دست دوم صدق نمی کند.

غفوری افزود: ایران ایر و بخش عمده ای از صنعت هوانوردی ایران قدرت خود را در دهه ۷۰ و ۸۰ به دلیل همکاری قبل از تحریم ها با بوئینگ می دانند.

او گفت: «برای ۲۰ سال، مدل های ۷۰۷، ۷۲۷ و ۷۴۷ بوئینگ بهترین هواپیماهای ما بودند.

در اواخر دهه ۱۹۷۰، ایران ایر از نظر سودآوری در خاورمیانه بی رقیب بود. این خط هوایی همچنین دومین شرکت امن در جهان بود. این شرکت در سال ۱۹۶۱ و پس از ادغام بین ایرانیان ایرویز – که توسط سرمایه گذاران خصوصی در دهه ۴۰ تاسیس شد – و پرشین ایر خدمات راه اندازی شد.

از سال ۱۹۷۹، ایران ایر، مانند سایر خطوط هوایی ایران، توسط تحریم های بین المللی مسدود شد. اگرچه این شرکت با موفقیت عملکرد خود را برای چند سال حفظ کرد، اما محدودیت‌ها به تدریج شرکت را تا مرز ورشکستگی سوق داد.

غفوری خرید هواپیما را «یک حرکت هوشمندانه» دولت توصیف می‌کند که به راحتی همکاری ایران با غول‌های هواپیماسازی جهانی در دوران طلایی هوانوردی ایران را بازیابی می‌کند.