ایتالیا باید بیشتر و سریعتر هزینه کند

پآلو جنتیلونی، کمیسر اتحادیه اروپا که بر صندوق بازیابی ۷۵۰ میلیارد یورویی (۸۲۰ میلیارد دلاری) آن نظارت دارد، ماه گذشته گفت که اگر به خاطر هموطنان ایتالیایی‌اش شکست بخورد، «این واقعاً یک فاجعه خواهد بود. .

در واقع. ایتالیا تا حد زیادی بزرگترین ذینفع از تسهیلات وسیعی است که برای اولین بار با بدهی مشترک توسط کشورهای عضو تامین مالی می شود. قرار است ۱۹۱.۵ میلیارد یورو کمک های بلاعوض و وام های نرم دریافت کند. اگر پول را به طور کامل و مولد خرج نکند، اقتصاددانان باید ۱ تا ۱.۵ درصد سالانه را که به طور آزمایشی به پیش‌بینی‌های رشد GDP ایتالیا در ده سال آینده اضافه کرده‌اند، کاهش دهند. . و این امر به هدف کمیسیون برای استفاده از این صندوق برای از بین بردن شکاف بین شمال‌های ثروتمندتر اروپا و ایتالیا و جنوب فقیرتر آسیب می‌رساند. همچنین پیامدهای جدی برای ادغام مالی اتحادیه اروپا خواهد داشت. الئونورا پولی، رئیس تحلیل اقتصادی مرکز سیاست اروپا، می گوید: «اگر ایتالیا نتواند این پول را خرج کند، رویای این کشور برای متقاعد کردن شرکای اروپایی خود برای تضمین بدهی های آتی اتحادیه تنها یک واهی خواهد بود. , یک اتاق فکر.

با این حال شکست به طرز نگران کننده ای ممکن به نظر می رسد. بروکسل به دلیل تردید در مورد صلاحیت برخی از پروژه هایی که قصد سرمایه گذاری در آنها را دارد، از آزادسازی آخرین سهم ایتالیا به مبلغ ۱۹ میلیارد یورو خودداری می کند. اینها شامل نوسازی استادیوم فوتبال سری A فلورانس و ساخت یک مجموعه ورزشی در سایتی خارج از ونیز است. هیچ کدام دقیقاً با الزامات کمیسیون برای پروژه هایی که «مناطق شهری تخریب شده» را احیا می کنند، مطابقت ندارد. استادیوم فیورنتینا در یک منطقه راحت طبقه متوسط ​​در شهر اصلی باشگاه قرار دارد. پروژه دیگر در یک سایت سبز است. این که شامل یک میدان بسکتبال باشد و شهردار ونیز مالک باشگاه بسکتبال محلی باشد به ندرت کمک می کند.

ناتوانی مقامات ایتالیایی در راه اندازی و مدیریت پروژه های مناسب. چالش اساسی تری را ارائه می دهد. تا ۱۳ مارس، بیش از یک سوم راه اجرای این طرح، ایتالیا موفق شد کمتر از نیمی از آنچه در ابتدا در نظر گرفته شده بود، هزینه کند. رافائله فیتو، وزیر امور اروپا در دولت محافظه‌کار جورجیا ملونی، از آن زمان تصدیق کرده است که برخی از پروژه‌هایی که در ابتدا برنامه پیش‌بینی شده بود، نمی‌توانند تا پایان سال ۲۰۲۶، یعنی زمانی که آخرین یورو پرداخت می‌شود، تکمیل شوند.

< p class="article__body-text">چه مشکلی دارد؟ یکی از مشکلات بزرگ کمبود ظرفیت اداری است. هدف این طرح سهم نامتناسبی از پول در Mezzogiorno، در جنوب ایتالیا است، جایی که توانایی مقامات برای طراحی پروژه‌های مناسب و هدایت آن‌ها به سمت تکمیل عموما ضعیف‌تر است. علاوه بر این، بسیاری از سرمایه گذاری ها در دست مقامات محلی است. اکثر آنها کوچک هستند (۷۰ درصد از شهرداری های ایتالیا کمتر از ۵۰۰۰ نفر جمعیت دارند) و به همین ترتیب مدیریت های ضعیفی دارند. در مقابل جوزپه سالا، شهردار میلان بزرگ و مرفه، گفت که می تواند حداقل دو برابر مبلغی را که برای شهرش در نظر گرفته شده است خرج کند (نه اینکه شهرش به آن نیاز دارد). این خطر وجود دارد که اگر مقامات محلی در شمال سهمیه های خود را خرج کنند در حالی که مقامات در جنوب این کار را نکنند، طرح احیا در نهایت باعث افزایش شکاف بین دو نیمه ایتالیا خواهد شد.

مشکلات دیگر مربوط به شرکت هایی است که وظیفه آنها ساخت پروژه های زیربنایی است که بخش بزرگی از این طرح را تشکیل می دهند. مانند سایر نقاط اروپا، آنها با افزایش قیمت مواد خام و نیروی کار روبه‌رو هستند که به دلیل رکود، ابتدا و سپس به دلیل همه‌گیری، کاهش یافته است. اما آنها باید با یک مشکل خاص ایتالیایی نیز کنار بیایند: مشکل دریافت اعتبار موقت از بانک ها برای پروژه هایی که راه اندازی شده اند، اما بودجه عمومی برای آنها هنوز در دسترس نیست.

دولت تلاش کرده است حداقل برخی از این موانع را برطرف کند. مهم‌ترین و بحث‌برانگیزتر این است که قوانینی را برای تسریع روند هزینه‌ها تصویب کرده است. از این پس، مقامات می توانند تا سقف ۱۵۰۰۰۰ یورو بدون مناقصه برای مناقصه سفارش دهند. اما این یک خطر دوم را برجسته می‌کند: اینکه میان‌برهایی که با بهترین نیت‌ها معرفی می‌شوند می‌توانند فساد و طرفداری را در کشوری تشدید کنند که هر دو در آن گسترده هستند و جنایت سازمان‌یافته در آن ریشه‌دار است.

در یک کشور آقای فیتو برای اطمینان از اینکه ایتالیا از نقدینگی پیشنهادی به طور کامل استفاده می کند، تلاش کرده است که کمیسیون را با بازنگری طرح ملی خود موافقت کند. ایده این است که پروژه‌هایی که به احتمال زیاد نقطه پایانی صندوق بازیابی سال ۲۰۲۶ را از دست می‌دهند، باید توسط صندوق‌های منطقه‌ای اتحادیه اروپا تأمین مالی شوند، که بخشی از یک بسته فعلی است. برای سه سال دیگر باز بمانید.

برخی در لیگ شمالی، که سرسخت ترین از سه شریک کوچک ائتلاف خانم ملونی هستند، ایده رادیکال تری دارند. در ۳ آوریل، ریکاردو مولیناری، تازیانه ارشد اتحادیه در مجلس پایین پارلمان، پیشنهاد کرد که طرح احیای ملی را با کنار گذاشتن برخی از وام‌های کم‌هزینه (البته نه کمک‌های بلاعوض) همراه با سرمایه‌گذاری که قرار بود تامین مالی کند، کاهش دهد. خط رسمی نه تنها دولت، بلکه سازمان لیگ این است که چنین اقدامی حتی در نظر گرفته نمی شود. اما اگر مشکلات همچنان رو به افزایش باشند، ممکن است به نظر راهی معقول برای جلوگیری از بدترین ها شود. ■