ایران احیا شده: آخرین بازار نوظهور بزرگ

ایران یکی از آخرین مکان‌های باقی‌مانده، کوتاه‌تر از مریخ و ماه است که فرصت‌های قابل توجهی در آن وجود دارد. سر مارتین سورل، مدیر عامل غول تبلیغاتی جهانی WPP و یکی از پرطرفدارترین تحلیلگران جهان می گوید.

لیام هالیگان، اقتصاددان، روزنامه‌نگار و پخش‌کننده انگلیسی در روزنامه کانادایی تلگرام نوشت: کشوری با منابع طبیعی عظیم و خانه حدود ۸۰ میلیون نفر، که بسیاری از آنها تحصیلات عالی دارند، ایران باید در میان هیجان‌انگیزترین بازارهای نوظهور جهان قرار گیرد. /p>

اکنون، با توجه به اینکه ایران می‌تواند نفت را در بازارهای بین‌المللی بفروشد و آماده‌سازی برای اتصال مجدد به شبکه مهم انتقال پرداخت‌های بین‌المللی سوئیفت است، منافع تجاری خارج از کشور در حال رشد است.

احتمالاً خوش‌بین‌ها با انتخابات ماه گذشته ایران تشویق می‌شوند که اگر رسانه‌های ما به‌طور قابل‌توجهی بر درگیری‌های «ترامپانیا» و «برگزیت» متمرکز نمی‌شدند، توجه بسیار بیشتری را به خود جلب می‌کردند. ایده نزدیک شدن غرب به تهران از اواسط سال ۲۰۱۳، زمانی که حسن روحانی جایگزین محمود احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور شد، مطرح شد.

روحانی در اوایل سال ۲۰۱۴ در داووس که یکی از بسیاری از سفرهای اولیه به خارج از کشور بود، گفت: «کشور ما هرگز به دنبال چیزی جز فناوری صلح‌آمیز نبوده و به دنبال آن نیست.

او گفت: «ایران برای تجارت باز است. طی سه دهه آینده، ایران می تواند به ۱۰ اقتصاد برتر جهانی تبدیل شود.

منابع چشمگیر ایران شامل ۱۶۰ میلیارد بشکه ذخایر اثبات شده نفت است که بسته به نحوه محاسبه، سومین یا چهارمین بار بزرگ جهان است. به آن، گنجینه گاز طبیعی تایید شده ۳۳ تریلیون مترمکعب – بیش از روسیه بر اساس آخرین تخمین‌ها – را اضافه کنید و می‌توانید به یک غول انرژی تبدیل شوید.

با برداشته شدن تحریم ها، صادرات نفت ایران به زودی از ۱.۱ به ۳ میلیون بشکه در روز می رسد که میانگین سطح اواسط دهه ۱۹۹۰ زمانی که تحریم ها کاهش یافته بود.

در سال ۲۰۱۲، درست قبل از روی کار آمدن روحانی، تولید ناخالص داخلی ایران بیش از ۵ درصد کاهش یافت، اقتصاد تحت تحریم قرار گرفت. از آن زمان، رشد اقتصادی بازگشته است و تحلیلگران مستقل غربی رشد ۱ درصدی را در سال گذشته تخمین می زنند که با محو شدن تحریم ها به ۴.۵ درصد در سال ۲۰۱۶ و ۵.۴ درصد در سال بعد افزایش یافته است.

در حال حاضر، ایران به راحتی در ۳۰ اقتصاد بزرگ جهان از نظر دلار و در بین ۲۰ اقتصاد برتر جهان با توجه به استانداردهای زندگی محلی قرار دارد.

در کنار کالاهای طبیعی، این کشور همچنین دارای جمعیتی باسواد و بسیار ماهر است – دانشگاه‌های متعدد آن مدت‌هاست که جریان ثابتی از دانشمندان و مهندسان را تولید می‌کنند.

روحانی بارها اعلام کرده است که می‌خواهد ایران «به بقیه اقتصاد جهانی بپیوندد» و آن را به عنوان «مقصد بزرگ سرمایه‌گذاری بین‌المللی» معرفی کرده است.

پس از بازدیدی که در بورس تهران (با ارزش ۱۰۰ میلیارد دلاری) انجام شد، جلساتی با ارائه دهندگان پیشرو کاغذ، شیشه و اینترنت و سفرهای جانبی به شهرهای باستانی قم و کاشان انجام شد، مشاهداتی دارم.

اول این که با وجود همه ظلم هایی که به ایران می شود، کشور با مردم باهوش و مهمان نواز کم ندارد. علاوه بر این، در حالی که ایران دارای بدهی ملی کمتر از ۱۰ درصد تولید ناخالص داخلی و سهم جمعیت با آموزش عالی بیش از ۵۰ درصد است (بیشتر از بسیاری از کشورهای غربی)، سطح دستمزدها بسیار رقابتی است.

همچنین واضح است که ایران در موقعیت مناسبی برای بازیافتن نقش سنتی خود به عنوان یک مرکز تجاری قرار دارد. بزرگ‌تر از پرو و ​​آفریقای جنوبی، و با جمعیتی عظیم و اغلب چند زبانه، دروازه‌ای طبیعی به سوی بازار منطقه‌ای با جمعیت ۳۰۰ میلیون نفری است.

در واقع، ایران به عنوان یک منطقه ترانزیت طبیعی بین اروپا و چین، تا حد زیادی بخشی از “جاده ابریشم جدید” است – ایده ای که در ذهن سرمایه گذاران بزرگ نهادی محبوبیت فزاینده ای دارد.

با وجود تمام شتاب‌های روحانی، اصلاحات اقتصادی واقعی دشوار خواهد بود. یک دهه تحریم، بسیاری از شیوه‌های مبهم را ایجاد کرده است که به نفع کسانی است که نسبت به افراد تجاری مشروع، از ایران یا جاهای دیگر، کمتر تمایل ندارند. این دستاوردها به سادگی از بین نخواهند رفت.

همچنین شایان ذکر است که حتی اگر روحانی فرصتی برای پیشرفت اقتصادی قابل توجه داشته باشد، ممکن است ایران نسبت به چین که در حال حاضر بزرگترین شریک تجاری آن است، کمتر به شراکت با غرب علاقه مند باشد.