ایران برترین تولید کننده DRI جهانی

در سه ماهه اول سال ۲۰۱۶، ایران ۳.۷ میلیون تن آهن کاهش یافته مستقیم تولید کرد که از هند با ۳.۶ میلیون تن پیشی گرفت که قبلاً جایگاه اول را در جهان داشت. انجمن جهانی فولاد اعلام کرد.

هر دو کشور تولید خود را کاهش دادند. متال اکسپرت، ارائه‌دهنده اخبار و تحلیل‌های مربوط به محصولات فولادی و فولادسازی در اوکراین، با این حال، در حالی که تولید DRI ایران در سال گذشته تنها ۳۰۰ هزار تن کاهش یافته است، هند به دلیل کاهش تولید فولاد در میان واردات بیشتر، تولید را حدود ۱.۲ میلیون تن کاهش داد. صنایع، در گزارش اخیر خود با عنوان «ایران در کانون» پیش‌بینی کرده است.

با توجه به اینکه برخی از خودی های بازار نسبت به بهبود قابل توجه صنعت فولاد کشور در سال جاری علیرغم رفع تحریم ها تردید دارند، مشخص نیست که آیا ایران بتواند موقعیت پیشرو را حفظ کند یا خیر.

پیش بینی ها برای رشد تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۶ انتظار می رود ایران به نرخ رشد ۴ درصد دست یابد.

با این حال، حدود ۲.۶ درصد از این رشد ناشی از افزایش فعالیت‌های اقتصادی در بخش نفت و گاز ناشی از لغو تحریم‌ها خواهد بود، در حالی که تراز آن ناشی از رشد در بخش‌های خدمات، گردشگری، کشاورزی و صنعتی خواهد بود.

>

یکی از مسئولان انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران به متال اکسپرت گفت: «پیش‌بینی نمی‌شود بخش‌های مصرف‌کننده فولاد مانند ساختمان‌سازی و زیرساخت‌ها تا سال ۲۰۱۷ افزایش قابل‌توجهی را نشان دهند و بنابراین انتظار می‌رود تقاضای فولاد امسال یک سال رکود دیگر را تجربه کند».

در عین حال، پیش‌بینی می‌شود که هند با اعمال تعرفه‌های وارداتی و تمدید تعرفه حفاظتی در برابر کلاف نورد گرم خارجی تا سال ۲۰۱۸، واردات فولاد را ۶۰ درصد کاهش دهد و به ۴.۵ میلیون تن در سال جاری برساند.

این به تولیدکنندگان داخلی اجازه می دهد تا سهم بازار خود را که توسط موسسه رشد و توسعه فولاد ۷ میلیون تن ارزیابی شده است، بدست آورند.

  صادرات در کوتاه مدت به سختی امکان پذیر است

علیرغم اینکه ایران یکی از تولیدکنندگان پیشرو DRI در جهان است، به دلیل تقاضای ضعیف داخلی و موانع موجود در بازارهای صادراتی، از ظرفیت‌های محصولات متالایزه شده خود استفاده نمی‌شود.

در حالی که ممکن است بازار محلی از تولید DRI در چشم انداز میان مدت حمایت کند، آینده بخش صادرات نامشخص است.

در حال حاضر، ظرفیت DRI کشور حدود ۲۳.۵ میلیون تن است.

علیرغم اینکه DRI توسط اکثر کارخانه های ایرانی استفاده می شود، تولید آن در حال حاضر بسیار کم است و عمدتاً به دلیل کاهش مداوم تولید فولاد کشور در بحبوحه کاهش تقاضا برای محصولات نهایی است.

تولیدکنندگان مجهز به ماژول‌های DRI خود دولتی هستند و با نرخ کمتر از ۸۵ درصد کار می‌کنند، در حالی که شرکت‌های کوچک‌تر که DRI را از بازار محلی خریداری می‌کنند، حدود ۳۰ درصد از ظرفیت خود را استفاده می‌کنند. در نتیجه، بر اساس گزارش انجمن جهانی فولاد، حجم برآورد شده DRI تولید شده در ایران در سال ۲۰۱۵، ۱۴.۶ میلیون تن است که معادل ۶۲ درصد نرخ بهره برداری است.

صادرات DRI در حال حاضر به دلیل فقدان گلوله های تولید داخل و مسائل فنی، نکته ظریفی برای ایران است.

در حال حاضر ظرفیت گندله سازی در ایران ۲۴.۵ میلیون تن است. این حجم برای تولید حدود ۱۷ میلیون تن DRI کافی است. برای تغذیه ظرفیت واقعی ۲۳.۵ میلیون تنی، کشور به ۱۰ میلیون تن گندله اضافی نیاز دارد.

انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تخمین می‌زند که با فرض اجرای پروژه‌هایی در بخش DRI و گندله که بیش از ۵۰ درصد در سال ۲۰۱۵ تکمیل شده بودند، کسری ممکن است در سال‌های آینده به مقیاس بزرگ‌تری برسد.

جلدهای اضافی را می توان از عمان و هند تهیه کرد. به ویژه، تولیدکننده هندی Kudremukh Iron Ore Company Limited در نظر دارد حداقل ۱ میلیون تن در سال گندله به ایران عرضه کند.

دلیل دوم منشا تکنولوژیکی دارد و به دوره تحریم ها برمی گردد.

به گفته تولیدکننده تجهیزات DRI آمریکایی Midrex، تحت محاصره بین المللی، واردات تجهیزات HBI و HDRI برای ایران ممنوع بود.

بنابراین، اکثر کارخانه‌های داخلی به کارخانه‌های CDRI مجهز هستند که هزینه‌های عملیاتی نسبتاً بالاتری نسبت به واحدهای HBI (آهن بریکت‌شده داغ) و HDRI (آهن کاهش‌یافته داغ) دارند.

استفاده از HDRI می تواند تولید فولاد مایع را تا ۲۰ درصد افزایش دهد و در نتیجه ۱۰ دلار در هر تن در هزینه عملیاتی صرفه جویی کند. علاوه بر این، به گفته کارشناسان Midrex، DRI سرد (CDRI) نباید در فواصل طولانی حمل شود و اگر از طریق دریا حمل شود، نیاز به جابجایی خاصی دارد.

اگر این دو موضوع حل شود، ممکن است چشم انداز صادرات DRI در بلندمدت برای ایران باز شود. با این وجود، به دلیل برنامه های جسورانه این کشور برای افزایش تولید فولاد به ۵۵ میلیون تن تا سال ۲۰۲۵، کاملاً مشکوک است.

علاوه بر این، انتقال به فناوری‌های جدید فرآیندی پرهزینه و زمان‌بر است.

علاوه بر این، همکاری ایران و آمریکا محدود است. این بدان معناست که اگر ایران تصمیم به نصب واحدهای HBI بگیرد، باید یا به دنبال تامین کنندگانی غیر از Midrex باشد یا منتظر بماند تا ایالات متحده به طور کامل تحریم ها را لغو کند.

یک تولیدکننده ایرانی DRI گفت: «در حال حاضر صادرات DRI برای ایران توجیه ندارد، اما در آینده این احتمال را منتفی نمی‌دانیم.