ایران به صادرکننده بزرگ DRI تبدیل می شود

یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران گفت: ایران به دلیل هزینه های انرژی پایین و ذخایر فراوان سنگ آهن، احتمالاً به یک تامین کننده مستقیم آهن کاهش یافته اصلی به بازارهای بین المللی تبدیل خواهد شد.

بهادر احرامیان به نقل از کالانیش – یک شرکت رسانه تجاری مستقل مستقر در لندن – گفته است که افزایش در دسترس بودن قراضه و استفاده به عنوان خوراک توسط کارخانه‌ها در سراسر جهان به یک فلز “تمیز” به عنوان مکمل نیاز دارد.

او گفت: «این به ویژه در کوره‌های قوس الکتریکی فولادسازی مسطح خواهد بود.» وی افزود که توسعه بالقوه DRI درجه کوره بلند نیز می‌تواند یک «تغییر بازی» برای صنعت باشد.

ایران در ماه مارس از هند پیشی گرفت و به بزرگ‌ترین تولیدکننده آهن کاهش‌یافته تبدیل شد و هند و عربستان سعودی را به ترتیب دومین و سومین کشورهای تولیدکننده DRI کردند.

تولید DRI برآورد شده توسط ایران در ماه مارس سال جاری ۱.۲۹ میلیون تن بود که نسبت به ۱.۲۰ میلیون تن در ماه قبل افزایش داشت.

ایران ۳.۳ میلیارد تن قطعی و ۲.۵ میلیارد تن دیگر ذخایر سنگ آهن آینده دارد که ۷۵ درصد آن مگنتیت و ۲۵ درصد هماتیت است. میانگین محتوای آهن ۵۱٪ در مقابل میانگین جهانی ۴۲٪ است.

کاهش تقاضای سنگ آهن چین، همراه با ظرفیت جدید بهره‌برداری در ایران، تجارت سنگ آهن ایران را به سمت بازار داخلی سوق می‌دهد.

هزینه تولید سنگ آهن در ایران کمتر از چهار تولیدکننده بزرگ جهانی است، اما هزینه های حمل و نقل معدن به بندر و حمل بار در حال حاضر بیشتر است.

دولت احتمالاً سرمایه‌گذاران بیشتری را برای استخراج سنگ‌آهن جذب می‌کند و ذخایر جدید برای بهره‌برداری را کشف می‌کند.

احرامیان گفت: «اختلاف مالکیت این صنعت علاوه بر هزینه های پایین تولید در کلاس جهانی، تضمین کننده ورودی رقابتی معدنی برای کاربران داخلی پایین دستی در آینده خواهد بود.

صادرات فولاد ایران در سال جاری منتهی به ۱۹ مارس ۲۰۱۶ دو برابر شد و به ۴.۱ میلیون تن رسید، زیرا تولیدکنندگان قصد داشتند مازاد عرضه در داخل را کاهش دهند. این در حالی رخ داد که مصرف ظاهری در ایران در طی سه سال مجموعاً ۶ میلیون تن کاهش یافت.

انتظار می‌رود هزینه‌های زیرساختی دولت که در سال گذشته از ۳۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۲ به ۲ میلیارد دلار کاهش یافت، در سال جاری ایران بهبود یابد.

احرامیان گفت: «به نظر می‌رسد ظرفیت‌های موجود برای پاسخگویی به کمبودهای داخلی مناسب است، اما همه آن‌ها برای رقابت در بازارهای صادراتی طراحی نشده‌اند.

مصرف ظاهری میلگرد ایران در سال منتهی به ۱۹ مارس ۱۱ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافت و به ۶.۲۳ میلیون تن رسید. با این حال، استفاده از محصولات تخت کاهش یافت -۲٪ به ۹.۵ میلیون تن و استفاده از بخش ها -۳۹٪ به ۱.۰۱ میلیون تن کاهش یافت. احرامیان گفت: «با توجه به اینکه تقریباً ۲۵ درصد کوره های سیمان بیکار شده اند، مصرف بیشتر میلگرد می تواند ناشی از ذخیره بیش از حد باشد.