ایران زنجیره تولید اپل را ساده می کند

وزارت کشاورزی هشت محصول کشاورزی را تحت سیاست تشویق صادرات خود قرار داده است و در حال حاضر در حال تشکیل یک زنجیره تولید و عرضه واحد برای هر کدام است.

از بین هشت محصول، تشکیل زنجیره سیب در مرحله نهایی خود است.

عباس پاکپور معاون دفتر توسعه صادرات وزارت جهاد کشاورزی به فایننشال تریبون گفت: سایر محصولات پسته، زعفران، خرما، کشمش، مرکبات، کیوی و محصولات گلخانه ای است.

بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، ایران نهمین تولیدکننده بزرگ سیب در سراسر جهان است. در صادرات، این کشور از نظر وزنی رتبه نهم و از نظر ارزش رتبه چهاردهم را دارد. به این ترتیب، ما به ترتیب ۱.۸۷ و ۴.۰۵ درصد از تولید و صادرات جهانی را تشکیل می دهیم.

ایران در تولید سیب از چین، آمریکا، لهستان، هند، ترکیه، ایتالیا، شیلی و روسیه به ترتیب نزولی پیروی می کند.

  تولید قابل توجه

وزارت کشاورزی میزان تولید سیب سال گذشته (مارس ۲۰۱۶-۲۰۱۷) را در بیش از ۲۱۷۳۰۰ هکتار از باغات بیش از ۳.۴۳ میلیون تن اعلام کرده است که نسبت به سال قبل ۱.۵ درصد کاهش داشته است.

سه استان اصلی تولید کننده سیب در ایران عبارتند از: آذربایجان شرقی و غربی و تهران.

در نیمه اول سال جاری (۳۰ اسفند تا ۲۲ شهریورماه) نزدیک به ۴۱ هزار و ۷۰۰ تن میوه به ارزش بیش از ۱۲.۶ میلیون دلار صادر شد که نسبت به مدت مشابه سال قبل به ترتیب ۷۵ درصد و از نظر ارزش ۷۸ درصد کاهش داشت. . گفته می شود دلیل این کاهش این واقعیت است که تقریباً تمام سیب های ذخیره شده در سال گذشته صادر شده و مقدار زیادی در انبارهای سراسر کشور باقی نمانده است.

امارات، عراق، افغانستان، هند، پاکستان، ترکمنستان، کویت، عمان، بحرین، چین، قطر، روسیه، ایالات متحده آمریکا، کره جنوبی، سوئیس و فرانسه مقاصد اصلی صادرات سیب ایرانی بودند.

پاکپور گفت: تولید سیب ایران قابل توجه و از کیفیت بالایی برخوردار است.

با این حال، قبل از روی کار آمدن حسن روحانی رئیس جمهور در سال ۱۳۹۲، وزارت صنعت، معدن و تجارت مسئولیت تجارت کشاورزی را بر عهده داشت، اما برنامه ریزی مناسبی برای صادرات سازمان یافته وجود نداشت. در سال ۲۰۱۳، این مسئولیت به وزارت کشاورزی تفویض شد زیرا این وزارتخانه مسئولیت تجارت کشاورزی و امور بازار را در راس تولید قرار داد.

از آن زمان تاکنون اقداماتی را برای تحقق هدف افزایش صادرات انجام داده ایم. در همین راستا، طراحی زنجیره های تولید و تامین [یکپارچه] را از سال گذشته آغاز کردیم. چرخه این زنجیره‌ها همه چیز را از مراحل قبل از برداشت، برداشت و پس از برداشت، استانداردهای تولید، لجستیک، سردخانه‌ها و انبارها، بسته‌بندی، حمل و نقل و بازاریابی تا مراحل پایانی مصرف داخلی و صادرات را در بر می‌گیرد.

   زنجیر نجات

او گفت که زنجیره های یکپارچه به ما کمک می کنند تا طبق برنامه ها تولید کنیم و استانداردهایی را به ما می دهند تا از آنها پیروی کنیم.

او گفت: “این به ما کمک می کند تا بازارهای خارجی پایداری را پیدا کنیم که به تعادل قیمت ها در بازار داخلی کمک می کند، جایی که کشاورزان اغلب متحمل ضرر می شوند زیرا تولید مازاد باعث می شود محصولات خود را با قیمت های بسیار پایین تر در مقایسه با هزینه های تولید بفروشند.” /p>

یکی دیگر از موارد بسیار مهمی که ما در شکل‌گیری زنجیره‌های تولید و تامین دنبال می‌کنیم، ایجاد برند است. تمامی افرادی که در زمینه تولید سیب فعالیت می کنند، با فروش محصولات خود تحت یک برند، به عنوان یک واحد بزرگ در مقیاس بزرگ کار خواهند کرد. این به حل بسیاری از مشکلات صادرات ما کمک می کند.»

این مقام مسئول توضیح داد که تولیدکنندگان تحت یک برند باید استانداردها و کیفیت ها را رعایت کنند و به مسائلی مانند دسته بندی، بسته بندی و حمل و نقل مناسب رسیدگی می شود.

یکی از دردسرهای اصلی در مقاصد صادراتی همان چیزی است که پاکپور از آن به عنوان «رقابت منفی» تجار ایرانی یاد می‌کند، یعنی تجارت‌های ایرانی با یکدیگر رقابت می‌کنند تا سایر کشورها.

از آنجایی که حضور ما در بازارهای خارجی غیرمتشکل و تصادفی است و محصولاتی با کیفیت و قیمت های مختلف عرضه می کنیم، متأسفانه از اکثر این بازارها ریشه کن شده ایم. تجارت جهانی اینگونه نیست. تقریباً در همه موارد، مشتریان خارجی ما تقاضا دارند که مقدار زیادی با کیفیت مشخص و قیمت ثابت بر اساس جدول زمانی مشخص در طول سال به آنها عرضه شود. این در حالی است که به دلیل تولید بی برنامه و شرایط بازار داخلی، صادرکنندگان ما از تامین این تقاضا کوتاهی می‌کنند.

«تعداد صادرکنندگان ایرانی در بازارهای خارجی به طور غیرمنطقی زیاد است. در حال حاضر تقریباً هر کسی دست خود را در صادرات امتحان می کند و هر نوع کیفیتی را به مشتریان خارجی خود ارائه می دهد. با این کار، آنها در واقع بازار را برای بازرگانانی که محصولات باکیفیت برای صادرات تولید کرده‌اند و برنامه‌های مشخصی برای فعالیت‌های تجاری خارجی خود دارند، خراب می‌کنند.»

او افزود که ایجاد یک زنجیره سازمان‌یافته به ادغام کسب‌وکارهای کوچک در واحدهای صادراتی بزرگ کمک می‌کند که نیازمند الزامات خاص هستند.

وی گفت: «بنابراین، تمام فعالیت‌هایی که به تولید سیب و همچنین هفت محصول کشاورزی دیگر ختم می‌شود، تحت یک مدیریت واحد قرار می‌گیرند و فعالیت‌های هدفمند را ارتقا می‌دهند.

پاکپور همچنین گفت: تشکیل این زنجیره های تولید و تامین در نهایت به افزایش صادرات کمک می کند.

در صورت انجام، صادرکنندگان ایرانی می توانند کالا را به فروشگاه های زنجیره ای خارجی عرضه کنند و شرایط قرارداد خود را رعایت کنند. به این ترتیب مشتریان خارجی به تدریج به بازرگانان ایرانی اعتماد می‌کنند و باور می‌کنند که آنها در حد حرفشان هستند.

این موضوع از این جهت حائز اهمیت است که در بسیاری از مواقع، صادرکنندگان ایرانی در امضای قراردادهای بلندمدت با شرکای خارجی خود شکست خورده‌اند و نمی‌توانند در بازارهایی که برای ورود به آن هزینه‌های زیادی می‌کنند، جای پای خود را به دست آورند، زیرا امکان ورود به آن وجود ندارد. با خواسته های آنها مطابقت کنید.”

این مقام مسئول گفت تجارت جهانی الزامات و استانداردهایی دارد که این زنجیره ها می توانند به صادرکنندگان داخلی کمک کنند تا آنها را برآورده کنند.

  ایجاد فرهنگ کسب و کار

پاکپور با بیان اینکه موضوع زنجیره‌های تولید و تامین در عرصه بین‌المللی چیز جدیدی نیست، می‌گوید: شرکت‌های بزرگ سال‌هاست که در این مسیر قدم گذاشته‌اند و برندهای موفق زیادی در این مسیر ایجاد کرده‌اند.

او گفت: «اگرچه این پروژه برای ما بدیع است، اما خوشحالیم که بدانیم دولت در نهایت به اهمیت ادغام ویژگی‌های تجارت جهانی مدرن پی برده است.

با این حال، به نظر می‌رسد که وزارت کشاورزی در تزریق نظم و انضباط به وضعیت سرکش بخش‌های تولید و صادرات کشاورزی محلی راه درازی در پیش دارد.

این مقام مسئول خاطرنشان کرد: بخش بزرگی از این پروژه سخت، فرهنگ سازی برای روان سازی فعالیت های کشاورزان، تجار و بازرگانان است.

«در بازار ما که هنوز سنتی است، تولید بدون دانش یا دانش کمی در مورد بازار داخلی انجام می‌شود، چه رسد به بازار بین‌المللی. ما باید افراد درگیر در مراحل مختلف زنجیره را شناسایی و جمع آوری کنیم و آنها را آموزش دهیم، تقاضاهای بازار را به آنها اطلاع دهیم و به آنها کمک کنیم تا به عنوان یک تیم با هم همکاری کنند.

پاکپور به این نتیجه رسید که این زنجیره به گونه ای طراحی شده است که برای هر کاستی راه حلی پیدا کند، با این حال باید به دقت نظارت شود تا ایرادات برطرف شود.