ایران: کانون بالقوه بعدی لوکس جهان

شهروندان جمهوری اسلامی در سلیقه خود برای کالاهای لوکس مارک دار با همتایان غربی خود تفاوتی ندارند.

همانطور که نیویورک تایمز در سال گذشته بیان کرد، ایران به عنوان دومین اقتصاد بزرگ خاورمیانه پس از عربستان سعودی، و «پتانسیل رشد انفجاری بازار» آن، «توجه گران‌وزن‌های لوکس جهانی را دوباره به خود جلب کرده است».

پس از لغو تحریم‌های نفتی و مالی در ژانویه ۲۰۱۶ توسط سازمان ملل و همراه با آن، آزادسازی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌های این سازمان پس از اینکه بازرسان بین‌المللی به این نتیجه رسیدند که این کشور به وعده‌های خود مبنی بر برچیدن بخش‌های بزرگی از برنامه هسته‌ای خود عمل کرده است. قانون مد گزارش داد که نور جدیدی در ایران، به عنوان خانه بالقوه یکی از بازارهای لوکس در حال ظهور بعدی.

به گزارش آسوشیتدپرس در سال ۲۰۱۲، تحریم‌های هسته‌ای که از سال ۲۰۰۶ اعمال شده‌اند، در حالی که تحریم‌های دیگر به دهه‌ها قبل برمی‌گردد، ایران را بر آن داشت تا واردات کالاهای لوکس ساخت خارجی را به امید صرفه‌جویی در میلیاردها دلار ارز، ممنوع کند.

اما اوایل سال گذشته، ایران پس از آنچه بی‌بی‌سی «بیش از ۳۰ سال انزوا و ریاضت اقتصادی» خواند، دوباره وارد اقتصاد جهانی شد.

به گفته جامعه لوکس، «کشور نسل جوان بزرگی دارد که مشتاق کالاهای لوکس هستند» و این باعث شده است که تعداد کمی از برندها، از جمله ورساچه و روبرتو کاوالی، شبکه‌های آجر و ملات خود را گسترش داده و پایگاه‌هایی را در بر گیرند. تهران.

با «جمعیت تحصیلکرده و فزاینده با درآمد متوسط ​​تقریباً ۸۰ میلیونی» و تولید ناخالص داخلی بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار، عجیب نیست که تعدادی از برندها بنا به گزارش ها علاقه مند به بازگشت به ایران یا افزایش حضور فیزیکی و دیجیتالی خود هستند. وجود دارد.

با این حال، تقریباً برای هر برندی که قصد ورود به منطقه یا گسترش آن را داشته باشد، بدون مانع مهمی نیست (و تا کنون تعداد کمی بوده است، زیرا بیشتر آنها انرژی خود را روی عربستان سعودی، بحرین، عمان متمرکز کرده‌اند. ، کویت و قطر).

در طول دهه گذشته، در حالی که ایران از اقتصاد جهانی قطع شده است، به لطف چنین تحریم‌هایی، کالاهای بازار خاکستری و بازار قابل توجهی برای کالاهای تقلبی رونق گرفته است.

همانطور که NPR در سال گذشته اشاره کرد، تهران دارای مراکز خرید لوکس با برندهای بزرگ غربی است. مشکل: آنها در واقع توسط واردکنندگان شخص ثالث از طریق ترکیه و کشورهای خلیج فارس وارد شده اند و آنها را به کالاهای بازار خاکستری تبدیل می کند. همچنین به عنوان واردات موازی شناخته می‌شود، کالاهای بازار خاکستری معمولاً به‌عنوان کالاهایی با مارک اصلی که از یک بازار (به عنوان مثال، یک کشور یا منطقه اقتصادی) به دست می‌آیند، تعریف می‌شوند که متعاقباً به بازار دیگری وارد شده و بدون رضایت دارنده علامت تجاری در آنجا فروخته می‌شوند.

به عنوان مثال، همانطور که بی‌بی‌سی اعلام کرد، «برندهای مد، مانند باربری، در حال حاضر هیچ کنترلی بر این به اصطلاح «بازار خاکستری» [کالاهای دارای] نام تجاری خود در ایران ندارند.

بر اساس گزارش WSJ در اوایل امسال، علاوه بر بازار خاکستری، البته هجوم کالاهای تقلبی، اغلب با کیفیت بالا، وجود دارد که به عنوان «تنها گزینه تحت رژیم تحریم‌ها [ایران] عمل کرده است». >

و با وجود افزایش دسترسی به کالاهای اصیل در تهران، مصرف‌کنندگان کند بوده‌اند تا با آن سازگار شوند.

همانطور که فرشید جمالی، تاجر ایرانی که با کاوالی و ورساچه در سرمایه گذاری های آنها در تهران شریک بود، به WSJ گفت: «بسیاری از ایرانیان ثروتمند از تغییر چشم انداز خرده فروشی اطلاع کافی ندارند و هنوز هم گمان می کنند کالاهای لوکس در بوتیک های محلی نسخه های جعلی متقاعد کننده هستند. از برندهای غربی که ادعا می کنند هستند.”

WSJ در ادامه خاطرنشان کرد: «مصرف‌کنندگان ایرانی به بازاری مملو از کالاهای تقلبی عادت کرده‌اند و در برخی موارد به دلیل مقرون به صرفه بودن و در دسترس بودن، آنها را به کالاهای واقعی ترجیح می‌دهند. حداقل در حال حاضر.

با این حال، اگر قرار است از منطق رویترز پیروی شود، خطری حتی بزرگتر از مبارزه با هنجار کالاهای تقلبی این است که برندهای لوکس «اصلاً [در بازار ایران حضور نداشته باشند]».

به گفته شرکت مشاوره بازار Exane BNP Paribas، ایران در نهایت می تواند تا ۳ درصد از تقاضای لوکس جهانی را به خود اختصاص دهد.

انجمن لاکچری این تصور را تکرار کرد و اظهار داشت: «ایران به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از سریع‌ترین مقاصد مسافرتی لوکس در جهان است و – همراه با افزایش نرخ درآمد قابل تصرف جمعیت آن و تحولات سیاسی مثبت در خط لوله – می‌تواند به آن تبدیل شود. کانون سودآور بعدی.”