بازار مانتو در حد انتظار است

از آنجایی که زنان خریداران مشتاق هستند و مانتوها و پیراهن‌ها در تمام طول سال پوشیده می‌شوند، می‌توان انتظار داشت که بازار پر رونق باشد و تولیدکنندگان پول در بیاورند.

روزنامه فارسی فرصت امروز گزارش داد، با این حال، بازرگانان در این زمینه می گویند از شرایط تولید راضی نیستند و خواستار رفع موانع هستند.

سرمایه مورد نیاز برای ورود به این حوزه بسته به اندازه کسب و کار متفاوت است. می توان با ۱۰ میلیون ریال (نزدیک به ۳۰۰۰ دلار به نرخ بازار) یک واحد تولیدی راه اندازی کرد، در حالی که افرادی هستند که با ۳۰۰۰۰۰ دلار شروع به کار می کنند. جواد صالحی، یک دست قدیمی در این تجارت، گفت: با این حال، آنچه اهمیت دارد خلاقیتی است که فرد به بازار می آورد و نه سرمایه.

وی افزود: مواقعی وجود دارد که یک تولیدکننده حتی نمی تواند مانتوهایی به ارزش ۱۴۰۰۰ دلار را در طول یک ماه بفروشد و در مواقع دیگر فروش بیش از ۱۴۰۰۰۰ دلار است.

“این ماهیت کسب و کار ما است. می تواند تولیدکنندگان را ثروتمند کند یا آنها را یک شبه ورشکست کند. این بسیار خطرناک است زیرا با مد، فصول، رنگ ها، اندازه ها و سلیقه های مختلف سروکار دارد.

صالحی گفت: با توجه به اینکه نساجی ماده اولیه تولید مانتو است، در حال حاضر سه نوع پارچه در بازار موجود است.

پارچه ایرانی وجود دارد که به دلیل کیفیت پایین کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. سپس پارچه ترکی قابل اعتماد و بادوام است که محبوبیت خود را در بازار حفظ کرده است.

آخرین اما نه کم اهمیت، تنوع چینی است. اگرچه چین منسوجات تولید می‌کند که کیفیت آنها متفاوت است، اما بازرگانان ایرانی معمولاً منسوجات را با کمترین کیفیت وارد می‌کنند تا سود بالایی کسب کنند. این بر بازار تأثیر منفی گذاشته است.”

حدود ۹۰ درصد پارچه های مورد استفاده در تولید مانتو وارداتی است. تولیدکنندگان ایرانی صرفاً خیاطانی هستند که برای انجام کار خود از چرخ خیاطی ژاپنی و پارچه و سوزن و قیچی چینی استفاده می کنند. فقط در تهران بالغ بر ۹۰۰۰ خیاط در واحدهای تولید مانتو مشغول به کار هستند.

احسان داودی، یکی دیگر از تاجران این حوزه، معتقد است که برای ورود به بازار، بیش از سرمایه گذاری قابل توجه به تجربه و دانش نیاز است.

سالانه بیش از ۳۰ تولیدکننده ورشکست می شوند. اینها کسانی هستند که بدون دانستن ترفندهای تجارت وارد تجارت می شوند.» داودی توضیح داد که هزینه تولید بالا یکی از مشکلات عمده تولیدکنندگان است.

وی گفت: چالش دیگر، کمبود تسهیلات بانکی برای کمک به تولیدکنندگان در گسترش کسب و کارشان علاوه بر هزینه های بالای مالیات و بیمه است.

به گفته صاحبان کسب و کار در این حوزه، هر زن ایرانی سالانه تا چهار مانتو خریداری می کند. اگر میانگین قیمت هر مانتو را ۵۰۰۰۰۰ ریال (حدود ۱۵ دلار) در نظر بگیریم، نشان‌دهنده گردش مالی بالقوه چند میلیون دلاری تولید مانتو خواهد بود.