بازماندگان زلزله سوریه در ترکیه جایی ندارند برو

SOMEWHERE در آوارهای آپارتمانی در قهرمانمراس که با خانواده برادرش در آن اقامت داشته، کاپشن جمال، کیف پول، تلفن و مدارک هویتی وی است. آنها تمام چیزی هستند که او باقی مانده است. دوستان جمال، پناهجوی جوانی از سوریه را که طی پنج سال گذشته ترکیه را خانه خود کرده است، ساعاتی پس از اولین زلزله از ساختمان فروریخته نجات دادند. چند روز بعد، نیروهای امدادی اجساد برادر و چهار فرزندش را بیرون آوردند. جمال یک هفته را در بیمارستان گذراند و از ناحیه کمر و پاهایش آسیب دید، سپس به دنبال اشیای قیمتی خود در زیر آوار بازگشت.

سوری ها با تخریب، آوارگی و دفن عزیزان خود بیگانه نیستند. ۳.۷ میلیون نفری که در دهه گذشته در ترکیه ساکن شدند، پس از فرار از جنگ مرگبار سوریه، امیدوار بودند که فرزندان خود را از سرنوشت مشابه نجات دهند. بسیاری از این امیدها در ۶ فوریه، زمانی که یک جفت زمین لرزه در جنوب ترکیه، محل زندگی تقریباً نیمی از پناهجویان سوری این کشور و کشته شدن حداقل ۴۵۰۰۰ نفر، سقوط کرد. صدها هزار سوری و همچنین همسایگان ترک آنها دوباره همه چیز را از دست دادند.

مسیر تخریب ۵۰۰ کیلومتر امتداد دارد و برخی از شهرها و روستاها به طور کامل از بین رفته اند. ابری از گرد و غبار زرد که حاصل کاوش‌ها و ریزش ساختمان‌های جدید است، قهرمان‌مراس را فراگرفته است. بیرون کشیدن اجساد از زیر آوار ادامه دارد، نه دیگر توسط تیم های امدادی که به خانه بازگشته اند، بلکه توسط بیل مکانیکی ها. در سراسر منطقه بیش از ۲۰۰۰۰۰ ساختمان تخریب، آسیب دیده و یا قرار است تخریب شوند. بانک جهانی هزینه خسارت را بیش از ۳۴ میلیارد دلار یا ۴ درصد از GDP کشور برآورد می کند.

زلزله ها زندگی میلیون ها نفر را ویران کرده است. حداقل ۱.۵ متر بی خانمان هستند و مجبورند در چادر بخوابند یا به مناطق دیگر کشور نقل مکان کنند. بسیاری از اقتصاد محلی متوقف شده است. در آستانه زلزله، آنتاکیا، شهری باستانی در دریای مدیترانه، خانه ۴۰۰۰۰۰ نفر بود. اکنون فقط کسری باقی مانده است. در مرکز شهر قدیمی، خیابان‌ها به دره‌هایی تبدیل شده‌اند که با دیوارهای کوه‌های آوار محصور شده‌اند. پس لرزه ها در حال فروریختن برخی از ساختمان هایی است که در اثر اولین زمین لرزه ها در امان مانده اند.

سوری ها در ترکیه به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار گرفته اند. بازماندگان ترک می توانند سعی کنند زندگی خود را بازسازی کنند و در جای دیگری به دنبال شغل بگردند. با این حال، سوری‌ها نمی‌توانند از استان‌هایی که در آن ثبت‌نام کرده‌اند خارج شوند. کسانی که این کار را انجام می دهند در خطر اخراج هستند. برخی می گویند که امیدوارند وقتی بازسازی آغاز شود، کاری پیدا کنند. اما صدها هزار نفر از آنها اکنون بی خانمان، بیکار و گیر افتاده اند. احمد دیاب، پناهنده ای که دهه گذشته را در کمپ کانتینری در جنوب قهرمانمراس گذرانده است، با انجام کارهای عجیب و غریب در شهر امرار معاش می کرد. او می‌گوید: «اما اکنون کاری وجود ندارد و ما جایی برای رفتن نداریم. “ما بدون هیچ حمایتی زنده نخواهیم ماند.”

برخی از پناهندگان شکایت دارند که تیم های نجات روزها طول کشیده تا به محله های سوریه برسند. اما در بیشتر مناطق اینگونه بود. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، به دلیل تاخیر در واکنش اضطراری که ممکن است به قیمت جان هزاران نفر تمام شود، با اعتراضات فزاینده ای روبرو شده است.

وقتی صحبت از کمک های زلزله به میان می آید، به نظر نمی رسد که پناهندگان در سطح رسمی با تبعیض روبرو شوند. بازماندگان سوری واجد شرایط دریافت کمک های یکباره ۱۰۰۰۰ لیره (۵۳۰ دلار) و ۳۰۰۰ لیره یارانه اجاره ماهانه به عنوان کمک های ترکیه هستند. چادرها نیز به طور عادلانه توزیع می شوند. اما بسیاری از پناهندگان نشانه هایی از افزایش خصومت را مشاهده می کنند. سوری ها به طور معمول به احتکار کمک های اضطراری یا غارت خانه های متروکه متهم می شوند. در اردوگاه خیمه‌ای در نورداگی، شهر ویران‌شده دیگری، پس از آن که گروهی از ترک‌ها به پناهجویان گفتند به سوریه برگردند، درگیری آغاز شد. برخی از سوری‌ها می‌گویند در حالی که منتظر کمک هستند از صف بیرون رانده شده‌اند یا از سوی مالکان احتمالی ترکیه گفته شده که پناهندگان به عنوان مستاجر پذیرفته نمی‌شوند. با این حال، برخی دیگر می گویند فاجعه دو طرف را به هم نزدیک کرده است. در کمپ کانتینری در نزدیکی قهرمان مراس، سوری‌های آواره جنگ در کنار ترک‌های آواره‌ی زلزله زندگی می‌کنند. آقای دیاب می‌گوید: «اینجا نژادپرستی وجود ندارد.

برخی سوری‌ها حداقل در آینده نزدیک زندگی در منطقه زلزله‌زده را رها کرده‌اند. بیش از ۴۰۰۰۰ نفر از زمان وقوع زمین لرزه به شمال سوریه تحت کنترل شورشیان سفر کرده اند، اگرچه بسیاری از آنها احتمالاً باز خواهند گشت. جمال نقشه دیگری دارد. به محض اینکه شناسنامه و پس انداز خود را پیدا کرد، قهرمان مراس را برای همیشه ترک می کند و به استانبول می رود. او با اشاره به مقامات ترکیه که در چند سال گذشته هزاران پناهنده را اغلب به دلیل جنایات کوچک یا نداشتن مدارک مناسب اخراج کرده اند، می گوید: «اگر مرا دستگیر کنند، مرا به سوریه برمی گردانند. او با مشرف به ویرانه های خانه برادرش می گوید: «اما اینجا آینده ای وجود ندارد. “من دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم.” ■