برای اولین بار از دهه ۱۹۶۰، جمعیت چین است کوچک شدن

بر اساس آخرین آمار، ۹.۵۶ میلیون نوزاد در سال ۲۰۲۲ به دنیا آمدند که تقریباً ۱۰ درصد کمتر از سال ۲۰۲۱ بود. این میزان کمترین میزان از زمان تسلط کمونیست ها در ۱۹۴۹. یک دهه پیش، نرخ باروری کل (متوسط ​​تعداد فرزندانی که یک زن در طول عمر خود با نرخ زاد و ولد فعلی انتظار می رود داشته باشد) ۱.۷ بود. ارقام UN نشان می دهد که در سال ۲۰۲۱ به زیر ۱.۲ رسید (نمودار ۱ را ببینید). برای اینکه یک جمعیت ثابت بماند، با فرض عدم مهاجرت خالص و اینکه نرخ مرگ و میر بدون تغییر باقی می ماند، نرخ باید حدود ۲.۱ باشد.

دلایل متعددی وجود دارد که باعث می‌شود بچه‌داری کمتر محبوب شود. اصلی ترین آنها هزینه های تربیت فرزندان است. سال گذشته مؤسسه تحقیقات جمعیت YuWa، یک اتاق فکر در پکن، گزارش داد که چنین هزینه‌هایی، به عنوان نسبت GDP به ازای هر نفر، در چین بیشتر از چندین اقتصاد پیشرفته از جمله آمریکا است. این کشور تنها کره جنوبی را به عنوان مکان گران‌تری برای بچه‌دار شدن معرفی کرد. (این کشور دارای کمترین نرخ باروری در جهان است.) YuWa هشدار داد که کاهش نرخ زاد و ولد در چین می تواند “تأثیر منفی جدی” بر توانایی این کشور برای نوآوری و “قدرت کلی ملی” آن داشته باشد.

دستورالعمل های دولتی کمک چندانی به کاهش آن نکرده است. بار بر دوش والدین در ۱۰ ژانویه، شهر شنژن پیشنهاد کرد که به زوج هایی که فرزند سوم (یا فرزندان اضافی) دارند، یارانه هایی به مبلغ ۱۹۰۰۰ یوان (۲۸۰۰ دلار) در طول سه سال اول زندگی کودک داده شود. اما طبق برآورد رسمی منتشر شده توسط رسانه های دولتی، این تنها حدود ۸ درصد از کل هزینه ها را تشکیل می دهد. با وجود رکود اخیر در بازار املاک چین ، قیمت ها هنوز بالاست زوج ها اغلب ازدواج را تا زمانی که خانه ای نخرند به تعویق می اندازند. ارقام ازدواج از سال ۲۰۱۴ کاهش یافته است.

یکی دیگر از موانع اقتصادی زایمان، هزینه مراقبت از سالمندان است. حدود ۳۵ میلیون چینی ۸۰ سال یا بیشتر سن دارند. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ این تعداد بیش از چهار برابر شود. تا زمانی که دولت به شدت هزینه های خود را برای مراقبت افزایش ندهد، خانواده ها بخش عمده ای از هزینه ها را بر عهده خواهند گرفت.

بی میلی برخی از جوانان چینی به ازدواج و تولید مثل نیز نشانه ای از تغییر ارزش های سنتی است. زنان در برابر نابرابری جنسیتی ازدواج عقب نشینی می کنند. اینترنت غرق در خشم از این ایده است که از تلاش‌های دولت برای تشویق خانواده‌های بزرگ‌تر ناشی می‌شود، مبنی بر اینکه آنها به ماشین‌هایی برای بچه‌سازی تبدیل می‌شوند. برخی از جوانان، مردان و همچنین زنان، خود را «پیازچه» می‌خوانند، که نشان می‌دهد که چگونه بدبینانه به‌عنوان چیزی برای برداشت (یعنی استثمار) در تعقیب اهداف ملی یا شرکتی دیده می‌شوند. یکی از کامنت‌گذاران در Weibo، نسخه چینی توییتر، درباره اخبار کاهش جمعیت نوشت: «ازدواج کردن و داشتن پیازک کوچک تنها می‌تواند به رشد شخصی من آسیب برساند و کیفیت زندگی من را کاهش دهد.

احتمالاً به زودی موج دیگری از علاقه به این موضوع در میان کاربران چینی وجود خواهد داشت. UN پیش‌بینی می‌کند که جمعیت هند در ماه آوریل از چین پیشی خواهد گرفت. برخی معتقدند که این قبلاً اتفاق افتاده است. پایان سلطنت چین به عنوان پرجمعیت ترین کشور جهان، موقعیتی که برای صدها سال در اختیار داشته است، ناسیونالیست های چینی را خشنود نخواهد کرد. آنها تعجب خواهند کرد که آیا ممکن است هند، که مدت ها در اثر افزایش سریع چین در گرد و غبار باقی مانده است، بتواند از همگروهی در حال رشد خود در سن کار استفاده کند تا به چین برسد (نگاه کنید به نمودار ۲)، و در نهایت رقیب قدرتش؟ سالی خواهد بود که بسیاری از مشکلات جمعیتی در آن وجود دارد. ■

مشترکین می توانند در ثبت نام کنند Drum Tower ، خبرنامه هفتگی جدید ما، برای درک آنچه جهان از چین می سازد—و چین از جهان چه می سازد.