برنامه های استحقاقی آمریکا به سرعت در حال نزدیک شدن است ورشکستگی

صندوق امانی که بیمه بیمارستان بیماران طرح بازنشستگی ، تا سال ۲۰۳۳ تمام خواهد شد (نمودار ۱ را ببینید). این برنامه‌های اجباری غول‌های مخارج فدرال هستند که در مجموع در سال ۲۰۲۲ ۲.۲ تریلیون دلار (۸.۶٪ از GDP) هزینه دارند. این هزینه‌های اختیاری تصویب شده در بودجه فدرال – از جمله مسکن، آموزش و پرورش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. و حتی دفاع – که باعث بحث های زیادی در کاپیتول هیل می شود (نمودار ۲ را ببینید).

هر دو برنامه دقیقاً با فرسودگی منفجر نمی شوند صندوق های امانی آنها که با مالیات بر حقوق کارگران ایجاد می شود. اما سطح سود آنها برای مطابقت با دریافت‌های فعلی کاهش می‌یابد. آخرین پیش بینی ها به کاهش ۱۱ درصدی مو برای مدیکر و ۲۳ درصدی برای تامین اجتماعی در زمانی که وجوه اعتماد آنها تمام می شود اشاره دارد. با این حال، سیاست اصلاحات حقوقی آنقدر ناخوشایند است که اشتهای کمی برای مقابله با این مشکل وجود دارد. مایا مک گینیاس، رئیس کمیته بودجه فدرال مسئول (CRFB)، یک سازمان غیرحزبی که مسائل مربوط به بودجه را پیدا می کند، می گوید: صحبت نکردن در مورد آن «تنها چیزی است که این افراد می توانند روی آن توافق کنند». هیجان انگیز است.

توطئه سکوت به ویژه کنجکاو است زیرا در حال حاضر یک بحران سیاسی بر سر موقعیت مالی کشور در حال وقوع است. جمهوری خواهان از افزایش سقف بدهی خودداری می کنند، یک محدودیت قانونی برای مقداری که خزانه داری می تواند وام بگیرد و آرای خود را اهرمی برای مداخله مالی می دانند. با این حال، آن‌ها نمی‌توانند در مورد امتیازاتی که برای کمک به رئیس‌جمهور جو بایدن برای جلوگیری از نکول بدهی‌های دولتی آمریکا می‌خواهند، توافق کنند.

کوین مک کارتی ، رئیس جمهوریخواه مجلس، نسبت به ارائه پیشنهاد رسمی بودجه برای مذاکره با رئیس جمهور مخالفت کرد. بلوک‌های رقیب جمهوری‌خواهان کنگره در این دوره به انتشار بلوک‌های خود پرداخته‌اند. پیشنهادات آنها شامل محدود کردن مخارج اختیاری و لغو مقررات آب و هوایی قانون کاهش تورم (غیر شروع کننده برای کاخ سفید) است.

اما جمهوری خواهان در کنگره تقریباً به اتفاق آرا موافق هستند. آنها هیچ برنامه ای برای دست زدن به تامین اجتماعی و مدیکر ندارند، که به عنوان ریل سوم سیاسی تلقی می شود که قبلا هم رئیس جمهور جورج دبلیو بوش و هم پل رایان، سخنگوی سابق جمهوری خواه را شوکه کرد. آقای مک کارتی هرگونه چنین بحثی را “خارج از میز” اعلام کرده است. یک SuperPAC حامی دونالد ترامپ، بر اساس رای آقای دیسانتیس به کاهش هزینه‌های برنامه‌ها در زمانی که در کنگره بود، تبلیغات حمله‌ای علیه ران دیسانتیس، فرماندار فلوریدا و رقیب اصلی او برای نامزدی جمهوری‌خواهان پخش می‌کند. آنچه که زمانی ارتدوکس محافظه کار بود، اکنون بحث برانگیز است.

دموکرات ها به آشفتگی اپوزیسیون جهش کرده اند. «آنها به دو دلیل نمی توانند بگویند [برنامه آنها] چیست. یک، اگر نکاتی که رها کرده‌اند دقیق باشد، اعداد جمع نمی‌شوند. و دوم، آنها نمی خواهند بگویند چیست زیرا همه عناصر آن چیزهایی هستند که رای دهندگان آنها از آنها متنفرند، مانند خلاص شدن از شر تمام هزینه های فدرال که دفاع نیست. رئیس کمیته قدرتمند بودجه او می‌گوید استراتژی جمهوری‌خواهان این است که «با بایدن و یک نارنجک دستی به یک اتاق مخفی برویم و او را وادار کنیم تا با چیزهایی موافقت کند که هیچ‌کس نمی‌خواهد».

پس از سال‌ها ولخرجی فدرال، هر دو طرف متعهد به ریاضت اقتصادی در آینده هستند. آقای مک کارتی می‌گوید که برنامه‌ای برای رسیدن به یک بودجه متعادل در دهه آینده بدون کاهش حقوق یا هزینه‌های دفاعی ارائه خواهد کرد – که بیشتر شبیه یک ریاضیدان است که می‌گوید نشان می‌دهد چگونه دایره را در یک دهه مربع می‌کند. آقای بایدن که از زمان روی کار آمدن خود نزدیک به ۵ تریلیون دلار از مخارج خالص جدید خود را متحمل شده بود، بودجه ای را در ۹ مارس منتشر کرد که هدف آن کاهش ۳ تریلیون دلار از بدهی ملی در طول یک دهه است، عمدتاً از طریق افزایش مالیات که جمهوری خواهان آن را رد خواهند کرد. این طرح می‌گوید که با افزایش مالیات بر حقوق، صندوق مدیکر را به مدت ۲۵ سال حلال نگه می‌دارد. اما در مورد تامین اجتماعی، آقای بایدن ۵ تریلیون دلار کسری بین جمع آوری حقوق و دستمزد و پرداخت مزایا در دهه آینده باقی خواهد گذاشت.

در جریان بن بست در سال ۲۰۱۱ بین دموکرات ها و جمهوری خواهان، زمانی که باراک اوباما رئیس جمهور بود، بحث در مورد یک “معامله بزرگ” وجود داشت – تغییرات تدریجی در هزینه های استحقاقی در ازای پذیرش افزایش مالیات. روهیت کومار از PwC که با رهبر جمهوری‌خواه سنا کار می‌کرد، می‌گوید: این بار، «همه صراحتاً می‌گویند: «ما در مورد اصلاحات حقوقی صحبت نمی‌کنیم». ، میچ مک کانل، در طول آخرین بن بست. توافق نهایی منجر به «محصول» شد: محدودیت‌های مخارج دردناکی که آقای اوباما را در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش با مشکل مواجه کرد. آقای کومار می‌گوید اکنون سکوت در بحث در مورد حقوق به این معنی است که حل این بن‌بست احتمالاً معتدل‌تر خواهد بود.

هزینه خدمات بدهی از نمایشنامه قبلی افزایش یافته است – نتیجه آن افزایش نرخ بهره فدرال رزرو برای مبارزه با تورم. انتظار می رود آمریکا ۶۴۰ میلیارد دلار (۲.۴ درصد از GDP) به عنوان بهره خالص در سال ۲۰۲۳ بپردازد. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۸ این رقم به سرعت رشد کند و از مخارج دفاعی فراتر رود. در سال ۲۰۲۹ انتظار می رود پرداخت های بهره خالص به عنوان سهم GDP از بالاترین رقم قبلی خود یعنی ۳.۱۶% در سال ۱۹۹۱ فراتر رود. مثل الان خجالتی بودند.

راه حل واضح؟

ریاضیات مربوط به هزینه های استحقاقی پیچیده نیست. رفع عدم تعادل بین درآمدها و هزینه‌های پیش‌بینی‌شده را می‌توان به دو طریق حل کرد: افزایش مالیات یا کاهش مزایا – مثلاً با بالا بردن سن بازنشستگی یا وعده کمتر به نسل‌های آینده. (راه حل سوم جادویی افزایش مهاجرت وجود دارد تا نسبت بین بازنشستگان و کارگران را قابل کنترل تر کند، اما این نمی تواند مشکلات صندوق اعتماد آمریکا را به تنهایی برطرف کند.) همه اینها در برابر حملات سیاسی آسیب پذیر است.

برای آقای وایت هاوس، رئیس بودجه سنا، پاسخ “بدیهی” مشارکت های مطرح شده است. در حال حاضر، مالیات بر حقوق برای تامین اجتماعی ۱۲.۴ درصد از دستمزدها تا سقف ۱۶۰۰۰۰ دلار تعیین شده است که بین کارمندان و کارفرمایان تقسیم می شود. سناتور پیشنهاد می کند که این محدودیت حذف شود که به نفع افراد پردرآمد است. “اگر برای مالیات دهندگانی که کمتر از ۱۶۰۰۰۰ دلار درآمد دارند به اندازه کافی خوب است، چرا میلیاردرها یک سواری رایگان دریافت می کنند؟” بر اساس محاسبات CRFB، اگر امروز اجرا شود، انجام این کار احتمالاً ۶۳٪ از کمبود را پوشش می دهد. نادیده گرفتن این موضوع ۰% از کسری را پوشش می دهد و احتمالاً شوک های سیاستی جدی تری را در دهه آینده ضروری می کند. حدس بزنید کدام یک از کنگره ها را انتخاب می کند. ■

با Checks and Balance ، خبرنامه هفتگی ما فقط مختص مشترکین، که وضعیت دموکراسی آمریکایی و مسائلی را که برای رای دهندگان مهم است بررسی می کند.