بریتانیا شروع به محافظت از اوقات فراغت دهه ۱۹۷۰ خود کرده است مراکز

«بله Otto Saumarez Smith، مورخ معماری می گوید: باید از تخیل خود استفاده کنید. استخر شنا و مرکز تفریحی Oasis در سویندون در سال ۲۰۲۰ بسته شد و اکنون در حال کشیدن گرافیتی‌ها و علف‌های هرز است. اما وقتی افتتاح شد، در سال ۱۹۷۶، بهشت ​​گرمسیری بخارآلود با درختان و سرسره‌های زیر یک گنبد لعابدار ۴۵ متری براوورا بود.

در سال ۲۰۲۱ Oasis به اولین مرکز تفریحی تبدیل شد که توسط انگلستان تاریخی محافظت شد. این واقعیت عجیب است که یک گروه راک از منچستر، بیش از ۲۰۰ کیلومتر (۱۲۴ مایل) شمال، به نام آن نامگذاری شده است. دومین مرکز تفریحی دهه ۱۹۷۰، در برادفورد، سال گذشته محافظت شد. انجمن قرن بیستم، یک مؤسسه خیریه میراث معماری، برای نجات ده سازه دیگر از جمله گنبد در اولین استراحتگاه سنتر پارکز بریتانیا تلاش می کند. می گوید که چندین مورد در حال ارزیابی هستند.

جامعه امیدوار است که موفقیت کمپینی را که در سال ۱۹۹۱ برای نجات استخرهای روباز معروف به لیدو آغاز شد، تکرار کند. هر دو نوع ساختمان شامل آب است، اما در غیر این صورت کاملاً متفاوت هستند. لیدوها با آب سرد، رختکن های ناراحت کننده و سبک آرت دکو، فضیلت ورزش را موعظه می کنند. مراکز تفریحی سرپوشیده در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ درباره خانواده و سرگرمی بود.

استخرهای آنها منحنی و پر از درختان بود. شما از طریق سواحل با شیب ملایم به داخل آب راه رفتید. معماران مراکز تفریحی متوجه شده بودند که بسیاری از بریتانیایی ها به سختی می توانند شنا کنند. آنها ماشین های موج و سرسره های آبی داشتند و برخی الکل سرو می کردند. هدف طراحان آنها این بود که دریای مدیترانه را به بریتانیایی های معمولی بیاورند. از آنجایی که بریتانیایی ها به تعطیلات در مدیترانه واقعی پرداختند، برخی شروع به کاهش کردند. ریاضت اقتصادی و کووید-۱۹ آنها را به پایان رساند.

اما همه آنها ویران نشده اند، زیرا مردم محلی برای محافظت از این معابد ناهموار سخت جنگیده اند. در دسامبر، گروهی شورای شهرستان کورنوال را تحت فشار قرار دادند تا از کنترل یک مرکز تفریحی موسوم به کشتی ها و قلعه ها که برای تخریب برنامه ریزی شده بود، صرف نظر کند. مردم مراکز اوقات فراغت را با خاطرات سرگرم‌کننده مرتبط می‌دانند و می‌خواهند آنها را بیش از مثلاً نوع‌شناسی مسکن مدرنیستی حفظ کنند.

آقای ساومرز اسمیت اذعان می کند که آنها ساختمان های پیچیده ای هستند. در زمان‌هایی که از نظر محیط‌زیست آگاه هستند، توجیه گرم کردن یک حباب لعاب‌دار غول‌پیکر دشوارتر است. در حالی که تنها سقف مرکز تفریحی در بردفورد محافظت می شود، در سویندون استخر نیز محافظت می شود، بنابراین احتمالاً تنها می توان از آن همانطور که معماران آن در نظر داشتند استفاده کرد. نیل رابینسون، که کمپین حفاظت از واحه را رهبری کرد، عمیقا امیدوار است که دوباره باز شود. او به استخر دیگری تغییر مکان داده است، “اما فقط شنا کردن در مسیر خسته کننده است”.

برای تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان های بریتانیا، ثبت نام در Blighty، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما.