بیش از یک میلیون پاراگوئه ای ناپدید می شوند سرشماری

Lدر نوامبر اولین سرشماری پاراگوئه در یک دهه اخیر شروعی دشوار داشت. یک پنجم از کسانی که برای انجام نظرسنجی خانوار در آسونسیون و سنترال، پایتخت و مناطق حومه ای وسیع آن استخدام شده بودند، حاضر نشدند. آنهایی که گاهی نقشه محله‌های مرتب خود را پیدا می‌کردند، ارتباط کمی با خانه‌های ییلاقی آجری و آلونک‌های تخته‌لایه‌ای که جلوی آن‌ها به هم ریخته بودند، نداشت. رسانه های اجتماعی مملو از شکایات کسانی است که بیهوده منتظر ضربه زدن به در هستند.

و زمانی که موسسه ملی آمار پاراگوئه (INE ) داده های اولیه را در ۳۱ آگوست منتشر کردند، آنها به یک نتیجه شگفت انگیز اشاره کردند. به طور غیرمعمول برای یک اقتصاد با رشد سریع و در حال ظهور، جمعیت به شدت کاهش یافته است. آخرین سرشماری در سال ۲۰۱۲ نشان داد که پاراگوئه ای ها نزدیک به ۶.۵ میلیون نفر هستند. پیش‌بینی‌های رسمی نشان می‌داد که جمعیت تا کنون به ۷.۵ میلیون نفر افزایش خواهد یافت. در عوض، نظرسنجی جدید به رقمی به سختی ۶.۱ متر اشاره می کند. بسیاری با تمسخر واکنش نشان دادند. کارلوس والدوینوس، وزیر اقتصاد، به خبرنگاران گفت: «ما اساساً باید برای یک پاراگوئه جدید برنامه ریزی کنیم. حتی مدیر INE، ایوان اوجدا، اعتراف کرد که در مورد نتایج شک اولیه داشته است.

اما نورما مدینا، یکی از مقامات INE می گوید، راز را می توان توضیح داد. نزدیک به نیم میلیون نفر از هموطنان او از آغاز هزاره مهاجرت کرده اند، از جمله بسیاری از زنان جوان که به عنوان پرستار و پرستاری در اسپانیا و آرژانتین مشغول به کار شدند. در حالی که خانواده های پاراگوئه ای زمانی به طور قابل اعتماد ۳.۵ فرزند داشتند، این رقم در ۲۰ سال گذشته به شدت کاهش یافته است و به ۲.۳ رسیده است. امید به زندگی افزایش یافته است، اما همه گیری آن را در دهه ۷۰ پایین نگه داشته است.

بیشتر از آن، سرشماری سال ۲۰۱۲ ناموفق بود. رئیس جمهور وقت به تازگی استیضاح شده بود. مسئولین نظرسنجی جایگزین شدند. پیمانکاران به دلیل پرداخت دیرکرد دست به اعتصاب زدند. در نهایت، آنها به سختی به سه چهارم جمعیت رسیدند. خانم مدینه می‌گوید: «آن‌ها با آنچه داشتند، هرچه می‌توانستند انجام دادند». مقامات مجبور شدند سرشماری سال ۲۰۰۲ را که جمعیت آن ۵.۲ میلیون نفر ثبت شده بود عقب نشینی کنند تا هم حدس زدن جمعیت سال ۲۰۱۲ را به خطر بیندازند و هم رشد آن را پیش بینی کنند. با این حال، نرخ زاد و ولد کاهش یافت و مهاجرت در اوایل دهه ۲۰۰۰ به شدت افزایش یافت، بنابراین این برون یابی هر سال بیشتر از واقعیت فاصله می گرفت.

سرشماری جدید ورونیکا سرافینی در CADEP، یک اتاق فکر فکر می کند بسیار قابل اعتمادتر است. در هفته‌های پس از شروع سرشماری سال گذشته، کارگران INE مزارع دورافتاده و روستاهای بومی را تعقیب کردند. نظرسنجی بعدی نشان می دهد که آنها در کل به ۹۳.۷ درصد از خانوارها رسیده اند. رقم کمتر جمعیت با داده های مربوط به تولد و مرگ که توسط بیمارستان ها جمع آوری شده و همچنین ثبت نام دانش آموزان مطابقت دارد.

کارمندان دولتی مدت هاست که روستاها را گزارش کرده اند. خالی تر از آنچه که کلیپ بورد آنها نشان می دهد. خانم سرافینی می‌گوید، داده‌ها همچنین نشان می‌دهند که سود جمعیتی پاراگوئه زودتر از آنچه تصور می‌شد تمام می‌شود. او هشدار می‌دهد که مشاغل رسمی‌تر و دریافت‌های مالیاتی بیشتر برای حمایت از جمعیت سالخورده مورد نیاز است.

سانتیاگو پنیا، رئیس‌جمهور محافظه‌کار جدید پاراگوئه، معتقد است. بهترین روزهای ملتش پیش از آن است. او که وزیر دارایی سابق بود، در انتخابات آوریل پیروز شد و وعده ایجاد ۵۰۰۰۰۰ شغل، دو برابر کردن GDP و پایین نگه داشتن مالیات ها را داد. او در مراسم تحلیف خود در ماه اوت اعلام کرد: “جهان شاهد احیای یک غول خواهد بود.” آقای پنیا گفته است که توسعه نیافتگی پاراگوئه بیشتر به دلیل جنگ ویرانگر ۱۵۰ سال پیش است (به جای سیاست های حزب او، کلرادو، که از سال ۱۹۴۷ تقریباً بدون وقفه حکومت می کند). خوشبختانه برای رئیس جمهور، داده های تجدید نظر شده جمعیت ممکن است باعث شود که تولید ناخالص داخلی پاراگوئه برای هر نفر تا حدودی افزایش یابد. اما متأسفانه برای مردم عادی، پاراگوئه ای ها بعید است که سال آینده با ۱۰۰۰ دلار اضافی در جیب خود بیدار شوند. ■