تعداد مهندسان ایرانی از تکنسین ها بیشتر است

ایران به کشور مهندسان تبدیل شده است. آمار نیروی کار برای مارس ۲۰۱۱-۲۰۱۷ نشان می دهد که نسبت تکنسین های مهندسی به مهندسان در کشور ۱ به ۱.۷ است.

این در حالی است که به گفته علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، مناطق صنعتی ایران با کمبود تکنسین هایی مانند جوشکار ماهر مواجه هستند.

گزارش های مرکز آمار ایران حاکی از آن است که در دهه گذشته تعداد دانشجویان دانشگاه ها ۲.۵ برابر و سهم افراد ۱۸ تا ۶۰ ساله دارای مدرک دانشگاهی از ۱۴ درصد به ۲۳ درصد از جمعیت افزایش یافته است.

امید شعری، رئیس بنیاد توسعه و تعاون استان تهران در گفت وگو با روزنامه شهروند، با بیان اینکه نرخ بالای بیکاری در میان افراد تحصیل کرده نشان از اشتباه دارد، گفت: دانشگاه های ایران به جای مطالبات اقتصادی، به مطالبات اجتماعی تن داده اند. عرضه برای تقاضای فعلی.

به گفته مسعود نیلی مشاور رئیس جمهور، نرخ بیکاری فارغ التحصیلان در ایران بالای ۴۰ درصد است.

«آموزش نظری بر آموزش عملی در ایران برتری دارد. شانه گفت: تعداد مهندسان فنی در کشورهای دیگر سه برابر تعداد مهندسان است در حالی که در ایران تعداد مهندسان از تکنسین ها بیشتر است.

کارفرمایان فارغ التحصیلانی با مهارت های فنی بیشتر می خواهند، در حالی که دانشگاه ها بدون تغییر باقی مانده اند و فارغ التحصیلانی در همان رشته های سنتی تولید می کنند. نتیجه یک تقاضای مصرف کننده است که توسط تامین کنندگان و تامین کنندگانی که چیزی را تولید می کنند که مصرف کنندگان دیگر به آن نیاز ندارند، برآورده نمی شود.

از ۲۰۰۶-۷ تا ۲۰۱۵-۲۰۱۶، تعداد کارکنان دارای مدرک دانشگاهی از ۱۸% به ۳۰% افزایش یافت. تعداد دارندگان دیپلم دبیرستان از ۳۸% به ۴۱% افزایش یافت و تعداد کارکنان بدون دیپلم دبیرستان از ۴۴% به ۲۹% کاهش یافت.

شانه با اشاره به اینکه ایران جزو پنج کشور اول با بیشترین تعداد مهندس است، گفت: بزرگترین مشکل این است که هیچ ارتباطی بین صنعت و دانشگاه در ایران وجود ندارد.

او گفت: «آنها جدا از یکدیگر کار می کنند.

میثم هاشم خانی کارشناس اقتصادی گفت: دانشگاه ها به کارخانه های تولید کننده مدرک تبدیل شده اند.

“آنها این واقعیت را فراموش کرده اند که دانش آموزان به جای ایجاد اعتماد به نفس هذیانی نیاز به یادگیری مهارت ها دارند. فارغ‌التحصیلان دانشگاهی عموماً انتظارات زیادی از بازار کار دارند و این واقعیت را نمی‌پذیرند که یادگیری آکادمیک آنها چندان شایسته نیست.