تقاضا برای خوراک طیور و دام عمدتاً از طریق واردات تامین می شود

کنجاله سویا منبع تغذیه ای ضروری برای طیور و دام است که پروتئین مورد نیاز آنها را در رژیم غذایی آنها تامین می کند و در تولید گوشت و مرغ از اهمیت بالایی برخوردار است.

روزنامه فرصت امروز نوشت: در حالی که تولید جهانی این دانه روغنی سالانه بالغ بر ۵۰۰ میلیون تن است، ایران سالانه نزدیک به ۲.۵ میلیون تن واردات دارد که بیش از ۷۰ درصد نیاز داخلی آن را تشکیل می دهد.

این محصول که از سویا استخراج می شود، همراه با ذرت، بخش عمده ای از خوراک طیور و دام در ایران را تشکیل می دهد. اهمیت استراتژیک این محصول به حدی است که در تابستان ۱۳۹۱، اختلال چند روزه در واردات و توزیع بذر، نوسانات عمده ای را در قیمت گوشت مرغ به همراه داشت.

عمده‌ترین خوراک دام در ایران دانه‌های سویا، ذرت و آفتابگردان و مکمل‌های غذایی است. محمد یوسفی، رئیس انجمن مرغداران ایران می گوید: حدود ۳۰ درصد نیاز ما یعنی تقریباً یک میلیون تن ذرت و ۲۰۰ هزار تن سویا در داخل کشور تولید می شود و بقیه عمدتاً از برزیل و آرژانتین وارد می شود. /p>

در سال‌های اخیر به دلیل تحریم‌های غرب بر کشور و مشکلات واردات، تجار هندی وارد میدان شدند و توانستند با محصولات بی‌کیفیت خود بخشی از بازار را در دست بگیرند.

ما سویای خام وارد می کنیم و پس از استخراج روغن از دانه، باقیمانده آن به عنوان خوراک استفاده می شود. نزدیک به ۲۵ کارخانه استخراج نفت در کشور در حال فعالیت هستند.

یوسفی دلیل اصلی ضعیف بودن عملکرد داخلی در تولید سویا را محدودیت منابع آبی عنوان کرد، زیرا سویا و ذرت گیاهان پر آب هستند و کمبود زمین های کشاورزی.

فرآوری و بهینه سازی ارزش غذایی حبوبات در داخل کشور انجام می شود. این کار به دو روش سنتی و مکانیزه انجام می شود. غلامرضا کریمی، صاحب کسب و کار در این زمینه می گوید: روش سنتی بسیار زمان بر است و فرآیند مکانیزه آن نیازمند ماشین آلات و تجهیزات ویژه است.

کریمی از هزینه های بالای سرمایه گذاری و تولید صحبت کرد و گفت: برای راه اندازی کسب و کار مکانیزه، زمین مناسب و فضای ذخیره سازی در حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ متر مربع نیاز است.

همچنین ماشین آلات و خطوط تولید باید خریداری شود که همگی از کشورهایی مانند آلمان، سوئیس و ترکیه وارد می شود. در مجموع برای شروع کسب و کار ۴۰ تا ۵۰ میلیارد ریال (نزدیک به ۱.۲ تا ۱.۵ میلیون دلار به نرخ ارز بازار) نیاز است.

او از کمبود نقدینگی و تسهیلات بانکی و افزایش مالیات “بی دلیل” که همگی روند تولید را پیچیده کرده است، گلایه کرد.

«این صنعت می تواند در تعداد زیادی شغل ایجاد کند و بسیار سودآور باشد. حدود ۵۰۰ واحد تولیدی در کشور فعال هستند و برخی در تلاش هستند تا روش های سنتی خود را حداقل به سیستم های نیمه مکانیزه تبدیل کنند. اما از آنجایی که هیچ حمایتی از سوی دولت ارائه نمی شود، تلاش های آنها بی فایده است.

کریمی معتقد است که ایران می تواند ترکیه را مثال بزند.

این کشور ۱۵ سال پیش سرمایه گذاری جدی در این زمینه انجام داد و امروز سهم قابل توجهی از بازار جهانی دارد. اگر حمایت صورت گیرد و شرایط برای تولید مساعد شود، نه تنها می‌توانیم برای تقاضای داخلی خود تولید و فرآوری کنیم، بلکه می‌توانیم برای صادرات نیز سرمایه‌گذاری کنیم.