تقویت سرمایه گذاری تحقیق و توسعه برای رشد اقتصادی حیاتی است

تحقیق و توسعه محرک رشد اقتصادی در سراسر جهان است.

کشورهای پیشرفته بیشتر و بیشتر در تحقیق و توسعه سرمایه گذاری می کنند تا با پویایی های همیشه در حال تغییر در بازارهای جهانی همگام شوند.

آخرین داده های موجود نشان می دهد که بیش از ۴۹۷ میلیارد دلار برای تحقیق و توسعه در ایالات متحده، بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار در چین و ۱۷۰ میلیارد دلار در ژاپن در سال ۲۰۱۴ هزینه شده است.

متوسط ​​نسبت ۱۰ ساله هزینه های تحقیق و توسعه به تولید ناخالص داخلی در سه کشور به ترتیب ۴.۲، ۳.۶ و ۳.۴ درصد است. این نسبت در کشورهای OECD 2.4٪ و میانگین جهانی ۲.۱٪ است.

به گزارش هفته نامه اقتصادی تجارت فردا، نشریه خواهر فایننشال تریبون، این در حالی است که در ایران تنها ۰.۴ درصد است.

هزینه سرانه تحقیق و توسعه در سه کشور بر اساس برابری قدرت خرید بیش از ۱۵۰۰ دلار است. میانگین در اروپا ۷۶۴ دلار، در قطر ۷۰۰ دلار، در مالزی ۳۴۴ دلار و در ترکیه نزدیک به ۲۰۰ دلار است، در حالی که در ایران تنها ۵۰ دلار است.

بر اساس آمار سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، سهم عمده هزینه های تحقیق و توسعه در کشورهای پیشرفته به تحقیقات تجربی تعلق دارد که بیش از ۶۰ درصد از کل سرمایه گذاری های تحقیق و توسعه را به خود اختصاص داده است و پس از آن تحقیقات کاربردی با ۲۰ درصد و تحقیقات پایه با سهم ۱۰ تا ۱۵ درصد در برخی از کشورهای صادرات محور مانند چین، سهم تحقیقات تجربی به ۸۵% می رسد.

تحقیق و توسعه عمدتاً توسط شرکت ها و نهادهای صنعتی، به ویژه آنهایی که صادرات محور هستند، تأمین می شود. به عنوان مثال، در ایالات متحده، ۷۱٪ از کل ۴۹۷ میلیارد دلار سرمایه گذاری شده در تحقیق و توسعه توسط شرکت ها، ۱۱٪ توسط دولت، ۱۴٪ توسط دانشگاه ها و ۴٪ توسط سازمان های غیر انتفاعی خصوصی تامین شده است. در ژاپن، ۷۸ درصد از کل ۱۷۰ میلیارد دلار توسط شرکت ها تامین شده است.

طبق گزارش یونسکو، دولت ایران ۵۶ درصد از سرمایه گذاری های انجام شده در تحقیق و توسعه را تأمین می کند در حالی که دانشگاه ها ۳۳ درصد و شرکت ها تنها ۱۱ درصد سرمایه گذاری می کنند.

از آنجایی که دانشگاه های مطرح ایران دولتی هستند، در عمل سهم قابل توجهی از سرمایه گذاری ها توسط دولت به صورت مستقیم یا غیرمستقیم تامین می شود.

تقاضای شرکت ها و واحدهای صنعتی برای تحقیق در ایران بسیار کم است. این مسئله عمدتاً ریشه در انگیزه ضعیف و عدم تمایل آنها به نوآوری دارد.

در حوزه صنعت عواملی مانند موانع تجاری، بازارهای انحصاری، اتکای بنگاه های اقتصادی به رانت خواری و حمایت مستقیم دولت و … نیاز شرکت ها را به رقابت از بین برده است که به همین دلیل اشتیاق به سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه افزایش یافته است. نپذیرفتن. در نتیجه، تقاضا برای تحقیقات تجربی و کاربردی از بین رفته است.