تولیدکنندگان ابزار نوشتاری در میان واردات ارزان قیمت خود را نشان دادند

تولید قلم در ایران به سال ۱۹۶۳ باز می گردد که اولین کارخانه افتتاح شد. بلافاصله پس از آن واحدهای تولیدی دیگر تولید خودکار و سایر نوشت افزارها و لوازم التحریر تأسیس شدند که در مجموع سهم بزرگی از نیاز داخلی را تامین می کردند. امروزه بازار داخلی سالانه قلم به حدود ۵ تریلیون ریال (بیش از ۱۴۰ میلیون دلار) می رسد.

روزنامه فرصت امروز نوشت: در حال حاضر تنها ۲۵ درصد نیاز داخلی قلم توسط تولیدکنندگان ایرانی تامین می شود و مابقی بیشتر از کشورهای هند، چین، تایوان، مالزی، کره جنوبی، اندونزی، هنگ کنگ و ویتنام وارد می شود. به نقل از رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم التحریر و تجهیزات مهندسی، موسی فرزانیان،

به گفته این مقام مسئول، ایرانی ها سالانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون خودکار استفاده می کنند که ۱۰۰ میلیون آن در داخل کشور تولید می شود.

قلم‌های ایرانی کیفیت بالایی دارند و می‌توانند با برندهای خارجی رقابت کنند، اما مشکل بالا بودن هزینه‌های تولید است که باعث افزایش قیمت تمام‌شده محصولات می‌شود. به این ترتیب، کسب و کارها ترجیح می دهند به جای سرمایه گذاری در تولید داخلی، واردات را وارد کنند.»

فرزانیان گفت: مواد اولیه شامل جوهر و نوک قلم از آلمان و ژاپن وارد می شود و لوله اصلی بدنه و بسته بندی آن توسط کارخانه های پتروشیمی ایران انجام می شود. ماشین آلات اتوماتیک و نیمه اتوماتیک تولید نیز از ایتالیا، آلمان، کره جنوبی و ژاپن وارد می شود.

برندهای معروفی که عمدتا اروپایی هستند خطوط تولید خود را در کشورهای جنوب شرقی آسیا ایجاد کرده اند که در آن نیروی کار ارزان وجود دارد و هزینه های تولید به میزان قابل توجهی کمتر است. آنها مشتاق شروع همکاری با تولیدکنندگان ایرانی هستند. چنین همکاری هایی می تواند به تولیدکنندگان داخلی رونق بخشد.”

به گفته فرزانیان، اگرچه راه اندازی یک کسب و کار تولید قلم مستلزم سرمایه نسبتاً زیادی است، اما زمان بازگشت سرمایه کوتاه است.

  موانع

«آنچه در واقع تولید را دشوار می‌کند این است که در نتیجه تحریم‌های تمدید شده به آخرین فناوری دسترسی نداریم. مشکل دیگر نرخ سود بالای وام‌ها و اعتبارات بانکی است که امید تولیدکنندگانی را که می‌خواهند تجارت خود را گسترش دهند، از بین می‌برد.»

عباس تویسرکانی، کهنه کار این تجارت، معتقد است واردات بی بند و بار در سال های اخیر نه تنها به تولید داخلی لطمه زده است، بلکه ضرر مالی به خود واردکنندگان نیز وارد کرده است، زیرا عرضه (از طریق واردات) بیش از تقاضا بوده است.

>

«تنها سه شرکت در زمینه نوشت افزار و تولید ثابت فعالیت دارند. با این وجود، معتقدم اگر تولید از سوی دولت حمایت شود، ظرف دو سال می‌توانیم به خودکفایی برسیم. آنچه ما نیاز داریم نقدینگی است تا بتوانیم تولید را افزایش دهیم. اگر و زمانی که این اتفاق بیفتد، هزینه‌های تولید کاهش می‌یابد و کسب‌وکار سودآور می‌شود.»

به گفته تویسرکانی، اگر همه چیز خوب پیش برود، دوره بازپرداخت در قلم زنی کمتر از دو سال است.

برای راه اندازی کسب و کار به زمینی به مساحت ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر مربع و ۲ میلیارد ریال (بیش از ۵۶۰۰۰ دلار) سرمایه گذاری نیاز است.

بازگشت سوئیس

Caran d’Ache SA، سازنده ابزارهای نوشتاری سوئیسی، از جمله شرکت‌های اروپایی است که به دنبال بهره‌برداری از مزایای توافق هسته‌ای بین ایران و قدرت‌های جهانی در سال گذشته است که در ژانویه اجرایی شد.

بلومبرگ در ماه مه گزارش داد که سازنده خودکار، مداد رنگی و پاستل که قبل از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ به دانش‌آموزان ایرانی مداد می‌داد، سال گذشته در ایران بازگشایی شد.

ایران در حال حاضر سومین بازار بزرگ Caran d’Ache در خاورمیانه است و طبق گفته مدیر اجرایی ژان فرانسوا دو سوسور، انتظار می‌رود فروش ۲۵ درصدی در سال ۲۰۱۶ و دو سال آینده رشد کند.

مدیرعامل این شرکت بخشی از یک هیئت تجاری بود که یوهان اشنایدر-آمان رئیس جمهور سوئیس را در سفر به تهران در ماه فوریه همراهی کرد.

دو سوسور خاطرنشان کرد که بانک‌های بین‌المللی برای از سرگیری فعالیت‌ها با مشکلاتی مواجه هستند که روابط تجاری احتمالی بین سوئیس و ایران را به تاخیر می‌اندازد.

او گفت: “عادی شدن وضعیت زمان می برد، اما کم کم این اتفاق خواهد افتاد.”