جنگ اقتصادی علیه ایران جنگ علیه ادغام اوراسیا است

پس از بازگرداندن دور اول تحریم‌های آمریکا علیه ایران در هفته گذشته، هیستری حاکم شد.

سناریوهای جنگ فراوانند، و با این حال، جنبه کلیدی جنگ اقتصادی که توسط دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده به راه انداخته شده است نادیده گرفته شده است: ایران مهره ای مهم در یک صفحه شطرنج بسیار بزرگتر است.

تهاجم تحریم‌های آمریکا که پس از خروج یکجانبه واشنگتن از توافق هسته‌ای ایران آغاز شد، باید به عنوان یک بازی پیشروی در بازی بزرگ جدید تفسیر شود که محور آن جاده ابریشم جدید چین – مسلما مهم‌ترین پروژه زیرساختی قرن بیست و یکم است – و به طور کلی. ادغام اوراسیا.

در مقاله‌ای که توسط پپه اسکوبار نوشته شده و در آسیا تایمز منتشر شده، آمده است: مانورهای دولت ترامپ گواهی بر این است که چگونه راه ابریشم جدید چین یا ابتکار کمربند و جاده، نظام ایالات متحده را تهدید می‌کند. در زیر متن کامل است.

> ادغام اوراسیا در حال افزایش

ادغام اوراسیا در آستانه، قزاقستان، جایی که روسیه، ایران و ترکیه در هماهنگی با دمشق در حال تصمیم گیری درباره سرنوشت سوریه هستند به نمایش گذاشته شده است.

عمق استراتژیک ایران در سوریه پس از جنگ به سادگی از بین نخواهد رفت. چالش بازسازی سوریه عمدتاً توسط متحدان بشار اسد: چین، روسیه و ایران پاسخ داده خواهد شد.

با تکرار جاده ابریشم باستانی، سوریه به عنوان یک گره مهم ابتکار کمربند و جاده، کلید ادغام اوراسیا، پیکربندی خواهد شد.

به موازات آن، شراکت راهبردی روسیه و چین – از تقاطع بین BRI و اتحادیه اقتصادی اوراسیا تا گسترش سازمان همکاری شانگهای و تحکیم برجام – دارای منافع اقتصادی عظیمی در ثبات ایران است.

ارتباط پیچیده ایران با روسیه (از طریق EAEU و کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال-جنوب) و چین (از طریق BRI و عرضه نفت/گاز) حتی سخت‌تر از مورد سوریه در هفت سال جنگ داخلی گذشته است.

ایران برای شراکت روسیه و چین برای اجازه دادن به هرگونه “حمله جراحی” – همانطور که در سوریه شناور است – یا بدتر از آن، جنگ داغی که توسط واشنگتن آغاز شود، کاملا ضروری است.

می توان موردی را مطرح کرد که پرزیدنت ترامپ با پیشنهاد اخیر خود به رئیس جمهور پوتین، در تلاش است تا در پیکربندی کنونی به نوعی انجماد مذاکره کند – سایکس-پیکوی بازسازی شده برای قرن بیست و یکم.

اما این فرض را بر این می‌گذارد که تصمیم‌گیری ترامپ توسط کابال نومحافظه‌کاران ایالات متحده که برای جنگ ۲۰۰۳ در عراق تحت فشار قرار می‌گرفت، دیکته یا همراهی نمی‌شود.

> کره شمالی ۲؟

اگر با شروع تحریم‌های نفتی آمریکا علیه ایران تا اوایل نوامبر، وضعیت آتشفشانی شود، یک بازسازی واقعی از سناریوی اخیر کره شمالی در کار خواهد بود. واشنگتن به طور همزمان سه گروه ناو هواپیمابر را برای ترساندن کره شمالی فرستاد. شکست خورد و ترامپ مجبور شد با کیم جونگ اون چت کند.

با وجود رکورد ایالات متحده در سراسر جهان – تهدیدهای بی پایان حمله به ونزوئلا که تنها نتیجه ملموس آن حمله آماتوری و ناموفق هواپیماهای بدون سرنشین است. ۱۷ سال جنگ بی پایان در افغانستان، با طالبان که هنوز هم مانند قله های هندوکش بی حرکت است. “۴+۱” – ایران، روسیه، سوریه و عراق، به علاوه حزب‌الله – در جنگ نیابتی در سوریه پیروز می‌شوند در حالی که نئومحافظه‌کاران آمریکایی در مورد حمله به ایران فریاد می‌زنند.

مانند کره شمالی، روسیه و چین نشانه های غیر قابل انکاری ارسال خواهند کرد که ایران در حوزه نفوذ هماهنگ اوراسیا خود قرار دارد و هرگونه حمله به ایران حمله به کل حوزه اوراسیا تلقی خواهد شد.

اتفاقات عجیب تری رخ داده است، اما دیدن بازیگران منطقی در واشنگتن، تل آویو و ریاض سخت است که بخواهند پکن و مسکو را همزمان به عنوان دشمنان کشنده داشته باشند.

در سرتاسر جنوب غرب آسیا، هیچ شکی در دولت رسمی ترامپ وجود ندارد – و در واقع، کل سیاست کمربند در مورد ایران تغییر رژیم است. بنابراین، از این پس، به جز جنگ داغ، قوانین جدید بازی، جنگ سایبری را تشدید می کند.

از دیدگاه واشنگتن، از نظر بازگشت سرمایه، این یک معامله نسبی است. جنگ سایبری، مشارکت روسیه و چین را از دخالت مستقیم دور نگه می‌دارد، در حالی که از نظر تئوری عمیق‌تر به فروپاشی اقتصادی ایران می‌پردازد، که به‌شدت توسط مقامات دولت ترامپ به عنوان قریب‌الوقوع تبلیغ می‌شود.

وزارت امور خارجه چین نمی تواند در مورد تلاش آمریکا برای اعمال مجدد تحریم های جهانی علیه ایران صریح تر باشد.

در این بیانیه آمده است: «همکاری تجاری چین با ایران باز و شفاف، منطقی، عادلانه و قانونی است و هیچ یک از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را نقض نمی‌کند.

این بازتابی از وزارت خارجه روسیه در مورد تحریم‌های ایالات متحده است: “این یک نمونه واضح از نقض مداوم قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل توسط واشنگتن و زیر پا گذاشتن هنجارهای حقوق بین‌الملل است.”

پرزیدنت ترامپ نیز به نوبه خود صریحاً گفته است: هر کشوری که تحریم ها علیه ایران را نقض کند با ایالات متحده تجارت نخواهد کرد.

موفق باشید با برخورداری از حمایت ترکیه یا قطر – کاملاً وابسته به ایران برای غذا، استفاده از حریم هوایی غیرنظامی و مشارکت در اکتشاف گاز در پارس جنوبی. ناگفته نماند که روسیه و چین به تهران در همه جبهه ها اطمینان می دهند.

> چگونه با چین تجارت نکنیم؟

قالب ریخته می شود. چین نه تنها ادامه خواهد داد، بلکه خرید نفت و گاز ایران را نیز افزایش خواهد داد.

صنعت خودروی چین که در حال حاضر ۱۰ درصد از بازار ایران را در اختیار دارد، با خروج خودروسازان فرانسوی به سادگی آن را تصاحب خواهد کرد. شرکت های چینی در حال حاضر مسئول ۵۰ درصد قطعات خودروهای وارداتی به ایران هستند.

روسیه متعهد شده است تا ۵۰ میلیارد دلار در نفت و گاز طبیعی ایران سرمایه گذاری کند. مسکو از گام احتمالی بعدی دولت ترامپ بسیار آگاه است. تحریم شرکت های روسی که در ایران سرمایه گذاری می کنند.

واشنگتن به سادگی نمی تواند با چین “تجارت انجام ندهد”. کل صنعت دفاعی ایالات متحده برای مواد خاکی کمیاب به چین وابسته است. از دهه ۱۹۸۰، شرکت‌های چندملیتی ایالات متحده زنجیره تامین صادرات خود را با تشویق مستقیم دولت ایالات متحده در چین راه‌اندازی کردند.

اتحادیه اروپا برای محافظت از شرکت‌های اروپایی قانون مسدودکننده‌ای را که قبلاً هرگز از آن استفاده نشده بود، اجرا کرده است، حتی تا مرز اعمال جریمه برای مشاغلی که به دلیل ترس آشکار از ایران خارج می‌شوند.

در تئوری، که برخی از توپ ها را نشان می دهد. و با این حال، همانطور که دیپلمات‌های اتحادیه اروپا در بروکسل به آسیا تایمز گفتند، یک شرط اساسی وجود دارد: ساتراپی‌ها/واسال‌های ایالات متحده در سراسر اتحادیه اروپا فراوانند، بنابراین تعداد کمی از شرکت‌های مستقر در اتحادیه اروپا، مانند توتال و رنو، در نهایت، به سادگی این کار را انجام خواهند داد. رول کردن.

آنچه محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در مورد یکجانبه گرایی ایالات متحده گفت – جهان از آن “بیمار و خسته شده است” – همچنان در سراسر جهان جنوب تکرار می شود.

> مادر همه طوفان های مالی

آنهایی که برای جنگ با ایران فریاد می زنند احتمالاً نمی توانند درک کنند که سناریوی کابوس بسته شدن ترانزیت انرژی تنگه هرمز/خلیج فارس – نقطه خفقان ۲۲ میلیون بشکه نفت در روز – در نهایت نشان دهنده مرگ دلار نفتی خواهد بود.

تنگه هرمز را می توان به عنوان پاشنه آشیل کل قدرت اقتصادی غرب/ایالات متحده پیکربندی کرد. یک بسته شدن، مادر همه طوفان‌ها در بازار مشتقات چهار میلیارد دلاری را منفجر می‌کند.

تا زمانی که چین انرژی ایران را خریداری نکند، تحریم های ایالات متحده – به عنوان یک ابزار ژئواکونومیک – اساساً بی معنی است.

مسلماً برای «مردم ایران» که اینقدر عزیز کمربند هستند، نه، زیرا غم و اندوه مالی روز به روز در حال حاضر بیشتر شده است، در کنار احساس انسجام ملی در مواجهه با یک بار دیگر، تهدید خارجی.

چین و روسیه قبلاً متعهد شده اند که به اجرای توافق هسته ای ایران در کنار اتحادیه اروپا ۳ ادامه دهند. به هر حال، این یک معاهده چند جانبه مورد تایید سازمان ملل است.

پکن قبلاً به واشنگتن اطلاع داده است که به تجارت با ایران ادامه خواهد داد. بنابراین توپ اکنون در زمین واشنگتن است. این به دولت ترامپ بستگی دارد که تصمیم بگیرد آیا چین را به دلیل عدم تمایلش به توقف تجارت با ایران تحریم کند یا خیر.

این دقیقاً حرکت عاقلانه ای نیست که چین را تهدید کند، به ویژه در شرایطی که پکن در یک برتری تاریخی مقاومت ناپذیر است.

جواهر لعل نهرو، اولین نخست وزیر هند، چین را تهدید کرد و بخش بزرگی از آروناچال پرادش را به رئیس مائو از دست داد. لئونید برژنف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی به مدت ۱۸ سال، چین را تهدید کرد و با خشم ارتش آزادیبخش خلق در سواحل رودخانه Ussuri مواجه شد.

چین می تواند در یک دقیقه صادرات خاک های کمیاب خود را با ایالات متحده قطع کند و یک فاجعه امنیت ملی ایالات متحده ایجاد کند. اکنون این زمانی است که یک جنگ تجاری وارد قلمرو رشته ای واقعی می شود.