جنگ در اوکراین اروپای شرقی را قوی‌تر کرده است

حتی اروپایی‌های غربی هم می‌پذیرند که این لحظه اروپای مرکزی است. هشدارهای ماهواره های شوروی سابق در مورد خطر اتکا به روسیه برای گاز قبلاً در آلمان بیش از حد مضطرب تلقی می شد. اکنون آنها به عنوان پیشگو پذیرفته شده اند. روشی که کشورهای اروپای مرکزی با میلیون‌ها اوکراینی در حال فرار از جنگ پذیرفته‌اند، تحسین گسترده‌ای دارد. > تسلیحات منطقه برای کمک به اوکراین تخلیه شده است – اولین دسته از تانک های لئوپارد از لهستان به تازگی تحویل داده شده است – و تعداد زیادی کیت نظامی جدید سفارش داده شده است.

همه اینها به اروپای مرکزی مقداری رهبری اخلاقی و صدایی بلندتر از همیشه در میز EU داده است. یک دیپلمات اروپایی غربی می گوید: «ما همیشه به آنها گوش می دادیم. “حالا شاید کمی بیشتر گوش کنیم.” اما پیام شرق لزوما در حال انتقال نیست.

یک دلیل، تأکید متفاوت بر میزان تهدید امنیتی است. برای لهستان و سایر کشورهای خط مقدم، بعید است که تهدید روسیه به زودی کاهش یابد. رهبران منطقه از مدت ها قبل گفته اند که جاه طلبی های امپریالیستی آقای پوتین روزی به سمت آنها خواهد رفت. جاستینا گوتکووسکا از OSW، یک اندیشکده می‌گوید: «تا زمانی که پوتین در قدرت است، حتی اگر در اوکراین آتش‌بس وجود داشته باشد، ما فرض می‌کنیم که این یک مکث در جنگ است، نه یک توافق». در ورشو.

در مجموع اروپای غربی احساس متفاوتی دارد. البته اوکراین نیز در آنجا اهمیت زیادی دارد: میلیاردها دلار برای کمک به کشور هزینه می شود، نیروهای مسلح اعضای اتحادیه اروپا در حال ارتقاء هستند و جنگ اقتصاد این قاره را متزلزل کرده است. فنلاند از جمله کشورهایی است که نگرانی های امنیتی لهستانی ها و لیتوانیایی ها را دارد. از این رو پیوستن قریب الوقوع آن به ناتو است.

۳

زمانی که رهبران اتحادیه اروپا در بروکسل گرد هم می آیند، تمرکز دیگر فقط روی اوکراین نیست. به همان اندازه مهم است که اروپا باید به تجدید مهاجرت غیرقانونی واکنش نشان دهد، مثلاً، یا به یارانه‌های سبز آمریکا پاسخ دهد (این مورد در طول سفر آقای شولز مطرح خواهد شد). این موضوع اروپایی‌های مرکزی را گیج می‌کند که می‌توانند نفس آقای پوتین را از گردن خود احساس کنند. از نظر آنها، بحث در مورد هر چیزی غیر از اوکراین به معنای دست کم گرفتن – دوباره! – تهدید روسیه است. Mateusz Morawiecki، نخست وزیر لهستان، از کاری که باید برای “بیدار کردن” بقیه اروپا انجام دهد صحبت کرده است.

رویکرد ادامه حیات خبر بدی است. مخصوصا برای کشورش لهستان ممکن است امیدوار باشد که نقش اصلی خود در جنگ به حل مناقشه دیرینه با اتحادیه اروپا کمک کند. کمیسیون اروپا، بازوی اجرایی اتحادیه، آن را به زیر پا گذاشتن اصول اساسی حاکمیت قانون متهم کرده است. از نظر او، دولت دادگاه‌ها را با قضات سیاسی پر می‌کند و به دنبال تضعیف اولویت قانون اتحادیه اروپا است. این یک تمرین پرهزینه است: لهستان هنوز ۳۵ میلیارد یورو (۳۷ میلیارد دلار) کمک های بلاعوض و وام های مرتبط با صندوق بازیابی دوران بیماری همه گیر دریافت نکرده است.

وزن اقتصادی این گروه در حال افزایش است و استانداردهای زندگی به تدریج فاصله خود را با اروپای غربی کم کرده است. نیاز اروپا به بازگرداندن برخی از زنجیره‌های تامین از چین می‌تواند به آن فشار بیشتری بدهد. اما فقدان یکپارچگی مالی – لهستان در یورو نیست – تا حدی تأثیر آن را در آنجا نیز محدود می کند. و همه نه کشور بخارست از بودجه اتحادیه بیشتر از آنچه که پرداخت می کنند، دریافت می کنند. در عمل، این امر نفوذ آنها را کاهش می دهد.

لهستان و برخی از آن ها متحدان نیز نمی توانند وزن خود را به صورت دیپلماتیک تحمل کنند. کشورهای کوچکی مانند دانمارک و ایرلند، و حتی برخی از کشورهای بزرگتر مانند هلند، می توانند اندازه خود را با ایجاد اتحادهای دقیق و ایجاد ایده های جدید برای EU جبران کنند. لهستان، به ویژه، علاقه ای به این موضوع ندارد. یکی از دیپلمات‌های اتحادیه اروپا می‌گوید: «در هر موضوعی غیر از اوکراین، آنها حتی وانمود نمی‌کنند که اهمیت می‌دهند.

ائتلاف محافظه‌کار در ورشو، که از سال ۲۰۱۵ در قدرت بوده است، اغلب با اجماع لیبرال تری که در اروپا حاکم است، به عنوان مثال در مورد سقط جنین یا حقوق همجنس گرایان، مغایرت دارد. این، و حماسه حاکمیت قانون، اشتهای بسیاری از اعضای اتحادیه را برای اتحاد پایدار با لهستان محدود می کند. تلاش برای گنجاندن منظم آن در مذاکرات فرانسه و آلمان، به عنوان یک نقطه در به اصطلاح مثلث وایمار، تا حد زیادی ناکام مانده است.

و ضرب و شتم شدید آلمانی ها توسط ائتلاف حاکم، ویژگی تکرارشونده گفتمان سیاسی لهستان است که تنها در آستانه انتخابات در پاییز افزایش خواهد یافت. این شامل یک تقاضای فقیرانه برای غرامت جنگ جهانی دوم به میزان ۱.۳ تریلیون یورو (۱.۴ تریلیون دلار) می شود – مبلغی به قدری پوچ که آلمان توانسته از آن شانه خالی کند.