حمزه یوسف، رهبر جدید SNP، با مشکل مواجه است نبرد

Sکاتلند دارای وزیر اول جدید. همزا یوسف، وزیر بهداشت ۳۷ ساله، جانشین نیکولا استورجن به عنوان رئیس حزب ملی اسکاتلند (SNP) و در نتیجه دولت واگذار شده کشور. خانم استورجن در یک شراکت با الکس سالموند، سلف او، بر حزب او و اسکاتلند برای بهترین بخش از دو دهه تسلط داشت. گاهی اوقات دلیل استقلال که او زندگی بزرگسالی خود را وقف آن کرده بود تقریباً غیرقابل توقف به نظر می رسید. آقای یوسف برای تقلید از کنترل خود بر SNP یا بازیابی آن حس شتاب را.

آقای یوسف از حمایت پنهانی خانم استورجن لذت برد و SNP شهرت دارد. برای انسجام و وحدت با توجه به همه آن‌ها، او یک بسیار باریک سهم رای در بین اعضای حزب. در سال ۲۰۱۹ تعداد اعضای SNP به ۱۲۵۰۰۰ نفر رسید، در رفراندوم استقلال در سال ۲۰۱۴ و خشم اسکاتلندی ها از آشفتگی برگزیت، صفوف آن افزایش یافت. تا سال ۲۰۲۳ این تعداد به ۷۲۱۸۶ کاهش یافت که از این تعداد کمی بیش از ۵۰۰۰۰ رأی دادند. آقای یوسف پس از دو دور رأی گیری در مجموع ۵۲ درصد آرا را به دست آورد.

این در هر شرایطی یک حاشیه کوچک برای پیروزی خواهد بود. با توجه به کمبودهای رقبای آقای یوسف، این امر به ویژه متواضع است. کیت فوربس، وزیر دارایی، یک مسیحی انجیلی است که با ازدواج همجنس گرایان و خودشناسی جنسیتی در حزبی که خود را از نظر اجتماعی مترقی تر از انگلستان می داند، مخالف است. اش ریگان، وزیر سابق ایمنی جامعه، از استقلال با بنیادگرایی که در مرز با افراد غیرعادی است، دفاع می کند.

در پایان ثابت شد که موهبت خانم استورجن مختلط است. همانطور که نامزد «تداوم» آقای یوسف بعد از ۱۶ سال قدرت، تبدیل به تیر برقی برای نارضایتی از رکورد داخلی SNP شد. او در سال ۲۰۱۱ در سن ۲۶ سالگی به عضویت پارلمان اسکاتلند درآمد و به سرعت رشد کرد. اما دوره وزارت حمل و نقل با انتقاد از شبکه ریلی درگیر مصادف شد. او به‌عنوان وزیر بهداشت تلاش می‌کرد تا عقب‌ماندگی‌های پس از همه‌گیری کووید-۱۹ را مهار کند. منتقدان با نامهربانی او را همزا بی فایده می نامند. نظرسنجی توسط YouGov نشان می‌دهد که هر سه نامزد هم از سوی عموم مردم اسکاتلند و هم از سوی رای‌دهندگانی که در همه‌پرسی سال ۲۰۱۴ برای استقلال تلاش کردند، بدتر از خانم استورجن هستند. آقای یوسف از همه بدتر عمل می کند.

اولین وظیفه او این خواهد بود که حزب را پس از یک مسابقه پرشور دوباره متحد کند. آقای یوسف اشاره کرد که خانم فوربس و خانم ریگان در کابینه او کار خواهند کرد. اما این کمپین زخم هایی از خود بر جای خواهد گذاشت. خانم فوربس هشدار داد که “بیشتر موارد مشابه” به معنای “پذیرش متوسط ​​بودن” است. در یک مناظره خطاب به آقای یوسف، او انتقادی را پذیرفت که قبلاً فقط توسط دشمنان SNP مطرح شده بود: «شما وزیر حمل و نقل بودید و قطارها هرگز به موقع نبودند، زمانی که شما وزیر دادگستری بودید، پلیس به نقطه شکست رسید و اکنون به عنوان وزیر بهداشت، زمان انتظار بالایی را داریم.» افشاگری در مورد کاهش شدید عضویت حزب اخیراً به استعفای پیتر مورل، مدیر اجرایی حزب و همسر خانم استورجن کمک کرد. مایکل راسل، رئیس حزب، همه اینها را “به هم ریختگی فوق العاده” اعلام کرد.

دولت بریتانیا امیدوار است که خروج خانم استورجن موجب از سرگیری مجدد روابط پس از سال ها تقابل بر سر قانون اساسی شود. در طول مبارزات انتخاباتی، آقای یوسف اذعان کرد که اکثریت پایدار که پیش نیاز استقلال اسکاتلند است، وجود ندارد. او در سخنرانی پذیرش خود تشخیص داد که اولویت های اسکاتلندی ها مراقبت های بهداشتی و اثرات تورم است. آقای یوسف گفت که کسانی که “هنوز در شور و اشتیاق من برای استقلال سهیم نیستند” توسط یک دولت شایسته پیروز خواهند شد.

اما آقای یوسف در این مورد راحت نشد. صحبت از جدایی در خطاب پیروزی او. او گفت: «آنچه متحد می‌شود، هدف مشترک ما برای ارائه استقلال است. او گفت: “تعهد جدی من به شما این است که جنبش مردمی و مدنی خود را آغاز کنم و اطمینان حاصل کنم که حرکت ما برای استقلال در دنده پنجم است.”

به عبارت دیگر، اتحاد برای SNP همچنان احتمالاً به قیمت شعله‌ور شدن شکاف در قانون اساسی است که اسکاتلند را به دو بخش تقسیم می‌کند. . و در اینجا آقای یوسف با همان مانعی مواجه می شود که علت اصلی سقوط خانم استورجن بود: فقدان گزینه هایی برای دستیابی به استقلال بدون اجازه دولت بریتانیا که طبق قانون الزامی است. حتی در دوران اوج خانم استورجن، چنین درخواست هایی به اندازه کافی برای وست مینستر آسان بود که بتواند در برابر آن مقاومت کند. نه گفتن به آقای یوسف، با سابقه داخلی شطرنجی و پیروزی غیرقابل قبول رهبری، آسان تر خواهد بود. ■