حوله را نباید در آن انداخت…

حوله‌ها توسط صنعت نساجی ایران با قدمت ۱۰۰ سال تولید شده است.

روزنامه فارسی فرصت امروز گزارش داد، سرمایه گذاری در این حوزه نیز مانند همه حوزه های دیگر چالش های خاص خود را دارد، اما قابل انجام است.

بیش از نیم قرن است که در ایران حوله تولید می کنیم. در دو سه سال اخیر به این صنعت توجه شده و وعده‌هایی برای حمایت از تولید داخلی داده شده است، اما این واقعیت با افزایش تعرفه واردات پنبه از ۱۰ درصد به ۱۴ درصد منافات داشته است. محمدکاظم عمید، از مسئولان انجمن صنایع نساجی ایران گفت:

عمید افزود: تولید داخلی پنبه که ماده اولیه این صنعت است، سالانه ۵۰ هزار تن است و برای پاسخگویی به تقاضا کافی نیست.

وی گفت: ما به ۱۰۰ هزار تن واردات نیاز داریم تا بتوانیم نیازهای خود را تامین کنیم.

به گفته این مقام مسئول، حوله به دو روش مختلف تولید می شود. یکی از آنها به سبک تار و پود معروف است، که نیازمند ماشین آلات خاصی است که با آن هیچ پارچه دیگری نمی‌توان بافت و حوله‌های ساده و طرح‌دار تولید کرد.

در کشور ما سالانه بیش از ۱۰ میلیون متر از این نوع حوله در شهرهایی مانند تبریز تولید می شود. راه دیگر استفاده از ماشین‌های بافندگی دایره‌ای است که بیشتر برای بافتن حوله‌های سبک‌تر و حوله‌های مورد استفاده برای نوزادان استفاده می‌شود. در مجموع سالانه نزدیک به یک میلیون متر از این نوع در کشور تولید می شود.

ماشین آلات فرسوده ایران همان چیزی است که عمید معتقد است این صنعت را آزار می دهد. بیشتر ماشین‌ها ده‌ها سال قدمت دارند و شرایط خاص ایران، به دلیل تحریم‌ها، نوسازی این صنعت را دشوار کرده بود.

او گفت: “عمر مفید ماشین آلات نساجی ۸ تا ۱۰ سال است، با این حال این صنعت طی ۱۵ سال هیچ بازسازی و نوسازی نداشته است.”

این رشته می تواند مشاغل بی شماری ایجاد کند و با توجه به ارزش افزوده بالای محصولات، می تواند بسیار سودآور نیز باشد. در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰۰ واحد تولیدی فعال هستند و بیش از ۵۰۰۰۰۰ نفر از این راه امرار معاش می کنند.

عمید خاطرنشان کرد: اگرچه وضعیت این صنعت بدتر شده است، اما در سال گذشته (منتهی به ۲۸ اسفند ۱۳۹۴) حدود ۱.۲ میلیارد دلار از این محصول صادر شده است.

خلیل فرشی، یکی از تولیدکنندگان حوله در تبریز، گفت: «اگر کسی کسب و کار خود را بر پایه نوآوری و صادرات قرار دهد، احتمال موفقیت شما در این زمینه بسیار بیشتر است.

وی افزود که اخیرا بازار به ظاهر مساعد روسیه به روی تولیدکنندگان ایرانی باز شده است.

ترکیه پیشتاز است و ما همکاری می کنیم و از آن در مسائل تکنولوژیک کمک می گیریم و به این ترتیب به روز می شویم و می توانیم همتراز با تقاضای بازار تولید کنیم. اما در نحوه کار کارخانه ها در دو کشور تفاوت وجود دارد.

در ترکیه، هر شرکتی مسئولیت بخشی از فرآیند مانند رنگرزی، اندازه، بسته‌بندی و غیره را بر عهده می‌گیرد، اما در ایران صاحب کسب‌وکار باید از ابتدا تا انتها همه ماشین‌آلات را در زنجیره داشته باشد.

این باعث می شود که فرآیند تولید سرمایه بر باشد و افراد زیادی وجود نداشته باشند که توانایی راه اندازی چنین کسب و کاری را داشته باشند. راه حل این است که شرکت های بزرگ را از بین ببرید تا سرمایه گذاری ها را تشویق کنید و فرصت های شغلی را افزایش دهید.”

فرشی نسبت به آینده بازار خوش فکر است و بر تولید اقلام با کیفیت بالا اصرار دارد.

او از تعداد زیادی واحد تولیدی پراکنده در سراسر کشور که حوله های بی کیفیت تولید می کنند که پس از شستن زبر می شوند، شکایت کرد.

او گفت: «آنها می توانند بازار سایر شرکت ها را خراب کنند.

یکی دیگر از موانع به گفته این صاحب کسب و کار، واردات تمام ماشین آلات مورد نیاز است.

او گفت: “اگر دستگاه یا بخشی از یک دستگاه خراب شود، باید مراحل خسته کننده ای را برای سفارش آن از کشورهایی مانند آلمان یا ایتالیا طی کنیم و بیش از دو هفته منتظر بمانیم تا تحویل شود.”