خاوران یا تبعیدگاهی دورافتاده؟

0
به نقل از ایلنا:


​یارعلی حسینی، یکی از فعالان شهرک صنعتی خاوران به «ایلنا» گفت: نمی‌توان به خاوران گفت شهرک، من و همکارانم اسم تبعیدگاه را روی آن گذاشته‌ایم.

او افزود: زمانی که در داخل شهر فعالیت می‌کردیم، دغدغه فروش نداشتیم. حتی باکارهای جزئی نیز هزینه‌های زندگی خود را تامین می‌کردیم. اینجا نه تنها کسب و کارمان رونق ندارد، هزینه‌های کارمان نیز دوبرابر شده است.

هزینه آب برعهده ماست

حسینی گفت: استهلاک تردد، هزینه بنزین، زیرساخت‌های نامناسب و مشکلاتی که در تاسیسات شهرک ایجاد می‌شود هزینه فعالیتمان را بسیار افزایش داده است. اگر لوله‌کشی واحدمان خراب شود، برای تعمیر آن باید از جیب پول بدهیم. در صورتی که گروهی از هیات امنای سابق شرکتی ایجاد کرده‌اند و برای آب‌رسانی از ما هزینه دریافت می‌کنند اما آب اینجا بی‌کیفیت و گران است و هیچ خدمات زیرساختی ارائه نمی‌دهند. اگر لوله‌ای بترکد باید خودمان آن‌را تعمیر کنیم.

او افزود: این شرکت از ما حق اشتراک هم دریافت می‌کند. اما لوله‌های آب که می‌ترکد، اعضا خودشان پول جمع می‌کنند و هزینه تعمیرات را پرداخت می‌کنند. شرکت جدید مدیریت شهرک تنها دوسایت از شهرک صنعتی خاوران را مدیریت می‌کند و مابقی سایت‌ها با همان مدیریت سنتی پیشین فعالیت می‌کنند. این امر موجب می‌شود در مدیریت شرکت جدید که درودگران و نوآوران را مدیریت می‌کند، خلل وارد شود.

حسینی گفت: مدیریت آب و فضاهای مشترک مثل خیابان‌ها و فضای شهری داخل شهرک برعهده هیات امنای پیشین است. مجتمع صنفی صنعتی خاوران در سایت درودگران است که تنها یکی از ۶ سایت مجتمع است اما مخزن آبی شهرک خاوران با ۶ شهرک صنعتی دیگر مشترک بوده و چاه‌های آبی مشترک دارد.

او در رابطه با فعالیتش گفت: حوزه فعالیت ما تولید مبلمان منزل است.

به گفته حسینی فروش خدمات در شهرک صنعتی خاوران به اندازه‌ای است که گرسنه نمانند و سود کار به حدی اندک است که قابل حساب نیست. او افزود: هزینه رفت و آمدبسیار زیاد است و استهلاک خودرو بسیار دردسرساز شده است. خودروی شخصی ام در این ترددها از بین رفته اما پول خرید خودروی جدید هم ندارم.  

هزینه تبلیغات زیاد است

این تولیدکننده مبلمان منزل گفت: تبلیغات کاروکاسبی در این شهرک به حدی ضعیف است که اصلا دیده نمی‌شود. داریم در وسط بیابان فعالیت می‌کنیم. قیمت تبلیغات برای یک شرکت نوپا حداقل ماهی ۴۵ میلیون تومن است. بنری برروی پلی در وسط جاده زده‌ایم که اصلا دیده نمی‌شود. حتی بیلبورد زده‌ایم اما نتیجه‌ای نداشت.

او افزود: به عنوان کارخانه‌دار توان پرداخت هزینه‌های زندگی خانواده‌ام را ندارم. همه باید درآمد داشته باشند تا از ما کالا بخرند. مشکل اصلی اینجاست که مردم قدرت خرید کافی ندارند.

حسینی گفت: مشکل دیگر قطعی برق است. سه روز در هفته برق نداریم. هزینه بیمه کارگر و مالیات نیز بسیار زیاد است. ای کاش حداقل این نهادها شرایط ما را درک می‌کردند.





نرم افزار موبایل ایلنا

[انتهای پیام]

منبع: ایلنا

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.