خروج یک میلیارد دلار سرمایهگذاری خارجی از سودان
به گزارش گروه اقتصاد بین الملل ایران اکونومیست، ابوبکر الدیب، پژوهشگر روابط بین الملل و اقتصاد سیاسی مصر، گفت که درگیری نظامی کنونی در سودان به یک بحران اقتصادی شدید منجر خواهد شد.
وی در گفتوگو با خبرگزاری اسپوتنیک افزود: اثرات جنگ ممکن است به هفت کشور همسایه سودان و ۱۳ کشور نزدیک به آن با جمعیتی دست کم ۷۵۰ میلیون نفر گسترش یابد که این کشورها را با بحرانهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تهدید میکند.
الدیب با بیان اینکه لیبی، چاد، آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، اتیوپی و اریتره در میان برجستهترین کشورهایی هستند که تحت تأثیر بحران جنگ سودان قرار خواهند گرفت، گفت: ترس از سرایت ناآرامیهای سودان به این کشورها یا بدتر شدن فضای امنیتی برای کشورهای این منطقه آفریقا در مساحتی وسیعتر وجود دارد.
این پژوهشگری مصری گفت: بیش از یک میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی طی ۱۰ روز گذشته از کشور سودان خارج شده است و ما انتظار داریم این رقم در دوره آینده افزایش یابد و دستکم ۲۰ میلیارد هم از کشورهای همسایه سودان خارج میشود.
* بندر پورت سودان
کشورهایی در پیرامون سودان هستند که از نظر اقتصادی و تجاری بسته هستند و بندر و خروجی دریایی ندارند و از طریق بندر پورت سودان به سودان برای تامین نیازهای خود از خارج وابسته هستند و سودان برای این کشورها، گذرگاه تجارت با دنیای بیرون است از جمله این کشورها چاد، سودان جنوبی، اتیوپی و دیگر کشورها هستند.(پورت سودان بزرگترین بندر سودان در شمال شرقی این کشور و در کنار دریای سرخ و در فاصلۀ ۴۰۰کیلومتری شهر خارطوم واقع است).
اقتصاد دان مصری درباره تاثیر جنگ سودان بر مصر می گوید که اقتصاد مصر از انعطاف پذیری ناشی از بحرانهای متوالی بین المللی مانند پیامدهای کرونا، بحران روسیه و اوکراین و تحریمهای غربی علیه روسیه برخوردار است و تاثیر جنگ سودان بر آن ضعیف و موقتی است.
الدیب افزود: مصر و سودان با ۳ نهاد اقتصادی به نامهای منطقه آزاد تجاری عربی، منطقه آزاد تجاری قاره آفریقا و همچنین توافقنامه COMESA مرتبط هستند که جنگ، به معنای آسیب دیدن مبادلات تجاری بین مصر و سودان است.
وی تاکید کرد: از آنجایی که ارزش مبادلات تجاری بین مصر و سودان طی سال ۲۰۲۲ ۱۸.۲ درصد افزایش یافت و به ۱.۴۳۴ میلیارد دلار در مقایسه با ۱.۲۱۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ رسید، بنابراین بحران جنگ در سودان میتواند باعث شود قیمت برخی از کالاهایی که از سودان میآیند به طور موقت قبل از اینکه مصر آن کالاها را از کشور دیگری تضمین کند، افزایش یابد.
* تولید طلا
الدیب گفت که ارتباط کشورهای آفریقایی بخصوص اتیوپی با سودان در همسایگی آنها بر آنها تاثیر منفی دارد، زیرا در تجارت بین المللی به این بنادر متکی هستند علاوه بر اینکه کالاهای آنها از بندر پورت سعید سودان عبور میکند.
بر اساس برآوردهای بانک جهانی، تولید ناخالص داخلی سودان در پایان سال ۲۰۲۱ به ۳۴.۳ میلیارد دلار رسید و نرخ رشد اقتصادی در پایان سال ۲۰۲۲ به ۰.۳ درصد رسید وسودان یکی از فقیرترین کشورهای جهان محسوب می شود؛ علیرغم اینکه سومین تولیدکننده بزرگ طلا در آفریقا است.
بودجه سودان به درآمدهای مالیاتی متکی است و کمکهای بین المللی به این کشور برای چندین دهه متوقف شده است، اما این درآمدها نیز در بحبوحه انتظار رکود اقتصادی بیشتر تهدید میشود و علیرغم اینکه تولید ناخالص داخلی این کشور به پول محلی در طول پنج سال گذشته پنج برابر شده است، اما قدرت خرید با پول محلی بسیار کاهش یافته است.
ابوبکر الدیب افزود که به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، کسری تراز تجاری سودان طی پنج سال گذشته به ۴.۵۶۸ میلیارد دلار افزایش یافته است، زیرا نیازهای بشردوستانه در سودان در بالاترین حد خود قرار دارد و بیش از ۱.۷ میلیارد دلار برای ارائه کمکهای بشردوستانه و حفاظت از ۱۲.۵ میلیون نفر مورد نیاز است.
* اختلافات داخلی
الدیب تاکید کرد که دولت خارطوم اقدامات متعددی را برای حمایت از اقتصاد و بودجه عمومی خود انجام داده است، اما اختلاف بین ارتش و نیروهای پشتیبانی سریع وضعیت را تشدید کرد و تهدیدی برای کاهش رشد و از دست دادن سرمایهگذاری خارجی شد.
این اقتصاد دان افزود: فرودگاهها، بنادر، ایستگاههای برق و آب و به طور کلی زیرساختها در سودان تخریب شده و جان شهروندان مورد تهدید است و بیش از یک میلیارد دلار از سرمایه گذاریهای مستقیم خارجی از این کشور خارج شده است، زیرا سرمایه گذاری نیاز به ثبات سیاسی و اقتصادی دارد.
این کارشناس گفت: درگیریهای سودان ضربه شدیدی به مرکز اصلی اقتصاد این کشور در خارطوم، پایتخت وارد کرد و تجارت، صنعت و کشاورزی را متوقف کرد، همچنین صادرات و واردات را تهدید کرد، بحران نقدینگی ایجاد کرد و به سودانیها آسیب وارد کرد، مردمی که یک سوم آنها به کمکهای بشردوستانه وابسته هستند.
پایان پیام/
[انتهای پیام]
منبع: ایران اکونومیست