درگیری میانمار جنوب شرق آسیا را تقسیم می کند

AHEAD از سال نو بودایی در میانمار ماه گذشته، چند صد نفر از مردم محلی یک روز صبح در روستای پا زی گی در منطقه ساگاینگ، در قلب بوداییان کشور گرد هم آمدند. قرار بود این یک رویداد خوشحال کننده برای نشان دادن افتتاح دفتر جدید دولت وحدت ملی ناراضی باشد، که با حکومت نظامی که در اوایل سال ۲۰۲۱ قدرت را به دست گرفت، مخالف است. کشور از هم پاشیده: مالیات ها پردازش می شود و جلسات شهری برگزار می شود. سپس یک جت جنگنده بالای سرش فریاد زد و بمب ها را پرتاب کرد. یک هلیکوپتر موشک شلیک کرد. دست کم ۱۰۰ نفر از جمله ۴۰ کودک کشته شدند. کار یک روز دیگر توسط حکومت شرور ژنرال مین آنگ هلائینگ.

از تاریخ Tatmadaw، به عنوان نیروهای مسلح میانمار شناخته شده است، دولت منتخب خود را سرنگون کرده است، بیش از ۱.۳ میلیون نفر از مردم برمه آواره شده اند و بیش از ۳۰۰۰۰ نفر در درگیری بین ارتش و مخالفان آن کشته شده اند. نزدیک به نیمی از جمعیت ۵۴ میلیونی میانمار زیر خط فقر زندگی می‌کنند که این رقم بیش از دو برابر قبل از شروع درگیری است. همین هفته تاتمادو از ویرانی ایجاد شده توسط یک طوفان که ده ها کشته برجای گذاشت، استفاده کرد تا حملات بیشتری را علیه دشمنان خود انجام دهد.

چنین وحشیگری ها پاسخ منطقه ای را می طلبد. با این حال، همسایگان میانمار در مورد اینکه در مورد مناقشه چه کنند، فلج شده اند. این موضوع در اجلاس سران اتحادیه ده کشوری کشورهای جنوب شرق آسیا (ASEAN) در لابوان باجو، اندونزی، در ۱۰ مه نشان داده شد. برای دومین سال متوالی، ژنرال های میانمار به گردهمایی رهبران آسه آن دعوت نشدند. با این حال، درگیری به‌طور برجسته‌ای در ذهن بود. چند روز قبل، یک کاروان حامل کمک به روستاییان آواره برمه، و همچنین دیپلمات های اندونزیایی و سنگاپور، مورد حمله قرار گرفت. با این حال، جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی، که ریاست آسه آن را بر عهده دارد، اعلام کرد که هیچ پیشرفتی در پیش نویس طرح صلح asean برای میانمار حاصل نشده است. درگیری آن به بزرگترین بحران بلوک منطقه ای از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۶۷ تبدیل شده است.

اعضای آسه آن ظاهراً بر سر این موضوع کاملاً اختلاف نظر دارند. کشورهای دموکراتیک‌تر اندونزی، مالزی، فیلیپین و سنگاپور بیشتر از حکومت‌های مستبد میانمار انتقاد می‌کنند. یادداشتی پس از آخرین گفتگوهای آسه آن فاش شد و تأیید کرد که برخی کشورها می خواهند حکومت نظامی را دوباره به جلسات باشگاه دعوت کنند زیرا “زمان انزوا به هدف خود عمل کرده است”.

ژنرال‌های سابق حاکم تایلند که با کودتا نیز قدرت را به دست گرفتند، همتایان برمه‌ای خود را نادیده گرفتند. تایلند که ۲۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با میانمار دارد، بنابراین مذاکرات جداگانه ای را با حکومت نظامی اواخر سال گذشته آغاز کرد. کامبوج و لائوس نیز همین کار را انجام داده‌اند و وحدت را در مورد تحریم دیپلماتیک آسه‌آن متشنج کرده‌اند. چین و هند، همسایگان غول پیکر میانمار، نیز با درگیر شدن با اراذل و اوباش حاکم، منافع خود را دنبال کرده اند و در نتیجه آشفتگی را به هم می ریزند.

چین به حکومت نظامی نزدیک تر شده است. در اوایل ماه جاری، «کین گانگ»، وزیر خارجه جدید چین، به بالاترین مقام چینی تبدیل شد که از زمان کودتا به میانمار سفر کرده است – این تنها پیت استاپ او در جنوب شرق آسیا در سفری بود که شامل هند و پاکستان نیز می شد. یون سان از مرکز استیمسون، یک اتاق فکر در واشنگتن، خاطرنشان می کند که این کشورها، همه اولویت های استراتژیک برای چین هستند. در میانمار هدف آن حفاظت از سرمایه گذاری های خود و جستجوی سرمایه های جدید است.

به گفته جیسون تاور از موسسه صلح ایالات متحده، مزیت اقتصادی برای چین مهم تر از پایان دادن به درگیری است. مزیت استراتژیک نیز همینطور است. میانمار امکان دسترسی چین به خلیج بنگال، اقیانوس هند و جایگزینی برای نقطه خفه شدن تنگه مالاکا را فراهم می کند، مسیر اصلی که بیشتر انرژی و تجارت کشتی چین از طریق آن جریان دارد. چین بیش از ۲۱ میلیارد دلار برای کریدور اقتصادی چین-میانمار شامل جاده ها، راه آهن، خطوط لوله و یک بندر سرمایه گذاری کرده است.

آقای چین علاوه بر ترویج پروژه های اقتصادی چین در میانمار، از سفر خود استفاده کرد. برای تبلیغ شعار سیاست خارجی دوران شی جین پینگ – “جامعه ای با آینده مشترک برای نوع بشر” – که توسعه اقتصادی را بالاتر از حقوق فردی قرار می دهد (نه اینکه حکومت نظامی به هیچ کدام اهمیت نمی دهد). وزیر امور خارجه چین همچنین شعارهای دیگری را برای ترویج جهانی که در آن قدرت‌های بزرگ همفکری مانند چین و روسیه ترتیبات امنیتی همسایگان خود را تعیین می‌کنند و در عین حال کشورها را علیه غرب متحد می‌کنند، سر داد. با افزایش نفوذ چین و انقباض آسه آن، منافع برمه های معمولی که می خواهند در جلسات تالار شهر شرکت کنند از نردبان اولویت های منطقه ای پایین تر می رود. ■

از Banyan، ستون نویس ما در آسیا بیشتر بخوانید:
یک برنده در رقابت قدیمی ظاهر شد سنگاپور و هنگ کنگ (۱۱ مه)
نزدیکترین متحدان هند و اقیانوس آرام آمریکا در حال دلپذیری هستند (۴ مه)
در مورد چین، نخست وزیر ژاپن خواهان دیپلماسی است، نه جنگ (۲۲ آوریل)

همچنین: چگونه ستون Banyan نام خود را پیدا کرد