در دانشکده های حقوق آمریکا، سر و صدای تازه ای بر سر آزادی سخن، گفتار

“D ای تو لواط همسرت؟ هنگامی که یک دانشجوی حقوق در سال ۲۰۰۵ طی پرسش و پاسخ در دانشگاه نیویورک این سوال را برای آنتونین اسکالیا مطرح کرد، حضار شوکه شدند. اما این رویداد از سر گرفته شد و سؤال گستاخانه از قاضی دیوان عالی کاملاً غیرقابل پیش بینی نبود: دو سال پیش از آن، محافظه کار ارشد مخالفت شدیدی را در دفاع از قانون اساسی قوانین منع لواط نوشته بود.

در سواحل دیگر آمریکا ۱۸ سال بعد ، یک قاضی دست راستی دیگر که در یک دانشکده حقوق صحبت می کرد با سؤال ظالمانه دیگری روبرو شد. “چرا نمی توانید کلیشه را پیدا کنید؟” یک دانشجوی حقوق دانشگاه استنفورد در ۹ مارس به طور غیرقابل توضیحی از کایل دانکن، قاضی دادگاه تجدیدنظر ناحیه پنجم پرسید. قاضی دانکن، منصوب ترامپ، در حالی که سعی می کرد اظهارات آماده شده خود را بیان کند، با گروهی از تمسخرها مواجه شد. او پس از ده دقیقه فریاد از جمله “امیدواریم دختران شما مورد تجاوز جنسی قرار گیرند” و “از شما متنفریم” تسلیم شد.

چرا شیشه شیر؟ آقای دانکن احکامی صادر کرده است که محدودیت‌های سقط جنین و قوانین سخت‌گیرانه‌تر رای‌گیری را مجاز می‌داند، و یک بار به شدت از استفاده از ضمایر متهم تراجنسیتی امتناع کرد. برخلاف قاضی اسکالیا، که به همکارش خیره شد و ادامه داد، قاضی دانکن پاسخ داد. او به دانشجویان گفت: «زندانیان کنترل پناهگاه را به دست گرفته‌اند. او سپس مقاله‌ای را در وال استریت ژورنال نوشت و تجربیات خود در استنفورد را بازگو کرد.

تیرین اشتاین‌باخ، رئیس دانشکده حقوق در زمینه تنوع و برابری و شمول، که زمانی که آقای دانکن از یک مدیر برای بازگرداندن نظم خواست، برخاسته بود، غوغا را تشدید کرد. او قبل از اینکه بگوید احکام او به دانش‌آموزان آسیب رسانده است، به قاضی گفت که “کاملاً از او استقبال می‌شود” و او فهمید که “چرا مردم احساس می‌کنند آسیب آنقدر زیاد است” که دانشکده حقوق باید در قوانین آزادی بیان خود “بازنگری” کند.

رئیس دانشکده حقوق، جنی مارتینز، و رئیس دانشگاه استنفورد، مارک تسیر-لاوین، نامه ای برای عذرخواهی از آقای دانکن نوشتند. خانم مارتینز در ۲۲ مارس با نامه ای ده صفحه ای به همه در دانشکده حقوق که تعهد خود را به آزادی بیان و اشاره به اینکه خانم اشتاین باخ اکنون در مرخصی است. خاموش کردن بلندگوها “با آموزشی که باید در دانشکده حقوق ارائه شود ناسازگار است”. برای انجام این کار، یک «محفظه پژواک که به‌خوبی دانش‌آموزان را آماده می‌کند» برای «حامیان مؤثر» ایجاد می‌کند.

برخورد از رویداد فراتر از منطقه خلیج گسترش یافته است. در ۲۹ مارس، چهار شاهد درباره تهدید “تنوع افکار” در دانشگاه ها بحث کردند. یک جلسه استماع کنگره هر یک از سخنرانان – از جمله یکی از سخنرانان دعوت شده توسط دموکرات ها، سوزان نوسل، رئیس PEN آمریکا، یک سازمان بیان آزاد- موافقت کردند که تبادلات معنادار دانشگاهی بین رقبای ایدئولوژیک باید تشویق شود، نه لغو.

اما خانم ناسل در مخالفت با قوانین فدرال در برابر بیان پلیس در محوطه دانشگاه و احتیاط در برابر تلاش های ایالتی برای مداخله در برنامه های درسی دانشگاه تنها بود. وی خاطرنشان کرد که ایالت هایی از جمله فلوریدا، می سی سی پی و آیووا قوانینی را تصویب کرده اند که “تهدیدی بی سابقه برای گفتمان باز” ارائه می دهد. او نوشت، با اعلام محدودیت‌های برخی مفاهیم، ​​این قوانین «از قدرت دولتی برای اعمال کنترل ایدئولوژیک بر مؤسسات آموزشی دولتی استفاده می‌کنند».

در پاسخ به رفتار دانش‌آموزان، خانم مارتینز وعده آموزش نیم روزه آزادی بیان و همچنین سیاست دقیق تر برای مجازات های انضباطی را داد. دو قاضی محافظه کار دادگاه مداری که سال گذشته متعهد شدند کارمندان قانون را از ییل که در آن اختلالات مشابهی رخ داده است، استخدام نکنند، این ناکافی است. در ۱ آوریل، آنها تحریم عمومی را به فارغ التحصیلان استنفورد گسترش دادند. دیگر مفسران محافظه‌کار استدلال کرده‌اند که دانش‌آموزان باید با مجازات مواجه شوند، نه سمینار. خانم ناسل هشدار می دهد که

این رویکرد تندرو می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. او استدلال می‌کند که اگر دانش‌آموزان مترقی امروزی «علت آزادی بیان را به‌عنوان یک دستور کار تنبیهی یا پرده‌ای برای نفرت ببینند»، ممکن است آزادی بیان را به‌عنوان «اصل بنیادی آمریکایی» جایگزین کنند.

نادین استروسن، رئیس سابق اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا، موافق است که “پاسخ های تنبیهی بیش از حد خشن” راه حلی نیست. او می‌گوید، با این حال، حتی با وجود «بهترین قانون و سیاست‌های آزادی بیان در جهان»، چیزی تغییر نخواهد کرد «مگر اینکه فرهنگ آزادی بیان نیز وجود داشته باشد». یک نظرسنجی اخیر نشان داد که تقریباً دو سوم دانشجویان کالج با فریاد زدن سخنرانان ناخوشایند خوب هستند و تقریباً یک چهارم معتقدند که ممکن است از خشونت برای این هدف استفاده شود.

سال گذشته در دانشگاه ییل، حدود ۱۲۰ دانشجو فریاد زدند، کریستن واگونر، وکیلی که از حق صاحبان مشاغل مسیحی برای امتناع از ارائه خدمات برای عروسی همجنس‌بازان دفاع کرده است. به گفته خانم استروسن که در این مراسم سخنرانی کرد، دیدار مجدد خانم واگونر از ییل در ژانویه موفقیت آمیز بود. با این حال سختگیری هایی که به پیشبرد آن کمک کرد خانم استروسن را آزار داد. با محرومیت اعضای مطبوعات و دانشجویان لیسانس دانشگاه ییل، و ممنوعیت ضبط صدا، «آونگ به سمت دیگری حرکت کرد» به سمت کنترل های بسیار سخت. این باعث شد که بحث از لحاظ فکری قوی به یک “فرصت یادگیری از دست رفته” برای همه افراد خارج از اتاق تبدیل شود. ■

با Checks and Balance ، خبرنامه هفتگی فقط برای مشترکین، که وضعیت دموکراسی آمریکایی و مسائلی را که برای رای دهندگان مهم است بررسی می کند. همچنین می‌توانید از مرکز اختصاصی ما دیدن کنید و تغییرات را در جو بایدن دنبال کنید. رتبه تایید .