راه حل اقتصادی برای آلودگی هوا، تراکم ترافیک

به جای گسترش جاده‌ها و بزرگراه‌ها در کلان‌شهرهای ایران، باید هزینه‌های استفاده از جاده‌ها، تونل‌ها، بزرگراه‌ها و پارکینگ‌های موجود افزایش یابد.

جواد شیخ، اقتصاددان ایرانی به نقل از اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و ایران گفت: اگر شهروندان برای بهره مندی از مزایای زندگی شهری هزینه کنند، نقش فعالی در حل معضل ترافیک و آلودگی هوا خواهند داشت. پورتال خبری کشاورزی.

گزیده ای از نوشته های او برای اتاق در ادامه می آید:

در سال ۱۹۶۸، گرت جیمز هاردین مقاله خود را با عنوان “تراژدی عوام” منتشر کرد که تعداد ارجاعات آن در مدت کوتاهی از ۳۵۰۰۰ گذشت. او در آنجا دلایل مشکلی که ایران امروز با آن دست و پنجه نرم می کند، یعنی ترافیک و آلودگی هوا را آشکار کرد.

ایران از جمله کشورهایی است که برای حل این مشکلات هزینه زیادی کرده است. راه حل ده ها سال پیش ارائه شد، اما مدیریت شهری ما به جای آن تصمیم گرفته است مسیری را طی کند که دقیقاً توسط خرد اداره نمی شود. تعطیلی چند روزه مدارس یا گسترش مناطق ازدحام (اقدامات مقامات ایرانی) مسکن موقتی است و نه درمان.

هاردین در مقاله خود در مورد مراتع ملی صحبت می کند که دارایی یک فرد نیست. گاوها در این مراتع چرا می شوند، اما از آنجایی که چوپان ها برای این کار هزینه ای دریافت نمی کنند، سعی می کنند حداکثر استفاده را ببرند و دام های خود را تا حد امکان چرا کنند.

آنچه در آن زمان اتفاق می افتد کاملاً آشکار است. مرتع خیلی زود از بین می رود. علاوه بر این، به دلیل ورزش بیش از حد در حین چرا در منطقه، گاوها به اندازه کافی گاو نمی شوند.

همین امر در مورد معماهایی مانند ترافیک و آلودگی هوا که نتیجه فرسودگی منابع رایج مانند هوا و فضاهای عمومی شهری است، صدق می کند. راه حل این است که اجازه ندهید شهروندان از این منابع مشترک بدون پرداخت هزینه استفاده کنند.

مدیریت شهری ما در چند دهه گذشته در مقابله با مشکلات فوق ناکام بوده است. مقامات به جای چسبیدن به راه‌حل‌های اثبات‌شده علمی، ساخت جاده‌ها، بزرگراه‌ها، پل‌ها، تونل‌های بیشتری را انتخاب کرده‌اند و همه این‌ها را به هم متصل می‌کنند.

علاوه بر این، پارکینگ در مراکز شهر یا جاهای دیگر هزینه ای ندارد یا بسیار ارزان است. در نتیجه، مردم استفاده از خودروهای شخصی خود را آسان‌تر و ارزان‌تر از استفاده از حمل‌ونقل عمومی می‌دانند.

مدیریت شهری در واقع باید برخلاف آنچه در حال حاضر انجام می شود عمل کند. یعنی به جای تسهیل در استفاده از وسایل نقلیه شخصی باید هزینه های آن را افزایش داد. مالکان خودرو باید برای استفاده از وسایل نقلیه خود در شهر هزینه پرداخت کنند. به این ترتیب آنها می توانند آلودگی و ترافیکی که ایجاد می کنند را جبران کنند.

بنابراین تا زمانی که مسئولان از منظر مهندسی به موضوع نگاه کنند، وضعیت عذاب آور پابرجاست. اما به محض اینکه دیدگاه خود را تغییر دهند و از دریچه علمی-اقتصادی به مشکل نگاه کنند، نه تنها راه حل ها پیدا می شود، بلکه هزینه های مبارزه با این معضل کاهش می یابد.

در ۱۰ سال گذشته، تعداد خودروهایی که در جاده‌های تهران تردد می‌کنند افزایش یافته است – این رقم در سال ۲۰۰۵ به ۱.۵ میلیون نفر رسید. در پایان سال ۲۰۱۴، به ازای هر ۱۰۰۰ نفر، ۲۱۳ وسیله نقلیه موتوری در ایران وجود داشت.

بر اساس آخرین آمار منتشر شده از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت، این رقم اکنون در ایران ۲۵۰ است. این رقم در تهران بسیار بیشتر است – ۳۰۷ خودرو به ازای هر ۱۰۰۰ شهروند تخمین زده می‌شود.

در هفت ماهه اول سال مالی جاری که از ۳۰ اسفند آغاز شده است، ۷۷۲ هزار و ۱۲۰ دستگاه خودرو در ایران تولید شده است، یعنی روزانه بیش از ۳۶۰۰ خودروی جدید وارد جاده‌های ایران می‌شود.