راه طولانی برای درخواست ایران برای پیوستن به WTO

اکنون که سال‌ها مذاکرات فشرده سرانجام همه سوءتفاهم‌ها را در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران برطرف کرده است، ایران گام بعدی را برای ادغام عمیق‌تر در اقتصاد جهانی برمی‌دارد.

محمدرضا نعمت زاده، وزیر صنایع، اواخر سال گذشته در نشست وزیران سازمان تجارت جهانی در نایروبی کنیا اعلام کرد که نهایی شدن عضویت در سازمان تجارت جهانی اولویت دولت ایران است.

برخلاف شورای امنیت سازمان ملل که تنها پنج عضو دائمی آن دارای حق وتو هستند، هر تصمیمی در سازمان تجارت جهانی باید توسط همه کشورهای عضو تایید شود. در مقاله‌ای در وب‌سایت رسانه‌ای مستقر در واشنگتن آمده است که این بدان معناست که حتی اعتراض یک ایالت به طور مؤثر منجر به وتو می‌شود. گزیده ها در ادامه می آیند:

تنها در می ۲۰۰۵، پس از ۲۱ تلاش ناموفق در طول دو دهه – به دلیل مخالفت های ایالات متحده – سرانجام درخواست ایران برای اعطای وضعیت ناظر به اتفاق آرا مورد تایید قرار گرفت. با این حال، ایران، دومین اقتصاد بزرگ در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا پس از عربستان سعودی، همچنان بزرگترین اقتصاد خارج از سازمان تجارت جهانی است.

به عنوان بخشی از مناقصه الحاق ایران، یک کارگروه تشکیل شده است در حالی که تهران یک سری اقدامات مانند ارائه یادداشتی در مورد رژیم تجارت خارجی خود در سال ۲۰۰۹ و پاسخ به مجموعه ای از سوالات در سال ۲۰۱۱ انجام داده است.

با این حال، طبق گفته سازمان تجارت جهانی، “گروه کاری هنوز تشکیل جلسه نداده است.”

پس از توافق هسته‌ای تاریخی سال گذشته که منجر به حذف بسیاری از محدودیت‌های مالی و تجاری شد، دولت ایران تلاش کرده است تا با کسب حمایت‌های بین‌المللی بیشتر، از جمله حمایت اتحادیه اروپا، بر روی شتاب ایجاد کرده و به تلاش خود برای پیوستن به WTO ادامه دهد.

ایران همچنین تیمی متشکل از اقتصاددانان و حقوقدانان را برای ارزیابی اصلاحات نهادی و اقتصادی مورد نیاز برای مطابقت با رژیم تجاری خود با WTO تشکیل داده است.

۱۶۴ عضو WTO تقریباً تمام تجارت جهانی را به خود اختصاص داده است. به این ترتیب، برای اقتصاد ایران که دچار گرسنگی تجارت است، دسترسی به بازارهای جهانی کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی بسیار جذاب است، زیرا می‌تواند تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را از طریق سیستم حل و فصل اختلافات این سازمان به چالش بکشد.

  نوک کوه یخ

در حالی که مقامات ایرانی استدلال می کنند که مانع اصلی برای پیوستن ایران به WTO بیشتر سیاسی است تا فنی، منتقدان می گویند مسائل سیاسی تنها نوک کوه یخ است و این کشور هنوز برای تغییرات اساسی لازم برای پیوستن به WTO آماده نشده است.

همانطور که تاریخ نشان می دهد، الحاق به WTO یک فرآیند طولانی است که به طور متوسط ​​نزدیک به یک دهه طول می کشد. ایران برای تکمیل درخواست الحاق خود باید اقدامات دردناکی را انجام دهد تا رژیم تجاری خود را مطابق با WTO کند. این مراحل شامل حذف یا کاهش برخی از انواع یارانه ها، کاهش تعرفه ها، شفافیت بیشتر در مورد طیف وسیعی از سیاست ها، از جمله قوانین واردات و صادرات کالا و همچنین رعایت قوانین کپی رایت است.

مخالفان عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی می گویند که الحاق بدون آمادگی قبلی تنها به اقتصاد ایران که از قبل مشکل دار است آسیب می رساند، زیرا احتمالاً منجر به افزایش کالاهای وارداتی به دلیل کاهش تعرفه ها می شود و به صنایع حمایت شده آسیب می رساند که منجر به تعطیلی و متعاقب آن می شود. افزایش بیکاری.

محمدرضا سبزعلی پور، رئیس مرکز تجارت جهانی تهران در گفت وگو با المانیتور گفت: ما باید اقتصاد خود را بهبود ببخشیم. اگر با شرایط اقتصادی کنونی به WTO بپیوندیم، موفق نخواهیم بود و حتی صنایعی که امروز در حال فعالیت هستند، نابود خواهند شد.”

موافقان الحاق ایران موافقند که اگر شرایط اقتصادی قبل از پیوستن به سازمان تجارت جهانی به درستی آماده نشود، کشور متضرر خواهد شد. با این حال، آنها اصرار دارند که ایران چاره ای جز آماده کردن زمینه و پیوستن به سازمان ندارد، زیرا مزایای آن بیشتر از معایب است.

اقتصاددانانی مانند محمد قلی یوسفی از دانشگاه علامه طباطبایی می‌گویند که ایران به برقراری روابط بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی به عنوان راهی برای وارد کردن فناوری مدرن برای رونق اقتصاد نیاز دارد.

یوسفی و دیگران می گویند که عضویت در سازمان تجارت جهانی به ایران کمک می کند تا به این اهداف دست یابد، در حالی که تجدید ساختار اقتصادی که این کشور باید انجام دهد، چارچوب لازم را برای شرکت های ایرانی برای مشارکت در تجارت طبق مقررات بین المللی فراهم می کند.

با وجود دیدگاه‌های متفاوت مخالفان یا موافقان عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی، به نظر می‌رسد مقامات ایرانی رویکردی واقع‌بینانه برای پیوستن به این سازمان دارند و می‌گویند که عضویت کامل نمی‌تواند یک شبه اتفاق بیفتد.

در واقع، مقامات گفته اند که این کشور قصد دارد تا مارس ۲۰۲۳ به عضویت سازمان تجارت جهانی درآید، زمانی که پیش بینی می شود اقتصاد آن باثبات و صادرات محور شود.

ولی‌الله افخمیراد، رئیس سازمان توسعه تجارت ایران در گفت‌وگو با روزنامه شرق می‌گوید: «بعد از تشکیل کارگروه سازمان تجارت جهانی، ۸ تا ۱۰ سال طول می‌کشد تا مذاکرات تکمیل شود.»

“دولت همچنین می تواند برای سازگاری تدریجی بخش های اقتصادی حساس با سیستم جهانی، یک دوره اضافی حداکثر تا هفت ساله را مطالبه کند.”

مقامات دولتی ایران معتقدند که الحاق به سازمان تجارت جهانی در راستای اقتصاد مقاومتی است که رهبر انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بیان کرده‌اند و بر اهمیت پیوستن به WTO تنها زمانی تاکید کرده‌اند که کشور با تبدیل شدن به یک کشور صادرات محور، آمادگی کامل پیدا کند. اقتصاد.