رقابت بین آمریکا و چین به هندی ها نیز کشیده شده است اقیانوس
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
A“ FREE AND open Indo-Pacific، که هم اقیانوس هند و هم اقیانوس آرام را در بر می گیرد، داغ ترین شعار ژئوپلیتیکی است. با این حال، زمانی که استراتژیست ها در مورد اقیانوس هند و اقیانوس آرام صحبت می کنند، اغلب منظورشان فقط اقیانوس آرام است، و سپس تنها قسمت دورتر غربی، در اطراف دریای چین جنوبی و دریای چین شرقی. در آنجاست که مبارزه برای برتری در شدیدترین حالت خود بین آمریکا که از زمان جنگ جهانی دوم مسلط بود، و چینی که دوباره احیا شده بود، جریان دارد. با این حال، اقیانوس هند، که تا همین اواخر نسبتاً نادیده گرفته شده بود، اکنون لحظاتی را می گذراند.
مرورگر شما از عنصر پشتیبانی نمی کند.
اقیانوس هند از نوک جنوبی آفریقا تا تنگه مالاکا بین مالزی امتداد دارد. ، سنگاپور و اندونزی؛ و از خلیج فارس تا جنوب غربی استرالیا: بیش از ۸۰ درجه عرض جغرافیایی و ۱۰۰ درجه طول جغرافیایی (نقشه را ببینید). این کشور شامل سه دوجین کشور قاره ای و جزیره ای است که ۱۲ درصد از تولید ناخالص داخلی <کوچک> جهان را تشکیل می دهند. بیش از ۲.۶ میلیارد نفر در اطراف حاشیه آن زندگی می کنند، در کشورهایی با مجموعه ای سرگیجه آور از توپوگرافی، فرهنگ و اقتصاد. در آب های آن جزایری مانند مالدیو در تقاطع مسیرهای استراتژیک کشتیرانی قرار دارند. اگرچه کوچک هستند، اما حقوق انحصاری برای گستره های عظیم اقیانوس دارند.
نشانه های تشدید رقابت در همه جا دیده می شود. نیروی دریایی آمریکا، استرالیا، بریتانیا، فرانسه، هند، ژاپن و سنگاپور امسال در اقیانوس هند گشت زنی کرده اند. در ماه مارس، نیروی دریایی چین، ایران و روسیه با هم در آنجا تمرین کردند. آمریکا، استرالیا و بریتانیا اخیرا جزئیات بیشتری از طرح زیردریایی های هسته ای نسل بعدی را در غرب استرالیا قرار دهد. ماه گذشته، کیشیدا فومیو، نخست وزیر ژاپن، به هند قول سرمایه گذاری ۷۵ میلیارد دلاری در سراسر هند و اقیانوس آرام را می دهد. همچنین در هند گمانه زنی های گسترده ای در مورد نصب رادار چینی در سریلانکا و یک پست شنود چینی در جزایر کوکو میانمار وجود دارد.
حمل و نقل نفت و گاز از طریق اقیانوس هند از طریق اقیانوس هند خاورمیانه برای اقتصادهای پر جنب و جوش شرق و جنوب شرق آسیا حیاتی است. اکثر این محموله ها حداقل از یکی از سه نقطه خفه شدن جغرافیایی عبور می کنند. اولی تنگه هرمز است، خروجی باریک از خلیج فارس که دو پنجم نفت تجارت شده جهان از آن عبور می کند. تنگه دیگر، تنگه باب المندب، بین شاخ آفریقا و شبه جزیره عربستان است که اریتره و جیبوتی در یک طرف و یمن در طرف دیگر قرار دارد. این دروازه ورودی دریای سرخ و کانال سوئز است. سومین منطقه نگرانی حاد، تنگه مالاکا، کانال اصلی کشتیرانی بین اقیانوس هند و اقیانوس آرام است. تنها با عرض ۱.۷ مایل (۲.۷ کیلومتر) در باریک ترین نقطه خود در سنگاپور، شاهد یک پنجم تجارت دریایی جهانی است.
هر نیروی بدخیم که بتواند نقاط خفه کردن و سایر نقاط را خفه کند. ورودی های حیاتی به اقیانوس هند صدمات زیادی را به همراه خواهد داشت. باب المندب و تنگه هرمز به ویژه آسیب پذیر به نظر می رسند. شاخ آفریقا به دزدی دریایی و ستیزه جویی اسلام گرایان بدنام است. در مورد تنگه هرمز ، در سال‌های اخیر، ایران متخاصم کشتی‌های تجاری را تصرف کرده یا به آنها حمله کرده و تهدید به بستن تنگه کرده است. نیروی دریایی ایران در حال تبدیل دو شناور تجاری به ناوهای پهپاد کامیکازه است.
تنگه مالاکا بهتر از دو نقطه خفه دیگر دفاع می شود، با این حال هنوز هم بالاترین میزان دزدی دریایی را در جهان دارد. در صورت بروز یک درگیری منطقه ای، کنترل تنگه اهمیت زیادی پیدا می کند. چین با عبور چهار پنجم نفت خود از این کشور، سال‌ها در این فکر بوده است که چگونه یک قدرت متخاصم مانند آمریکا می‌تواند این تنگه را ببندد.
در این زمینه، این موضوع است مهم این است که کشورهای دارای توانایی دریایی اطمینان حاصل کنند که نقاط خفه باز باقی می مانند، نه تنها از منافع خود محافظت می کنند، بلکه یک کالای جهانی را فراهم می کنند. این کشورها قدرت های امروزی اقیانوس هند هستند. و پیامدهای فزاینده ای برای حضور رو به رشد دریایی آنها وجود دارد. ماموریت های شناسایی در اطراف نقاط خفه کردن و سایر مکان های آسیب پذیر، آگاهی از آنچه روی آب و زیر آن است – از جمله زیردریایی های دشمنان احتمالی – افزایش می دهد. در نتیجه، رقابت‌های استراتژیک بین دولت‌های دریایی می‌تواند تشدید شود، حتی زمانی که آنها برای حفظ خطوط دریایی باز، یک هدف مشترک دریایی، همکاری می‌کنند. این در حال حاضر اتفاق می‌افتد.
برخی از قدرت‌های استعماری سابق اقیانوس همچنان تأثیرگذار هستند. جزیره گرمسیری رئونیون یکی از بخش‌های خارج از کشور فرانسه است که دارای جزایر دورافتاده در کانال موزامبیک است. آنها فرانسه را به قدرتی در اقیانوس هند تبدیل می کنند که منافعی برای دفاع دارد. بریتانیا بیشتر استقرارهای منظم خود را در اقیانوس هند انجام می دهد، از جمله توسط یک ناو هواپیمابر جدید. کشتی‌های آن در گشت‌زنی و تمرین به کشتی‌های فرانسوی می‌پیوندند.
نیروی دریایی آمریکا که سال‌ها اقیانوس هند را نادیده می‌گرفت، “آزادی تمرینات ناوبری” را در آنجا افزایش داده است. همچنین در حال انجام تمرینات بیشتری در اقیانوس، از جمله استرالیا، هند و ژاپن، اعضای گروه امنیتی Quad است که در نظر گرفته شده برای مقابله با قدرت چین در هند و اقیانوس آرام. نیروی دریایی آمریکا قصد دارد اولین ناوگان خود را که نیم قرن پیش منحل شده بود احیا کند و آن را در اقیانوس هند مستقر کند. به عنوان عمدتاً زمینی، قوی‌ترین حضور دریایی را در بخش شمالی اقیانوس هند دارد. به دلیل نگرانی در مورد نفوذ فزاینده چین در منطقه، همکاری دریایی با آمریکا را افزایش داده است. این کشور همچنین در تلاش است تا خلاءهای زیادی را در ظرفیت دریایی خود پر کند.
استرالیا حداقل از زمانی که یک پایگاه زیردریایی در فریمانتل در طول جنگ جهانی دوم افتتاح کرد، یک قدرت اقیانوس هند بوده است. حضور آن از AUKUS، یک پیمان فناوری دفاعی بین آمریکا، استرالیا و بریتانیا که زیردریایی‌های هسته‌ای را در نزدیکی همان شهر بندری مستقر خواهد کرد، در شرف افزایش است. AUKUS برای مقابله با گسترش نظامی چین در اقیانوس هند و همچنین اقیانوس آرام است. سنگاپور، علیرغم اینکه یک ایالت-شهر کوچک است، اما نیروی دریایی را نیز در نظر می گیرد. و در جیبوتی کوچک، هشت قدرت خارجی پایگاه‌های دریایی خود را حفظ می‌کنند، از جمله آمریکا، فرانسه، ژاپن و از سال ۲۰۱۷، چین.
چین بچه جدید در بلوک اقیانوس هند است، با جیبوتی اولین پایگاه نظامی خارج از کشور. توانایی های دریایی چین به سرعت رشد کرده است. گوردون فلیک از مرکز پرث ایالات متحده آمریکا، یک اندیشکده، می‌گوید زمانی که در سال ۲۰۱۴ یک نیروی دریایی چینی در جنوب اقیانوس هند برای کمک به جستجوی هواپیمای ناپدید شده ۳۷۰ خطوط هوایی مالزی ظاهر شد، برای استرالیا شوکه شد. از آن زمان تاکنون به بزرگترین در جهان از نظر تعداد کشتی تبدیل شده است. در پکن، بحثی درباره ایجاد ناوگان اقیانوس هند در جریان است.
هند و چین جدید
چین پایگاه های بیشتری برای پشتیبانی و تامین مجدد می خواهد. با این حال، جیبوتی به کنار، امنیت آنها کند بوده است. شایعات مداوم مبنی بر ایجاد پایگاه های نیروی دریایی چین در بندر هامبانتوتا در سریلانکا و گوادر در پاکستان ثابت نشده است. برنامه‌های چین برای یک بندر تجاری در باگامویو در تانزانیا، گمانه‌زنی‌هایی را درباره یک پایگاه دریایی در آنجا نیز برانگیخته است. به گفته کیت اوشاگنسی، کمیسر عالی سابق استرالیا در موریس، «این کشور در مکان‌های بسیار دور از دسترس است که چین در ایجاد زیرساخت‌های اصلی خود و دسترسی به اقیانوس هند بازی طولانی را انجام می‌دهد». /p>
کشورهای کوچکتر اقیانوس هند با رضایت و نگرانی قدرت‌های قوی‌تر علاقه‌مند شدند. آنها بیش از هرکسی از بی ثباتی ناشی از بازیگران سرکش یا غیردولتی (مانند دزدان دریایی، اسلام گرایان و قاچاقچیان مواد مخدر) رنج می برند و بنابراین از گشت های دریایی استقبال می کنند. رقابت استراتژیک فزاینده زمانی به نفع آنهاست که کشورها آنها را با مزایای توسعه مانند پروژه های زیرساختی جذب می کنند.
اما، همانطور که دارشانا بارواه از بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی، فکر می کند. تانک در واشنگتن، اشاره می‌کند، دولت‌های کوچک می‌ترسند که توسط کشورهای بزرگ برای استفاده در فرافکنی قدرت – همانطور که در طول جنگ سرد اتفاق افتاد – تحت سلطه قرار گیرند. عبدالله شهید، وزیر امور خارجه مالدیو می گوید، رقابت استراتژیک بین اردوگاه تحت رهبری آمریکا و چین، اگر منافع کشورهای کوچک را در نظر نگیرد، فاجعه بار خواهد بود. این به طور جدی امنیت و چشم‌انداز ما را تضعیف می‌کند.»
می توان تصور کرد که رقابت بین غرب و چین می تواند به روابط کشورهای کوچکتر با هر دو اردوگاه آسیب برساند، به خصوص اگر قدرت های بزرگ اولویت های امنیتی مختلف کشورهای کوچکتر را نادیده بگیرند. آنها به رقابت نظامی بسیار کمتر از تغییرات آب و هوایی اهمیت می دهند. ماهیگیری غیرقانونی، گزارش نشده و غیرقانونی (IUU). آلودگی پلاستیکی؛ و نشت نفتی که گردشگری را تهدید می کند. آقای شهید نتیجه می گیرد که دولت های کوچک باید استقلال عمل خود را حفظ کنند. این به معنای انجام تجارت با چین خواهد بود حتی اگر آمریکا و متحدانش موافق نباشند.
با شناخت اولویت های کشورهای کوچک، قدرت های غربی – و هند – می توانند به مقابله با پیشرفت های چین کمک کنند. در مورد آب و هوا، کشورهای ثروتمند قول کمک نقدی و کمک های دیگر را برای سازگاری داده اند. اما اکثر ایالات کوچک هنوز آن را مشاهده نکرده اند. کمک به آنها برای محافظت از ماهیگیری خود یک پیروزی آسان دیگر است. گام‌های نسبتاً کوچک توسط کشورهای بزرگ می‌تواند پیروزی بزرگی برای کشورهای کوچک باشد.
افزایش رقابت در اقیانوس هند مانع از ایجاد زمینه‌های مشارکت نیست. برای مثال، نیروی دریایی آمریکا و چین در گشت زنی خطوط ارتباطی دریایی در سواحل شاخ آفریقا همکاری می کنند. با این حال، پویایی امنیت منطقه‌ای پیچیده‌تر، چندلایه‌تر و مستعد محاسبات اشتباه است. این واقعیت جدید در حال ظهور اقیانوس هند است. ■