سریلانکایی های طبقه متوسط ​​در حال فرار از کشور خود هستند

سوابق رسمی حاکی از آن است که ۳۰۰۰۰۰ نفر از ۲۲ میلیون نفر سریلانکا در سال ۲۰۲۲ برای کار به خارج از کشور رفتند که اکثر آنها کارگران کم و نیمه ماهر بودند. از ژانویه تا مارس امسال، ۷۳۰۰۰ دیگر باقی مانده است. و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد متخصصان طبقه متوسط ​​اکنون به این مهاجرت ملحق شده‌اند.

رهبران کسب‌وکار در بسیاری از صنایع می‌گویند که از کارکنان، از جمله مدیرانی که به آموزش جایگزین نیاز دارند، می‌گویند. شرکت‌ها عادت دارند در بین افراد ۲۰ تا ۳۵ ساله رشد کنند – به‌ویژه در it و دیگر حرفه‌های پرتقاضا- اما اکنون کارمندان باتجربه در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ زندگی خود را ترک می‌کنند.

بحران طولانی سریلانکا دلایل زیادی برای رفتن به آنها می دهد. تورم سالانه در بهمن ماه ۵۰.۶ درصد بود. دستمزدها حتی با افزایش مالیات ها از راه دور بالا نمی روند. در ژانویه، رئیس‌جمهور رانیل ویکرمسینگه افزایش‌های بیشتری را برای اصلاح آنچه که IMF – که هفته گذشته بسته ۲.۹ میلیارد دلاری مورد انتظار سریلانکا را تصویب کرد – “یکی از پایین‌ترین سطوح درآمدی در جهان” نامید، اعمال کرد. با ۳۶ درصد، بالاترین نرخ مالیات بر درآمد هنوز هم متوسط ​​است. حزب مخالف قدرت ملی خلق ممکن است پیش بینی کند که افزایش مالیات باعث “بزرگترین فرار مغزها” در تاریخ سریلانکا خواهد شد. راجیتا سنویراتنه، یک کنترل کننده ترافیک هوایی ۳۷ ساله که در حال بررسی پیشنهادی از خاورمیانه است، می گوید رسانه های اجتماعی. ماه گذشته، اتحادیه او هشدار داد که اگر «چهار یا پنج» دیگر از اعضای خود را ترک کنند، کنترل ترافیک هوایی ممکن است از بین برود.

هزاران جوان IT

کارگران کوچک نیز از اردو خارج شده اند و به طور بالقوه یکی از سریع ترین صنایع در حال رشد سریلانکا را دچار تنگنا کرده اند. صدها پزشک از جمله ۴۷۷ نفر از ژانویه تا اوت سال گذشته رفته اند. ادامه جریان خروجی می تواند بیمارستان های روستایی را فلج کند. گفته می شود که آقای ویکرمسینگه به ​​طعنه گفت: به زودی “کسی نخواهد ماند که یک لیوان شراب در هتل سرو کند.” تخلیه، هم برای کاهش هزینه دستمزد بخش دولتی و هم به امید افزایش حواله ها، بزرگترین منبع ارز خارجی سریلانکا. پزشکان فراری از تسهیلاتی برای کارگران بخش دولتی استفاده می‌کنند که دولت در ژوئن گذشته ارائه کرد: حداکثر پنج سال مرخصی بدون حقوق، مشروط بر اینکه در صورت یافتن کار در خارج از کشور، ماهیانه ۱۰۰ تا ۵۰۰ دلار بپردازند.

وزیر کار خارجی، Manusha Nanayakkara، در حال آزمایش طرح‌های مختلف برای بیرون راندن کارگران سریلانکا به خارج از کشور است. دفتر او در رسانه های اجتماعی آگهی های فرصت های شغلی با دولت های خارجی را منتشر می کند. یک گروه واتس‌اپ و کانال یوتیوب به نام «راتا یامو» یا «بیایید به خارج از کشور برویم»، مشاغلی را که سریلانکایی‌ها می‌توانند از طریق یک آژانس کاریابی دولتی تأمین کنند، منتشر می‌کند.

دولت همچنین افزایش آموزش در زمینه پرستاری، مراقبت و سایر حرفه هایی که سریلانکایی ها در خارج از کشور مورد تقاضا هستند، به ویژه در کویت، قطر و عربستان سعودی، جایی که بیش از ۴۰ درصد از مهاجران ثبت نام شده در سال گذشته به آنجا رفتند. مراکز آموزش حرفه ای جدید در حال افتتاح هستند، برخی از آنها با حمایت بخش خصوصی.

به نظر می رسید که این سیاست ها تأثیر مطلوب خود را داشته باشند. حواله‌ها که در سال گذشته کاهش یافت، در چهار ماه گذشته افزایش یافته است. با این حال، این خطر آشکار وجود دارد که سریلانکا با بیرون راندن درخشان ترین استعدادهای خود، خود را از افرادی که باید در خانه بازسازی کند، محروم می کند.

آقای نانایاکارا اعتراف می کند که کمبود مهارت وجود دارد. در حال حاضر در تولید و مهمان نوازی در حال ظهور هستند. برخی از شرکت های خصوصی اقدامات متقابل ملایمی را آغاز کرده اند. چندین شرکت IT در واقع پاداش وفاداری را برای کارمندان خود در نظر گرفته اند. یک شرکت بزرگ چای به نام چای دیلما سیلان، افزایش مالیات اخیر کارگران خود را پوشش می دهد. با این وجود، مدیر آن، دیلهان فرناندو، می‌گوید: «عدم اطمینان از ندانستن فردا چه چیزی ممکن است به ارمغان بیاورد» دلیلی قوی برای مهاجرت آنهاست. ■