سلطنت برزیل از بین رفته اما فراموش نشده است

وزمان برزیل با جشن سالگردهای مهم، عادت عجیبی دارد. در سال ۱۹۲۱، پیش از صدمین سالگرد خود، جسد آخرین امپراتور خود، پدرو دوم را به خانه آورد. در ۱۵۰ سالگی، جسد پدرش، پدرو اول را احضار کرد: رژیم نظامی آن روز به مدت پنج ماه تابوت او را در سراسر کشور در یک گروه سوار کرد. با توجه به اینکه برزیل مستقل تنها دو پادشاه داشت، ممکن است تصور کنید که برای دویستمین سالگرد این کشور در ۷ سپتامبر، هیچ بقایایی باقی نمانده است. اینطور نیست. برزیل در ۲۲ آگوست از پرتغال، با افتخارات نظامی کامل، یک ظرف شیشه ای پر از فرمالدئید دریافت خواهد کرد. یک حباب شاخکی خاکستری در داخل شناور است: قلب پدرو اول.

در حالی که دو ماه از کمپین تلخ انتخابات ریاست‌جمهوری باقی مانده است که ترس از ناآرامی در آن وجود دارد، اندام سلطنتی ممکن است از توجه گسترده دور بماند. برای چندین دهه، سلطنت، که توسط ارتش در سال ۱۸۸۹ برکنار شد، صرفاً یک یادگار قدیمی بوده است. اما اگرچه ژایر بولسونارو، رئیس‌جمهور جناح راست، بیش از هر چیز از نیروهای مسلح ضربه خورده است، او به کسانی نزدیک شده است که می‌خواهند حکومت سلطنتی را بازگردانند. سربازان این جنبش مبهم، با ورود به مجلس و کابینه، نیروی جدیدی در جریان لغزش پوپولیسم مدرن رئیس جمهور یافته اند. به محض ورود، قلب ممکن است احساسات سلطنت طلب را بیشتر شعله ور کند.

دستیابی به آن ماه ها مذاکره طول کشید. این کشور تنها ۲۰ روز را در برزیل سپری می کند و سپس به پرتغال باز می گردد که تمایلی به جدایی از آن نداشت. اما این اشتراک مناسب است، زیرا پدرو اول (تصویر) یک خانواده سلطنتی با دو خانه بود. در سال ۱۸۰۷ پدرش با پیشروی ارتش ناپلئون، دربار سلطنتی را از لیسبون به ریودوژانیرو منتقل کرد. در سال ۱۸۲۲، پس از تلاش بیش از حد پرتغالی ها برای تسلط بر مستعمره ناآرام، این او در ۲۳ سالگی بود که شمشیر خود را بیرون آورد و گفت: “استقلال یا مرگ!” پس از استقلال برزیل به پرتغال بازگشت و در وصیت نامه خود قلب خود را به شهر پورتو سپرد.

برای لوئیز فیلیپ، یکی از نوادگان سلطنتی که نماینده کنگره و متحد آقای بولسونارو است، نمایش قلب بر آنچه که او به عنوان رکوردی چشمگیر می‌داند، روشن خواهد شد. سلطنت، تنها سلطنتی که در آمریکای لاتین مستقل برای مدت طولانی سلطنت کرد، برزیل را دست نخورده نگه داشت در حالی که مستعمرات اسپانیا در نیمکره پس از استقلال از هم پاشیدند.

علاوه بر این، مبارزان معتقدند زندگی جمهوری خواهی از سال ۱۸۸۹ مملو از کودتا، فساد و هرج و مرج بوده است. سولی سیلویرا می‌گوید زمانی که “از خواب بیدار شد و شروع به مطالعه تاریخ کرد” سلطنت طلب شد. او می‌گوید برزیل جمهوری‌خواه متوقف شده است، در حالی که بسیاری از پادشاهی‌های پارلمانی در خارج از کشور به طرز غم‌انگیزی ثروتمند شده‌اند. از ۹ رئیس جمهور از زمان پایان حکومت نظامی، یک رئیس جمهور قبل از تصدی مسئولیت درگذشت، دو نفر استیضاح شدند و پنج رئیس جمهور به دلیل اختلاس با تحقیقات مواجه شدند. سلطنت طلبان تعجب می کنند که آیا ممکن است کشور با تأثیر آرام بخش یک پادشاه، محکم تر باشد؟

جوراندیر مالربا از دانشگاه فدرال ریو گرانده می‌گوید: «اما کسانی که معتقدند رستاخیز گذشته پاسخی به دردهایی است که برزیل در حال «بازیابی گذشته‌ای که هرگز وجود نداشته است» است. انجام سول بازگشت به شیوه‌های قرن نوزدهم برای میلیون‌ها برزیلی که بومی یا فقیر هستند، کمتر جذاب به نظر می‌رسد. در یک همه پرسی در سال ۱۹۹۳ از رای دهندگان پرسیده شد که آیا برزیل باید جمهوری باشد یا پادشاهی. جمهوری با ۸۷ درصد به ۱۳ درصد برنده این روز شد. نظرسنجی های کنونی نیز لغزش مشابهی را نشان می دهد.

نظامیان و سلطنت طلبان که زمانی مخالف بودند، این روزها بهتر با هم کنار می آیند. در سال ۲۰۱۸ آقای بولسونارو در نظر گرفت که آقای فیلیپ را به عنوان معاون خود انتخاب کند. پس از مرگ در ۱۵ ژوئیه لوئیز از اورلئان-براگانزا، رئیس خانه سلطنتی منحل شده، رئیس جمهور یک روز عزای رسمی اعلام کرد.

امپراتور کنونی ۸۱ ساله و بدون فرزند است. اما بسیاری از سلطنت طلبان فکر می کنند سومین ردیف، رافائل براگانسا، مشاور ۳۶ ساله ای که در غرب لندن زندگی می کند، ماده سلطنتی است. در بریتانیا، آقای براگانسا در میان جرعه‌های یک ماکیاتوی دوگانه توضیح می‌دهد، او می‌تواند یک سلطنت مشروطه خوب را در عمل تحسین کند، سلطنتی که تداوم و وحدت را در یک محیط سیاسی طوفانی به ارمغان می‌آورد. آیا او دوست دارد همین کار را در خانه انجام دهد؟ او بدون اینکه بگذرد می گوید: «من نمی خواهم چیزی را تحمیل کنم. باید یک همه‌پرسی برگزار شود. اما اگر لازم باشد، من آنجا هستم.» ■