سوالاتی پیرامون حمله مسلحانه به آرژانتین وجود دارد معاون رئیس جمهور
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
آرژانتین کشور کشور تئاتر سیاسی و توطئه های واقعی و خیالی است. برای مثال، ایوا (“Evita”) پرون را در نظر بگیرید، بازیگری که تبدیل به عزیز descamisados (بی‌پیراهن‌ها) شد که در سن ۳۳ سالگی مردند و جسد مومیایی شده‌اش توسط افسران ارتش که از او متنفر بودند به سرقت رفت. از نفوذ فریبنده او از قبر می ترسید. یا به قتل های سیاسی فکر کنید که حل نشده باقی مانده اند. یکی از آنها بمب گذاری در مرکز جامعه یهودیان در بوئنوس آیرس در سال ۱۹۹۴ بود که منجر به کشته شدن ۸۵ نفر شد. دو دهه بعد، آلبرتو نیسمن، دادستان، علیه رئیس جمهور وقت، کریستینا فرناندز دی کرشنر، به دلیل سرپوش گذاشتن بر ارتباط ایران با بمب گذاری (او گفت که این “بیهوده” بود، اتهاماتی را مطرح کرد. شب قبل از ارائه پرونده، جسدش را در داخل یک حوض خون در آپارتمانش کشف کردند. مقامات گفتند که او خودکشی کرده است. بسیاری معتقدند که او به قتل رسیده است.
اکنون آرژانتین دوباره با رویدادهایی مواجه شده است که تئاتر و تئاتر را با هم ترکیب می‌کنند. ، ظاهراً توطئه ای از یک نوع یا دیگری. در ۱ سپتامبر مردی با اسلحه به سمت خانم فرناندز که اکنون معاون رئیس جمهور است، نشانه رفت و ماشه را فشار داد. آلبرتو فرناندز، رئیس جمهور، گفت: «به دلایلی… اسلحه شلیک نشد»، جان سالم به در برد. او آنچه را “سخنان نفرت انگیز” که توسط بخش هایی از جهان سیاسی، رسانه ای و قضایی منتشر شده است، محکوم کرد. مطمئناً برخی از مخالفان او به لفاظی های تحریک آمیز متهم شده اند و از او خواسته اند با مجازات اعدام روبرو شود. اما این حادثه مملو از پرسش‌های بی‌پاسخ است.
فرناندو مونتیل، مهاجم ۳۵ ساله ای است که سال گذشته به دلیل داشتن یک حمله تهاجمی دستگیر و آزاد شد. سلاح خالکوبی های او و برخی پست های رسانه های اجتماعی حکایت از همدردی با راست افراطی داشت. آیا او به تنهایی عمل کرد یا بخشی از یک نقشه گسترده تر بود؟ چگونه اطلاعات امنیتی ۳۰ نفره خانم فرناندز به او اجازه داد تا وقتی به آپارتمانش بازمی‌گشت مورد استقبال هواداران قرار گرفت؟ و این حمله چه چیزی را برای سیاست قطبی شده آرژانتین پیش بینی می کند؟
این حادثه در حالی رخ داد که یک دادستان به دنبال یک حکم ۱۲ ساله زندان برای خانم فرناندز به اتهام دخالت در هدایت قراردادهای کارهای عمومی است که حدود یک میلیارد دلار به یکی از دوستانش در سانتا پرداخت شده است. کروز، استانی در پاتاگونیا که زمانی شوهر فقیدش بر آن حکومت می کرد. او تخلفات را رد می کند و می گوید که این اتهامات سیاسی است. او در محکوم کردن یک توطئه فرضی علیه خود، از حامیانش خواست به خیابان ها بیایند.
خانم فرناندز رهبری جناح چپ-پوپولیستی پرونیسم، جنبش سیاسی مسلط آرژانتین را بر عهده دارد. ، به نام اوا و همسرش خوان پرون نامگذاری شده است. به عنوان رئیس جمهور از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵، او اقدامات لیبرال مانند قانونی کردن ازدواج همجنس گرایان را با اقتصاد ملی و دولت گرایانه و مشتری گرایی سیاسی ترکیب کرد. او مالیات کشاورزان را افزایش داد و آنها را به اعتراض واداشت و این پول را برای کمک به آرژانتینی های فقیرتر خرج کرد. او تلاش کرد و نتوانست قوه قضاییه و گروه های رسانه ای خصوصی را کنترل کند.
ثروت سیاسی او همزمان با بدتر شدن اقتصاد آرژانتین رو به کاهش بود. او آقای فرناندز، منتقد سابق را که جذابیت بیشتری برای میانه‌روها داشت، به عنوان رئیس تیکت پرونیست در انتخابات ۲۰۱۹ انتخاب کرد و به عنوان نماینده او عمل کرد. اما پس از توافق او با IMF برای اتخاذ تدابیر ریاضتی که می‌ترسد به مشتریان سیاسی او در حومه‌های فقیرانه بوئنوس آیرس آسیب برساند، با او مخالفت کرد. او برای اقتصادی که در آن تورم ۷۱ درصد است و بانک مرکزی پول چاپ می کند و ذخایر ارزی اش تمام می شود، هیچ پاسخی برای سیاست ندارد. در ژوئیه او نتوانست سرجیو ماسا، دیگر رقیب Peronist را از تصاحب وزارت اقتصاد تقویت‌شده با برنامه‌ای برای کاهش یارانه‌های بی‌رویه بازدارد.
خانم فرناندز حیله گرترین سیاستمدار آرژانتینی در نسل خود است. او از پرونده قانونی علیه خود سوء استفاده کرده و گفته است که این “حمله ای به کل پرونیسم” است که به درستی پشت سر او متحد شده است. اقدام آقای مونتیل ادعای قربانی بودن او را افزایش داده است. آقای فرناندز روز بعد را تعطیل رسمی اعلام کرد و به ده ها هزار نفر اجازه داد تا برای او در بوینس آیرس راهپیمایی کنند. اپوزیسیون نیز خشونت را محکوم کرد.
آقای مونتیئل تاکنون چیزی نگفته است. تلفن همراه او در حالی که پلیس در حال بررسی آن بود، به طور کامل پاک شد و بسیاری از اطلاعات مرتبط بالقوه پاک شد. بسیاری هشدار رئیس جمهور در مورد راست افراطی را کاملاً واقعی خواهند دانست. دیگران بدبین تر هستند. این بخشی از درام آرژانتین است که مردم آن ممکن است هرگز ندانند واقعاً چه اتفاقی افتاده یا چرا در اول سپتامبر رخ داده است.■