شاخص سرمایه انسانی ایران ۱۹ مکان بهبود یافت

ایران به عنوان معیاری برای پایبندی به رشد اقتصادی در بین ۱۹۵ کشور، رتبه ۷۸ را از نظر بودجه آموزشی و بهداشتی دارد.

این کشور درست پس از اروگوئه (۷۷) و جلوتر از مالزی (۷۹) قرار دارد.

سرمایه انسانی، بر اساس مطالعه انجام شده توسط موسسه سنجش و ارزیابی سلامت در دانشگاه واشنگتن با همکاری دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، معیاری از سرمایه گذاری دولت در بهبود وضعیت سلامت و آموزشی نیروی کار خود است. ، که منجر به بهره وری بهتر می شود. این مفهومی است که می‌داند همه کارها یکسان نیستند و با سرمایه‌گذاری روی آنها می‌توان کیفیت کارگران را ارتقا داد.

جیم یونگ کیم، رئیس بانک جهانی گفت: «این مجموع سلامت، مهارت‌ها، دانش، تجربه و عادات یک جمعیت است.

در ۱۵ سال گذشته، رتبه ایران از ۹۷ در سال ۱۹۹۰ به رتبه ۷۸ در سال ۲۰۱۶ رسیده است. 

این مطالعه که در ژورنال The Lancet منتشر شده است، بر تعداد سال‌های تولیدی که یک فرد در هر کشور انتظار می‌رود بین ۲۰ تا ۶۴ سالگی کار کند، با در نظر گرفتن سال‌های تحصیل، یادگیری در مدرسه و سلامت عملکردی متمرکز است.

این محاسبه بر اساس تجزیه و تحلیل سیستماتیک از ۲۵۲۲ نظرسنجی و سرشماری است که داده‌های مربوط به سال‌های تحصیل را ارائه می‌دهد. آزمون نمرات زبان، ریاضیات و علوم؛ و سطوح بهداشتی مرتبط با بهره وری اقتصادی.

امتیاز ۱۵ ساله ایران در سال ۲۰۱۶ از داشتن امید به زندگی ۴۲ از ۴۵ سال ممکن بین ۲۰ تا ۶۴ سال بدست می آید. پیشرفت تحصیلی مورد انتظار ۱۲ از ۱۸ سال ممکن در مدرسه؛ و نمره یادگیری ۷۳ و نمره سلامت عملکردی ۷۳، هر دو از ۱۰۰.

این مطالعه فنلاند را در صدر قرار می دهد در حالی که نیجر، سودان جنوبی و چاد با ۲ سال پایین ترین رتبه را در سال ۲۰۱۶ داشتند و پس از آن بورکینافاسو و مالی (هر کدام با ۳ سال) قرار دارند.

رتبه بندی ۱۰ کشور پرجمعیت در سال ۲۰۱۶ چین در رتبه ۴۴، هند ۱۵۸، ایالات متحده ۲۷، اندونزی ۱۳۱، برزیل ۷۱، پاکستان ۱۶۴، نیجریه ۱۷۱، بنگلادش ۱۶۱، روسیه ۴۹ و مکزیک ۱۰۴ بوده است.

ترکیه بین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ چشمگیرترین افزایش سرمایه انسانی را نشان داد. کشورهای آسیایی با پیشرفت قابل توجه شامل چین، تایلند، سنگاپور و ویتنام هستند.

در آمریکای لاتین، برزیل از نظر پیشرفت برجسته است. همه این کشورها در این مدت رشد اقتصادی سریع تری نسبت به کشورهای همتا با سطح بهبود سرمایه انسانی پایین تری داشته اند.

کریستوفر موری، مدیر IHME، می‌گوید: «یافته‌های ما ارتباط بین سرمایه‌گذاری در آموزش و سلامت و بهبود سرمایه انسانی و تولید ناخالص داخلی را نشان می‌دهد که سیاست‌گذاران به خطر خود آن‌ها را نادیده می‌گیرند.

“از آنجایی که اقتصاد جهان به طور فزاینده ای به فناوری دیجیتال وابسته است، از کشاورزی گرفته تا تولید و صنعت خدمات، سرمایه انسانی به طور فزاینده ای برای تحریک اقتصادهای محلی و ملی اهمیت پیدا می کند.”

محققان دریافتند که کشورهایی که پیشرفت بیشتری در سرمایه انسانی دارند، تمایل به رشد سریع‌تری در تولید ناخالص داخلی سرانه دارند. کشورهایی که بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۶ بالاترین چارک بهبود در سرمایه انسانی را داشتند، میانگین رشد تولید ناخالص داخلی سالانه ۱.۱ درصد بالاتر از کشورهایی که در ربع پایینی بهبود سرمایه انسانی قرار داشتند، داشتند.

تفاوت قابل توجهی در سرمایه انسانی مورد انتظار بر اساس جنسیت در سال ۲۰۱۶ وجود داشت. در کل، سال های مورد انتظار بین ۲۰ تا ۶۴ سال در زنان بیشتر از مردان است. علاوه بر این، وضعیت سلامت در میان زنان بیشتر از مردان است، به استثنای کشورهای با درآمد بالا.

با استفاده از روش PPP، تولید ناخالص داخلی سرانه ایران در سال ۲۰۱۷ توسط صندوق بین‌المللی پول ۲۰۲۰۰ دلار گزارش شده است که به طور محسوسی رتبه ۶۷ را در میان کل کشورهای مورد مطالعه در مقایسه با نرخ اسمی ۵۳۰۵ دلار، که ایران را در جایگاه ۹۸ در میان ۱۹۱ کشور جهان قرار می‌دهد، می‌دهد.

> مجمع جهانی اقتصاد درباره سرمایه انسانی

شاخص جهانی سرمایه انسانی مجمع جهانی اقتصاد برای سال ۲۰۱۷ نشان می دهد که ایران در بین ۱۳۰ کشور در رتبه ۱۰۴ قرار دارد و امتیاز ۵۴.۹۷ از ۱۰۰ را کسب کرده است.

گزارش سرمایه انسانی WEF کشورها را در چهار زمینه کلیدی توسعه سرمایه انسانی اندازه گیری می کند، یعنی ظرفیت تعیین شده توسط سرمایه گذاری گذشته در آموزش رسمی. استقرار که به کارگیری و انباشت مهارت ها از طریق کار است. توسعه که آموزش رسمی نیروی کار نسل بعدی است. و تداوم بازنگری و ارتقاء مهارت کارگران موجود. و دانش، که وسعت و عمق مهارت های تخصصی مورد استفاده در کار است.

عملکرد یک کشور نیز در پنج گروه سنی یا نسل مشخص سنجیده می‌شود: ۰-۱۴ سال، ۱۵-۲۴ سال، ۲۵-۵۴ سال، ۵۵-۶۴ سال و ۶۵ سال به بالا.

در میان چهار حوزه کلیدی توسعه سرمایه انسانی، ایران در مولفه توسعه با رتبه ۵۴ بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است و در حوزه شکاف جنسیتی ثبت نام متوسطه، نرخ ثبت نام در آموزش متوسطه و نرخ ثبت نام آموزش ابتدایی امتیاز بالایی کسب کرده است.

با این حال، این کشور به دلیل امتیاز پایین در شکاف جنسیتی اشتغال و نرخ مشارکت نیروی کار، نتوانست در ستون استقرار که در رتبه ۱۲۸ قرار دارد، عملکرد خوبی داشته باشد.

بر اساس گزارش WEF، جمعیت در سن کار ایران نزدیک به ۵۷.۱ میلیون نفر از ۸۰.۳ میلیون نفر است. نرخ مشارکت نیروی کار کشور ۳۸.۳ درصد و نرخ بیکاری ۱۱.۱ درصد است. حدود ۳۴.۴ درصد از جوانان ایرانی شاغل، تحصیل یا آموزش نیستند. تولید ناخالص داخلی سرانه ۱۶۰۱۰ دلار و تولید به ازای هر کارگر ۵۴۰۹۹ دلار است.

نروژ در صدر شاخص جهانی قرار دارد و پس از آن فنلاند، سوئیس، ایالات متحده، دانمارک، آلمان، نیوزیلند، سوئد، اسلوونی و اتریش قرار دارند.

بر اساس شاخص سرمایه انسانی این گزارش، ۶۲ درصد از سرمایه انسانی در حال حاضر در سطح جهان توسعه یافته است. تنها ۲۵ کشور از ۷۰ درصد سرمایه انسانی مردم خود یا بیشتر استفاده کرده اند.

با توجه به اینکه اکثر کشورها از ۵۰ تا ۷۰ درصد سرمایه انسانی خود استفاده می کنند، ۱۴ کشور زیر ۵۰ درصد باقی می مانند.