شرکت آلستوم فرانسه ۱۰۰۰ واگن مترو به ایران عرضه می کند

شرکت فرانسوی آلستوم در حال وارد شدن به سرمایه گذاری مشترک با دو شرکت ایرانی برای تولید ۱۰۰۰ واگن مترو در مدت سه سال است.

شرکت چندملیتی فرانسوی در مراسمی که اواخر روز یکشنبه در تهران برگزار شد، با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران و شرکت توسعه صنایع ریلی ایران برای ساخت واگن‌ها در تاسیسات IRICO، یک “قرارداد سهامداران” سه جانبه امضا کرد.

میزان سرمایه گذاری آلستوم اعلام نشده است، اما یک منبع ایدرو که از فایننشال تریبون خودداری کرده است، به فایننشال تریبون گفت که حدود ۱.۳ میلیارد یورو در JV سرمایه گذاری خواهد شد که سهامدار اصلی آن آلستوم با ۶۰ درصد است. در حالی که شرکت های ایرانی هر کدام ۲۰ درصد سهام را در اختیار خواهند داشت. با در نظر گرفتن اکثریت سهام آلستوم، این شرکت با انتصاب مدیر اجرایی خود رهبری شرکت سرمایه گذاری مشترک را بر عهده خواهد داشت.

Alstom یک شرکت چندملیتی فرانسوی است که در سراسر جهان در بازارهای حمل‌ونقل ریلی فعال است، فعال در زمینه‌های حمل و نقل مسافر، سیگنالینگ و لوکوموتیو، با محصولاتی از جمله قطارهای سریع السیر AGV، TGV، Eurostar و Pendolino، علاوه بر حومه، قطارهای منطقه ای و مترو، و ترامواهای سیتادیس.

محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت ایران در این مراسم گفت: این توافقنامه مربوط به «مشارکت سرمایه گذاری، انتقال دانش فنی، ساخت، صادرات و استفاده حداکثری از توان داخلی ایران» است. >

از زمانی که جنرال الکتریک در نوامبر ۲۰۱۵ واحد تولید تجهیزات نیروگاهی خود را تصاحب کرد، آلستوم بر تولید لوکوموتیوها و وسایل نورد و همچنین سرویس راه آهن تمرکز کرده است.

این شرکت در ژانویه ۲۰۱۶ اعلام کرد که یک قرارداد اولیه با دولت ایران برای آغاز گفتگوها در مورد توسعه راه آهن در این کشور امضا کرده است.

این شرکت گفت که در مورد راه‌های رفع نیازهای ایران به حمل‌ونقل شهری و اصلی و همچنین تولید قطار در این کشور بحث و گفتگو خواهد کرد.

زیمنس پیروی می کند

نعمتزده گفت که تیمی از نمایندگان غول مهندسی زیمنس آلمان قرار است اواخر این هفته برای “سرمایه گذاری و انتقال فناوری” به تهران سفر کنند.

مجید طلاچیان، معاون IRICO، با اشاره به قرارداد آلستوم، به ما گفت: “معامله ای مشابه با زیمنس امضا خواهد شد”.

او گفت “دو شرکت دیگر” در همکاری با زیمنس مشارکت خواهند داشت و از ارائه جزئیات بیشتر خودداری کرد.

زیمنس شاید یکی از فعال‌ترین شرکت‌های آلمانی در تعقیب فرصت‌ها در ایران پس از ژانویه ۲۰۱۶ بوده است، زمانی که تهران و قدرت‌های جهانی توافقی را که قبلاً برای حل و فصل اختلاف طولانی‌مدت بر سر برنامه هسته‌ای ایران به دست آورده بودند، اجرا کردند.

این شرکت از زمان ساخت تلگراف هند و اروپایی در قرن نوزدهم در ایران حضور داشته است. این کشور در سال ۲۰۱۰ به طور رسمی فعالیت‌های جدید خود را در کشور متوقف کرد، تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی علیه ایران تشدید شد، اما تا زمانی که این قراردادها با تحریم‌ها مغایرت نداشتند، به خدمات قراردادهای موجود ادامه داد.

زیمنس سال هاست با گروه بزرگ صنعتی ایران گروه مپنا همکاری می کند. این شرکت در سال ۲۰۱۱ قراردادی را برای تامین ۱۵۰ دستگاه لکوموتیو برای راه آهن جمهوری اسلامی ایران با این غول ایرانی امضا کرد. مپنا با موفقیت به این فناوری دست یافت و سفارش را به موقع تحویل داد.

اکنون این شرکت آلمانی در حال گسترش حضور خود در بازار ایران است که به شدت به تجهیزات مدرن نیاز دارد زیرا هزاران کیلومتر راه آهن جدید، مترو و مسیرهای برقی و پرسرعت در سراسر کشور در حال احداث است.

>

علاوه بر این، مپنا در اکتبر ۲۰۱۶ قراردادی مقدماتی با زیمنس برای ساخت ۵۰ لوکوموتیو برقی دیزلی برای قطارهای مسافربری امضا کرد. قرارداد دیگری بین مپنا و زیمنس در سال گذشته برای ساخت مشترک ۷۰ لوکوموتیو برقی برای استفاده در راه آهن تهران- مشهد به طول ۹۲۶ کیلومتر که در حال برقی شدن است، امضا شد.

IRIR و زیرمجموعه حمل‌ونقل زیمنس، زیمنس موبیلیتی، در ژانویه سال گذشته چندین یادداشت تفاهم برای توسعه راه‌آهن ایران امضا کردند.

این قراردادها مربوط به برقی‌سازی راه‌آهن تهران-مشهد و قطار سریع السیر تهران-اصفهان، تامین ۵۰۰ واگن، توسعه زیرساخت‌های راه آهن ایران و ارائه مشاوره و فناوری است.

در صورت امضای قرارداد جدید، ایدرو و IRICO به لیست شرکای اصلی ایرانی زیمنس اضافه خواهند شد.

معاملات جدید بخشی از طرحی است که بر اساس آن ایدرو موظف به تولید ۲۰۰۰ واگن مسافربری برای استفاده در متروهای سراسر ایران است. این شرکت قرار بود از طریق مناقصه شرکای خود را پیدا کند.

منصور معظمی، رئیس ایدرو در مراسم روز یکشنبه گفت: ایران تا پایان برنامه پنج ساله ششم توسعه (۹۶-۲۰۱۷) به ۸ تا ۱۰ هزار واگن نیاز دارد.

او گفت: «اما یکی از مشکلات ما عدم توانایی در ساخت واگن در داخل، استفاده از منابع مالی خود، بدون دسترسی به آخرین فناوری‌های مدرن است.