شمش فولاد ایران در بازارهای جهانی مورد استقبال قرار گرفت

بیلت فولاد ایران به دلیل قیمت های جذاب در مقایسه با مواد دیگر تامین کنندگان، بی سر و صدا در بازار جهانی مقبولیت یافته است.

انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران اعلام کرد: در نیمه اول سال جاری (۳۰ اسفند تا ۳ شهریور ۱۳۹۶)، محموله‌های بیلت از کشور نسبت به مدت مشابه سال قبل ۲۵ درصد افزایش یافت و به ۱.۶۰ میلیون تن رسید.

متال بولتن گزارش داد که اینها نیمی از محموله های نیمه تمام فولاد کشور را تشکیل می دهند.

اما ایران قصد دارد از این فراتر رفته و طی ۱۲ ماه منتهی به پایان سال ۲۰۱۸، ۵.۳۰ میلیون تن محصولات نیمه تمام صادر کند که در مقایسه با ۳.۷۴ میلیون تن سال قبل ۴۲ درصد افزایش را نشان می دهد. .

انتظار می رود بیلت حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد از هدف صادرات نیمه تمام را به خود اختصاص دهد.

> رقابت قیمت

در اوایل آبان، بیلت ایرانی با قیمت ۴۶۰ تا ۴۶۵ دلار در هر تن فوب به مشتریان خارجی عرضه شد.

بنا بر گزارش ها، یک محموله ۲۰۰۰۰ تنی در آن زمان از طریق یک تاجر به قیمت حدود ۴۸۰ دلار در هر تن سی اف آر به تایلند فروخته شد. با در نظر گرفتن هزینه های مالی و حمل و نقل ۲۵-۳۰ دلار در هر تن، این معادل ۴۵۰-۴۵۵ دلار در هر تن فوب بود.

در همان زمان، مواد منشا روسیه که از بنادر خاور دور آن کشور حمل می‌شد، در آسیای جنوب شرقی با قیمت‌های کمی کمتر از ۵۰۰ دلار در هر تن CFR معامله می‌شد.

در بازار دریای سیاه، شمش فولادی با مبدا CIS با قیمت ۴۷۰-۴۷۵ دلار در هر تن فوب در دسترس مشتریان بود.

رقابت پذیری قیمت بیلت ایران در بازار دریا را می توان به عوامل متعددی از جمله منابع طبیعی و تقاضای داخلی پایین برای محصول نسبت داد.

ایران دارای ذخایر سنگ آهن و گاز فراوانی است که باعث می‌شود از فولادسازی بر پایه آهن احیاء مستقیم حمایت کند.

و اکثر فولادسازان ایرانی، از جمله بزرگترین صادرکننده بیلت کشور، فولاد خوزستان، از DRI یا آهن اسفنجی به عنوان ماده اولیه اولیه خود استفاده می کنند.

DRI از احیای مستقیم سنگ آهن (به شکل کلوخه، گلوله یا ریزه) با کاهش گاز یا کربن اولیه تولید شده از گاز طبیعی یا زغال سنگ تولید می شود و به ایران – با منابع طبیعی ارزان فراوانش – مزیت هزینه منحصربفردی را می دهد. به فولادسازی می رسد.

دلیل دیگر قیمت‌های نسبتاً پایین بیلت در ایران کاهش تقاضا برای محصولات فولادی بلند در بازار داخلی است، زیرا علیرغم برداشته شدن جزئی تحریم‌ها در اوایل سال ۲۰۱۶، فعالیت‌های ساخت‌وساز کم‌کم می‌ماند.

بر اساس گزارش ایسپا، در نیمه اول سال جاری میزان بهره برداری از میلگرد با کاهش ۷ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل به ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تن و میزان مصرف تیرآهن با کاهش ۷ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل به ۳۵۰ هزار تن رسیده است. /p>

در همان زمان، تولید بیلت و بلوم ۱۵ درصد نسبت به سال قبل افزایش یافت و به ۵.۵۶ میلیون تن رسید.

فولاد خوزستان به تنهایی ۷۱۰ هزار تن بیلت و بلوم در نیمه اول سال جاری صادر کرده است.

بیلت ایرانی در خاورمیانه، شمال آفریقا، آسیا، اروپا و حتی چندین کشور در سراسر قاره آمریکا به فروش می رسد.

در اواخر اکتبر، اخباری در مورد افزایش قابل توجه محموله های بیلت از ایران به آسیا در بازار پخش شد.

یک تاجر مستقر در شمال شرق آسیا گفت: «حجم صادرات [بیلت] از ایران [به آسیا] ممکن است در میان مدت تا ۲۵ درصد افزایش یابد و به ۷۵۰۰۰۰ تن برسد.

یک منبع دیگر گفت: «در آینده، ایران ممکن است مقداری مواد را به چین نیز صادر کند، زیرا تولیدکنندگان ایرانی از مزیت دسترسی به گاز و سنگ آهن ارزان در مقایسه با چین برخوردار هستند.

> مسائل بانکی، تحریم های باقی مانده

اما مسائل بانکی عامل پیچیده‌کننده‌ای برای صنعت شمش فولاد ایران است و علی‌رغم توافق هسته‌ای ایران، شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا که در ژانویه ۲۰۱۶ اجرایی شد، همه تحریم‌های تجاری علیه ایران لغو نشده است.

بسیار مهم است که تحریم‌های غیرهسته‌ای ایالات متحده همچنان باقی است، به این معنی که شرکت‌ها یا افراد نمی‌توانند در معاملات دلاری آمریکا با همتایان ایرانی شرکت کنند، زیرا چنین معاملاتی باید از طریق سیستم بانکی ایالات متحده انجام شود.

اما با وجود تحریم های ایالات متحده، شرکت های تجاری، به ویژه چند شرکت مستقر در دبی و همچنین در کشورهای اروپایی مانند آلمان و اتریش، مستقیماً از کارخانه های ایرانی خرید می کنند.

آنها معمولاً ۱۰ تا ۲۰ درصد از ارزش کل قرارداد را پیش پرداخت می کنند و برخی از کارخانه های ایرانی ۳۰ درصد پیش پرداخت را درخواست می کنند.

سپس خریداران می توانند اعتبار اسنادی را به یورو باز کنند یا ترجیحاً انتقال تلگرافی را به یورو به شرکت تجاری انجام دهند.

پس از انجام حمل و نقل، بارنامه (B/L) برای خریدار ارسال می شود که پس از آن باید مبلغ باقی مانده را پرداخت کند. با توجه به شرکت بازرگانی می توان موجودی را نیز پس از دریافت محموله پرداخت کرد.

عنصر کلیدی این معاملات این است که ایران هرگز در قرارداد فروش یا B/L ذکر نشده است، زیرا مواد ایرانی ابتدا به یک کشور مجاور حمل می شود و آن مکان یا خلیج فارس به عنوان مبدا ذکر شده است.

با وجود این موانع، خریداران بیشتری به فکر خرید مواد ایرانی هستند و حتی اگر این کار را نمی کنند، از مواد ایرانی به عنوان اهرمی هنگام مذاکره در مورد قیمت ها استفاده می کنند.