شیکاگو تلاش می کند ناخوشایندترین نوشیدنی خود را صادر کند
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
نبازدیدکنندگان جدید از شیکاگو – حداقل کسانی که با دوستان یا اقوام محلی می مانند – می توانند انتظار داشته باشند بسیاری از تجربیات دوست داشتنی آنها را به مؤسسه هنر می برند تا مانند فریس بولر در مقابل تابلوهای گرانبها ژست بگیرند و به The Bean برای گرفتن سلفی با خط افق، سپس شاید برای یک ساندویچ گوشت گاو ایتالیایی. تقریباً به همان اندازه اجتناب‌ناپذیر است، حداقل اگر آنها تندرو نباشند، این است که بعداً آنها را به یک بار می‌برند و مجبور می‌کنند یک «دست دادن شیکاگو» بنوشند: یک لیوان آبجو به سبک قدیمی و یک شات از روحی عمیقا تلخ که تقریباً به طور کامل وجود دارد. خارج از شهر بادگیر ناشناخته است.
این Jeppson’s Malört است، یک لیکور افسنطین که توسط کارل جپسون، یک مهاجر سوئدی به شهر تقریباً یک قرن پیش اختراع شد. این روح به قدری با شیکاگو مرتبط است که یک نسخه از پرچم خود را بر روی بطری گنجانده است (یکی قدیمی که به جای چهار ستاره، سه ستاره دارد). خبره ها می گویند طعم آن کمی شبیه یک کفش قدیمی است. با این حال صاحبان آن دوست دارند آن را در جای دیگری بفروشد.
در اواخر ماه مارس، مالورت در اوهایو به فروش رفت، با انبوهی از تبلیغات که بیشتر بر روی وحشتناک بودن آن متمرکز بود. Tremaine Atkinson، شرکت می گوید از سال ۲۰۱۸، زمانی که ch Distillery، سازنده کوچک ودکا، جین و سایر مشروبات الکلی مستقر در شیکاگو، این نام تجاری را خرید، فروش خود را به حدود ۳۰ ایالت گسترش داده است. مدیر عامل. او می‌گوید: «بازار در حال حاضر وجود دارد، عمدتاً به این دلیل که «اهالی شیکاگو در مکان‌های دیگری فرود می‌آیند و به نظر می‌رسد همه آنها نسبت به مالورت نوستالژیک شده‌اند». در نتیجه، “مثل علف هرز مضر افسنطین پخش می شود.” آقای اتکینسون می‌گوید که برخی از طرفداران حتی از نیوزلند نوشته‌اند و آهنگی ضبط شده درباره نوشیدنی ارسال کرده‌اند که طعمی مشابه به موضوع آن می‌دهد. او از به اشتراک گذاشتن آن با The Economist خودداری کرد. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا بازار بسیار فراتر از شیکاگوئی‌هایی است که دور شده‌اند، گسترش می‌یابد.
و در مورد بازار اصلی، یعنی شیکاگو، چطور؟ برخی ممکن است انتظار داشته باشند پیچیدگی رو به رشد فرهنگ نوشیدنی آمریکایی برای کاهش جذابیت هوچ عجیب و غریب. بازدیدکنندگان حتی کوچک‌ترین شهرها اکنون معمولاً می‌توانند آبجوی فانتزی را که در نزدیکی آن ساخته می‌شود، بخرند، پس چرا چیزی افتضاح بنوشند تا احساس کنند محلی هستند؟ به نظر می رسد نوشیدنی هایی مانند مالورت نمادی از غرور منطقه ای هستند. در واقع، برخی از بارهای مجلل اخیراً شروع به ارائه کوکتل های Malört کرده اند – راهی کمتر آسیب زا برای امتحان روح شهر. آقای اتکینسون می‌گوید طعم افسنطین به‌ویژه با طعم‌های مرکبات سازگار است.
البته، مالورت تنها تخصص الکلی غرب میانه نیست که خارجی‌ها از آن شوکه شده‌اند. در ویسکانسین، مردم محلی یک نسخه شیرین مریض از یک قدیمی مد ساخته شده با کوربل، یک براندی کالیفرنیایی و اسپرایت را می نوشند که روی آن یک گیلاس لعاب داده شده است. بیش از نیمی از فروش Korbel در Badger State است. در میشیگان یک کوکتل محبوب به نام “Hummer” شامل رام سفید، کاهلوا و دو پیمانه کامل بستنی وانیلی است. غربی‌های میانه نسبت به سایر آمریکایی‌ها بیشتر به مشروبات الکلی افراط می‌کنند (نقشه را ببینید). مالورت به عنوان “الکلی که دو مشت مشروب می نوشند” تبلیغ می شود. این به این دلیل است که برای شستن آن به چیز دیگری در دست دیگر خود نیاز دارید.■
بمانید برترین سیاست آمریکا با Checks and Balance ، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما، که وضعیت دموکراسی آمریکا و مسائلی را که برای رأی دهندگان مهم است بررسی می کند.