شیکاگو ممکن است شهردار لوری لایت‌فوت را در اولین مرحله اخراج کند گرد

اولین دور انتخابات در ۲۸ فوریه برگزار می‌شود. ۹ نامزد در حال رقابت هستند که همگی دموکرات هستند. اگر کسی بیش از ۵۰ درصد آرا را کسب نکند، که هیچ کس آن را محتمل نمی‌داند، دو نفر برتر در دور دوم در ۴ آوریل با هم رقابت خواهند کرد.

این نظرسنجی ناسازگار است، اما نشان می دهد که حداکثر چهار نفر از ۹ مورد شانس معتبری دارند. علاوه بر آقای گارسیا، پل والاس، مدیر اجرایی سابق سیستم مدارس نیز وجود دارد که از حمایت اتحادیه پلیس برخوردار است. براندون جانسون، یکی از اعضای کمیسیون شهرستان کوک که توسط اتحادیه معلمان ; و البته، لوری لایت فوت، رئیس فعلی، که تنها پس از یک دوره با یک کمپین چالش برانگیز برای انتخاب مجدد مواجه است. بسیاری گمان می کنند که او حتی به دو مرحله پایانی راه پیدا نخواهد کرد.

این تا حدودی نشان دهنده زمان دشواری برای شهرداران فعلی به طور کلی، در پی همه گیری و جنایت فزاینده . اما همچنین نشان می‌دهد که در طول یک دهه گذشته یا بیشتر، سیاست شهر بادگیر بیشتر شبیه به سیاست سایر شهرهای آمریکا شده است. در بیشتر دوره‌های پس از جنگ، شیکاگو محل بی‌رحمی و فساد بود، با آرا که از طریق مشاغل و احسان خریداری می‌شد. حتی با کاهش حمایت‌ها، کمک‌های مالی شرکت‌ها و هزینه‌های هنگفت برای تبلیغات تلویزیون جای آن را گرفت که به نفع مدیران فعلی بود. تقریباً هر انتخابات شیکاگو در ۷۰ سال گذشته با نبرد بین «ماشین» و یک شورشی مشخص می‌شود – از جمله انتخاباتی که در سال ۲۰۱۹ خانم لایت‌فوت را به قدرت رساند و تونی پرک وینکل، رئیس کمیسیون شهرستان کوک را شکست داد.

این انتخابات متفاوت است. نزدیک‌ترین چیزی که خانم لایت‌فوت به حمایت از سیاست رسیده، ایمیلی بود که کمپین او برای برخی از معلمان فرستاد تا داوطلبان نوجوان را به خدمت بگیرند. او حتی برای جمع‌آوری پول زیاد تلاش کرده است، چیزی که احتمالاً با سبک ساینده‌اش کمکی نکرده است (او عادت دارد حتی با متحدانش بی‌ادب باشد). این ۹ نفر با هم در مجموع حدود ۲۴ میلیون دلار جمع‌آوری کرده‌اند، از جمله ۶ میلیون دلار که یک نامزد غیرقانونی، ویلی ویلسون ، به کمپین خود کمک مالی کرده است. رحم امانوئل که تا سال ۲۰۱۹ شهردار بود، در سال ۲۰۱۵ به تنهایی درآمد بیشتری کسب کرد.

در عوض، بدون پول مورد علاقه و محدود، انتخابات یک ضایعات است. وجود شش نامزد سیاه‌پوست تا حدودی توضیح می‌دهد که چرا خانم لایت‌فوت دست و پنجه نرم می‌کند و چرا آقای گارسیا و آقای والاس افراد مورد علاقه هستند ( شکاف نژادی تقریباً یک سوم سیاه پوست، یک سوم لاتین تبار و یک سوم سفیدپوست است). در ۱۸ فوریه، شهردار در گردهمایی رای دهندگان عمدتا سیاهپوست پیشنهاد کرد که هر رای به کسی که لایت فوت نام ندارد، رای به چوی گارسیا یا پل والاس است. اما شکاف ایدئولوژیک نیز اهمیت دارد. آقای جانسون به شوخی می گوید که در این انتخابات، “به نظر می رسد همه می خواهند خود را یک مترقی معرفی کنند.” این شامل خانم لایت‌فوت می‌شود که در سال ۲۰۱۹ به عنوان یکی از نمایندگان شرکت کرد، اما اکنون خود را بین آقای والاس در سمت راست و آقای گارسیا و آقای جانسون در سمت چپ می‌بیند.

سوال واقعی این است که آیا هر یک از آنها می توانند به یک رای دهندگان خسته نفوذ کنند یا خیر. جنایت تاکنون بر بحث ها غالب بوده است و همه نامزدها از افزایش بودجه پلیس حمایت می کنند. سایر مسائل مبرم، مانند کسری حقوق بازنشستگی عمیق شهر، یا سیستم حمل و نقل نسبتاً ناکارآمد آن، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در سال ۱۹۸۳، بیش از سه چهارم مردم شیکاگو در انتخابات شرکت کردند. آقای گارسیا در مورد این انتخابات می گوید: «آنچه در شیکاگو اتفاق می افتد در سراسر کشور و جهان بازتاب خواهد داشت. در سال ۱۹۸۳ این درست بود. این بار شیکاگوئی ها ممکن است فقط شانه بالا انداختن. ■

با Checks and Balance ، خبرنامه هفتگی ما فقط مختص مشترکین، که وضعیت دموکراسی آمریکایی و مسائلی را که برای رای دهندگان مهم است بررسی می کند.