شی جین پینگ رویای چین را اصلاح می کند

Fیا استبدادهای مستبد، فقط کنترل گفتار و کردار رعایا کافی است. رهبران واقعا جاه طلب می خواهند رویاهای مردم خود را هدایت کنند.

شی جین پینگ، رهبر عالی چین، از یک دهه پیش که ریاست حزب کمونیست را برعهده گرفت، جاه طلبی گسترده ای از خود نشان داده است. او، در میان چیزهای دیگر، به دنبال الهام بخشیدن به احساسات میهن پرستانه بوده است. چند روز پس از اینکه آقای شی به ریاست حزب رسید، به کشورش وعده “رویای چینی” را داد که عظمت ملی را تا اواسط قرن بازسازی کند. با گذشت زمان، عناصر پیشنهادی این «جوان‌سازی» شامل ساختن یک جامعه نسبتاً مرفه، قوی و هماهنگ (به معنای منظم)، نیروهای مسلح در سطح جهانی، محیطی پاک‌تر و بازگشت به صحنه مرکزی امور جهانی است. آقای شی در گزارش خود به بیستمین کنگره حزب در ماه گذشته، که با مأموریت برای حکومت کردن برای یک دوره دیگر (یا شاید مادام العمر) از آن خارج شد، متعهد شد که این رویا را بار دیگر تحقق بخشد. اما نخبگان تجاری چین، مقامات اصلاح طلب و روشنفکران لیبرال توسط کنگره در تیرگی فرو رفته اند. برخی متوجه شدند که دیدگاه آقای شی از آینده به شیوه‌های نگران‌کننده‌ای در حال تغییر است و بیشتر بر اهداف جمعی متمرکز می‌شود و رویاهای فردی را کمتر تحمل می‌کند.

در دهه دوم آقای شی، این کار انجام شد. بزرگ کردن دوباره چین مانند یک کمپین توده ای حزبی به نظر می رسد. در این چشم‌انداز سخت‌گیرانه، آقای شی از نیاز به مبارزه و پیگیری خوداتکایی در پاسخ به فشارهای جهان خارج، بیش از همه از سوی غرب به رهبری آمریکا، صحبت می‌کند. مطمئناً حزب همیشه رویاهایی را در هم شکسته است. این کشور هرگز چالش هایی را برای اقتدار سیاسی یا ایدئولوژیک خود تحمل نکرده و از اجرای خشن سیاست های خود طفره رفته است. اما در بیشتر چهار دهه گذشته، رشد اقتصادی چین و بازگشایی آن به روی جهان توسط جاه طلبی‌های شخصی صدها میلیون نفر انجام شد و جایی برای آن باقی ماند.

این تلاشگران و ریسک‌پذیران شامل کشاورزانی بودند که روستاها را ترک می‌کردند تا به کارگران مهاجر و بنیان‌گذاران مشاغل خصوصی تبدیل شوند، از مغازه‌های کوچک گرفته تا غول‌های فناوری میلیارد دلاری. آنها خانواده‌هایی بودند که در مجتمع‌های مسکونی نیمه‌ساز آپارتمان می‌خریدند تا شانس ازدواج پسرشان را افزایش دهند. در میان تعدادی از آنها، والدینی بودند که پول را به کلاس های بعد از مدرسه برای یک کودک در حال مبارزه می ریختند، یا برای دختری که مشتاق تحصیل در خارج از کشور بود، از یک معلم خصوصی در غرب، درس های آنلاین انگلیسی می خریدند. جوانان چینی از آزادی‌های شخصی برخوردار بودند که باعث می‌شد والدین یا پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در دوران جنون‌های بیگانه‌هراسی سال‌های مائو بزرگ شوند. آنها فیلم های خارجی تماشا می کردند و بازی های ویدیویی آنلاین از آمریکا انجام می دادند. دیگران برای آرامش معنوی به دین روی آوردند.

برای حزب، چنین انتخاب هایی انحصار آن را بر قلب ها و ذهن ها تهدید می کرد. برخی از رویاها نابرابری‌های بزرگ را گسترش دادند و به فشارهایی که طبقات متوسط ​​شهری احساس می‌کردند، کمک کرد که از رقابت طاقت‌فرسا برای بهترین دانشگاه‌ها، مشاغل و شرکای ازدواج صحبت می‌کنند و شاید در نتیجه، کمتر ازدواج کنند و فرزندان کمتری داشته باشند. حزب به درستی عمل کرد.

از سال ۲۰۱۵، آقای شی به سمتی حرکت کرد تا مذهب را تحت کنترل شدیدتر حزب قرار دهد. دو سال بعد، در نوزدهمین کنگره حزب، او بر خطرات «رشد نامتعادل و ناکافی» تأکید کرد و متعهد شد که «درآمدهای بیش از حد را تعدیل کند». از آن زمان، او بر «شکوفایی مشترک» تأکید کرده است، یک سیاست برابری طلبانه با لبه پوپولیستی. در سال ۲۰۲۱، آقای شی دانش‌آموزان و مربیان را با ممنوعیت آموزش انتفاعی دانش‌آموزان مدرسه، از جمله توسط معلمان زبان آنلاین که از خارج وارد می‌شوند، شگفت‌زده کرد. مقامات این ممنوعیت را یک موهبت برای والدین تحت فشار خواندند. آقای شی که از حدس و گمان در مورد مسکن (یک مشکل واقعی) نگران شده است، به سمت کاهش تورم این بخش حرکت کرده و باعث ایجاد بحران در اعتماد بازار شده است. پلتفرم‌های بازی‌های ویدیویی آنلاین باید بازیکنان جوان را به چند ساعت در هفته محدود کنند. تنظیم‌کننده‌ها تعداد فیلم‌های خارجی در سینماها را کاهش داده‌اند.

تحلیل‌گران خارجی در مواقعی تلاش کرده‌اند تا این روندها را برچسب‌گذاری کنند. آنها صحبت می کنند که آقای شی از نظر اقتصادی به سمت چپ حرکت می کند اما در هنگام دامن زدن به ناسیونالیسم به سمت راست می رود. در محافل نخبگان پکن، بحث های دردناکی در مورد اینکه آیا آقای شی حتی تجارت خصوصی را تایید می کند یا آن را یک شر ضروری می داند وجود دارد. گاهی اوقات به نظر می رسد که هراس بیشتر از سیاست های رسمی است. چاگوان شنیده است که چندین روشنفکر چینی اخیراً در رسانه های دولتی تمجیدهای اخیر از سیستم تعاونی مغازه ها و تامین کنندگان مواد غذایی را مطرح کرده اند و ترس از بازگشت اقتصاد برنامه ریزی شده را ابراز کرده اند.

A Great. جهش به عقب

یکی از راه‌های درک این لحظه این است که ببینیم آقای شی در حال تغییر قرارداد اجتماعی بین حزب و مردم است. آرزوهای فردی به نفع منافع جمعی کم اهمیت جلوه داده می شود. محققین از بازگشت به «خط توده‌ای» سال‌های مائو صحبت می‌کنند: اصطلاحی برای تلاش‌هایی برای متقاعد کردن مردم برای پذیرش اهداف تعیین‌شده توسط حزب و تلقی آن‌ها به عنوان بازتابی از خواسته‌های خود.

رویای چینی در حال تغییر است. در سال ۲۰۱۳ آقای شی به دانشجویان باستان شناسی نوشت که این پروژه بزرگ مستلزم “ادغام رویاهای فردی با آرمان ملی” است. در نوزدهمین کنگره حزب در سال ۲۰۱۷، او از حزب خواست تا به جوانان کمک کند تا “رویاهای جوانی” را محقق کنند. در کنگره امسال، آقای شی جوانان را مورد سرزنش قرار داد تا به حزب توجه کنند، اهداف واقع بینانه را دنبال کنند و سخاوت بیشتری نشان دهند.

به زودی پس از آن، آقای شی از کانال قرمز پرچم، یک آبیاری وسیع بازدید کرد. پروژه ای در استان مرکزی هنان که در اوایل دهه ۱۹۶۰ شاهد حفاری ارتش های کشاورزان و حتی یک تیپ جوانان در میان صخره های جامد برای منحرف کردن رودخانه بودند. او از جوانان خواست تا از اجداد خود، از جمله کسانی که جان خود را فدای منافع عمومی کردند، بیاموزند. آقای شی که کاملاً خشمگین بود، اعلام کرد: «نسل جوان باید روح سخت کوشی، خوداتکایی و زحمت سخت را به ارث برده و به پیش ببرند، استکبار و نازپروردگی را کنار بگذارند و خون جوانان خود را بر بناهای تاریخ حک کنند. درست همانطور که پدران ما این کار را کردند.»

برای هر حاکمی، اصلاح قرارداد اجتماعی خطراتی را به همراه دارد. این حزب مدت‌هاست که مشروعیت خود را از افزایش رفاه مادی گرفته است. اکنون بر غرور جمعی و ملی تأکید بیشتری می کند. به هر حال، این با جهان بینی شدید آقای شی مطابقت دارد. سپس، اگر اقتصاد همچنان کند شود، او ممکن است انتخاب زیادی نداشته باشد. ■

از Chaguan، ستون نویس ما در چین بیشتر بخوانید:
شهر چینی که کووید فراموش کرد (۳ نوامبر)
چین و آمریکا به سختی صحبت کردن، اگرچه بحران ها در حال ظهور هستند (۲۷ اکتبر)
برای شی جین پینگ بازگشتی وجود ندارد (هفدهم اکتبر)

مشترکین می توانند در Drum Tower ، خبرنامه هفتگی جدید ما، برای درک آنچه جهان از چین می سازد—و چین از جهان چه می سازد.