غرب در تلاش است تا با قدرت به جنگ روسیه پاسخ دهد اوکراین
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
«تجاوز پوتین به اوکراین از نظر اقتصادی و استراتژیک هزینه گزافی برای روسیه خواهد داشت. ما از آن مطمئن خواهیم شد.» با این سخنان جنگی، رئیس جمهور جو بایدن در ۲۴ فوریه اعلام کرد که آمریکا تحریم های اقتصادی گسترده ای را علیه روسیه به دلیل تهاجم به اوکراین . این اقدامات دارایی‌های آمریکایی‌های بزرگ‌ترین بانک‌های روسیه را مسدود می‌کند، توانایی آن را برای افزایش بدهی، محدود کردن واردات کالاهای با فناوری پیشرفته و تصاحب ثروت نخبگان و فرزندان آنها را مختل می‌کند. بریتانیا و اتحادیه اروپا اقدامات مشابهی را اعلام کردند.
اما کسانی که تصور می کردند تحریم ها یک شبه اقتصاد روسیه را فلج می کند، احتمال دارد ناامید شود ، اگر فقط به این دلیل که بسیاری از جهان هنوز نفت و گاز خود را می‌خواهند. و غرب نشان داده است که علیرغم تمام وحشتی که از تهاجم عجولانه آقای پوتین دارد، علیه یک قدرت هسته ای اقدام نظامی نخواهد کرد. در عوض، به نظر می‌رسد آمریکا و اروپا امیدوارند که بداخلاقی، فشار اقتصادی، جنگ و شاید نارضایتی در داخل، در نهایت آقای پوتین را متقاعد کند که عقب‌نشینی کند – یا دست‌کم بیشتر پیش نرود.
آقای بایدن وحشیگری “جنگ بدون دلیل” روسیه را محکوم کرد و از اتحاد غرب در “رقابت بین دموکراسی و خودکامگی” ستایش کرد. با این حال، غرب با شکستی جدی مواجه است: توسل هر چه بیشتر آن به تحریم ها به عنوان ابزار سیاست خارجی تنها تأثیر محدودی دارد. یکی از دلایل آن این است که آنها اغلب به طور نابرابر به کسانی که از آنها استفاده می کنند نیز درد ایجاد می کنند.
پس از ماه ها تهدید
بعد از یک روز رایزنی دیوانه وار میان رهبران غربی، چندین درخواست اوکراین برای اقدام شدیدتر بی پاسخ ماند. اینها شامل جدا کردن روسیه از سیستم تراکنش‌های مالی سوئیفت، ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین، و بستن تنگه‌های بسفر و داردانل (توسط ترکیه) برای کشتی‌های روسی بین دریای سیاه و مدیترانه است. . رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، از جهان درخواست کرد که قاطعانه عمل کند: «اگر شما رهبران اروپایی من، رهبران عزیز جهان من، رهبران جهان آزاد، امروز به ما کمک نکنید، اگر به شدت به اوکراین کمک نکنید، پس فردا جنگ خواهد شد. درهای شما را خواهد زد.»
حتی در حوزه ناتو، متحدان در تلاش برای نشان دادن خویشتن‌داری نظامی بوده‌اند. اکنون که هواپیماها، کشتی ها و نیروهای زمینی رقیب در نزدیکی مرزهای روسیه، بلاروس و اوکراین در حال عملیات هستند، آنها دوچندان محتاط خواهند بود. آقای بایدن گفت که آمریکا نیروهای بیشتری را به اروپا می فرستد و به دفاع از “هر اینچ” از خاک ناتو کمک خواهد کرد، اما به جنگ در اوکراین کشیده نخواهد شد. “بگذارید دوباره بگویم. نیروهای ما درگیر درگیری با روسیه در اوکراین نیستند و نخواهند بود. نیروهای ما برای جنگیدن در اوکراین به اروپا نمی روند، بلکه برای دفاع از متحدان خود در ناتو و اطمینان دادن به آن متحدان در شرق به اروپا می روند.
ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو، گفت: که “صلح در قاره ما از بین رفته است”. ناتو «طرح‌های دفاعی» خود را فعال کرده بود، که به فرماندهان آزادی عمل بیشتری می‌دهد، اما هنوز نیروی واکنش ناتو، نیروی واکنش سریع ۴۰۰۰۰ نفری خود را مستقر نکرده است. در حالی که رهبران ناتو برای نشست ویدیویی در ۲۵ فوریه آماده می شدند، آقای استولتنبرگ اعتراف کرد: “ما امروز همه پاسخ ها را نداریم.” وی بر اهمیت «تعارض زدایی» یعنی پرهیز از خطر درگیری‌های غیرعمدی بین نیروهای ناتو و روسیه تأکید کرد و گفت: «کاری که ما انجام می‌دهیم دفاعی است، اندازه‌گیری می‌شود و به دنبال رویارویی نیستیم».
شاهین‌های آمریکایی، مانند جان بولتون، مشاور امنیت ملی در دوره دونالد ترامپ، جنگ را به خاطر “ضعف بایدن” می‌دانند. از نظر آقای بولتون، این ضعف به زمان جورج دبلیو بوش بازمی‌گردد که در سال ۲۰۰۸ مانع از ورود پوتین به جنگ در گرجستان نشد. به عنوان “بسیار باهوش”. آقای بولتون گفت: «گفت‌وگوهای سخت زیادی در بروکسل وجود دارد. و این همه صحبت های سخت برای شما یک فنجان قهوه نمی خرد.» از نظر او، آمریکا باید ماه‌ها پیش نیروهای خود را به اوکراین اعزام می‌کرد تا به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند. اکنون “خیلی دیر است”.
در نشستی در بروکسل، رهبران ملی ۲۷ کشور اتحادیه اروپا روسیه را به دلیل “اقدام نظامی غیرقابل تحریک و غیرموجه” مورد انتقاد قرار دادند. آنها در مورد نیاز به “پیامدهای عظیم و شدید” توافق کردند. همچنین قرار است تحریم هایی علیه بلاروس اعمال شود که به روسیه در حمله خود کمک کرد. با این حال جزئیات اقدامات هنوز فاش نشده است. برخی از اعضای اتحادیه اروپا – به ویژه آلمان و ایتالیا – نسبت به تندروها در لهستان و بالتیک کمتر جنگ طلب هستند.
به طور کلی، هدف تحریم‌های غرب، ضربه زدن به روسیه در مناطقی است که دارای توازن روشنی از قدرت اقتصادی هستند، مانند مالی و فناوری. جریمه های بانک های بزرگ روسیه زندگی را برای روسیه دشوار می کند اما غیرممکن نیست. این کشور ذخایر بزرگی ایجاد کرده است، به دنبال کاهش وابستگی خود به دلار است و احتمالاً می تواند برای کمک به فرار از محدودیت ها به چین تکیه کند. شوک مالی با درآمدهای گران قیمت ناشی از قیمت های بالای نفت و گاز خنثی می شود. درخواست‌ها برای قطع ارتباط روسیه با سوئیفت با مقاومت چندین کشور اروپایی مواجه شد و به هر حال ممکن است خطر سرایت در بازارهای آشفته را به همراه داشته باشد. جزئیات تحریم‌ها بر صادرات فناوری به روسیه نامشخص است، اما تأثیر آنها احتمالاً به‌جای چند روز در طول سال‌ها احساس می‌شود.
در مواجهه با دیواری از محکومیت – از جمله دور اولیه تحریم‌ها از سوی ژاپن، استرالیا و کره جنوبی – روسیه آرامشی را از چین پیدا کرد که بیش از پیش به آن پایبند بوده است. هوا چونینگ، سخنگوی ارشد وزارت خارجه چین، از توصیف اقدام روسیه به عنوان تهاجم خودداری کرد و در عوض آمریکا را مقصر دانست: «آنها آتش را به راه انداختند و شعله را شعله ور کردند. حالا چطور می‌خواهند آتش را خاموش کنند؟» و هند با ناراحتی روی حصار نشست: در سال‌های اخیر به آمریکا نزدیک‌تر شده است تا قدرت چین را جبران کند، در حالی که دوست دیرینه روسیه و خریدار بزرگ تسلیحات آن باقی مانده است. نارندرا مودی، نخست وزیر هند، خواستار «توقف فوری خشونت» شد. که بعید است. و هر چه جنگ بیشتر طول بکشد، موقعیت هند بدتر خواهد شد. برخی در واشنگتن فکر می کنند که روابط نزدیک تر بین آقای پوتین و رهبر چین، شی جین پینگ، هند را مجبور خواهد کرد تا روابط خود را با غرب تقویت کند. اما احتمالاً زمان می برد. در حال حاضر، غرب گزینه های خوبی برای توقف جنگ آقای پوتین ندارد.
همه پوشش های اخیر ما از بحران اوکراین را می توان یافت اینجا