مجسمه های اروتیک در پرو تابوهای چالش برانگیز هستند

پارو از نظر اجتماعی محافظه کار است، به خصوص در مورد رابطه جنسی. به هر حال، این محل مقر سابق امپراتوری اسپانیا در آمریکای جنوبی بود که لواط، خودارضایی و رابطه جنسی خارج از ازدواج را با شلاق و مرگ مجازات می کرد. امروزه زوج‌های همجنس‌گرا نمی‌توانند ازدواج کنند و زنان تنها در صورت به خطر افتادن جانشان مجاز به سقط جنین هستند. والدین بداخلاق بر آموزش جنسی در مدارس حق وتو دارند. سیاستمداران از وضعیت موجود استقبال می کنند. آنتائورو هومالا، یک محکوم سابق که اکنون در آرزوی نامزدی برای ریاست جمهوری است، هنگام اشاره به همجنس گرایان از توهین استفاده می کند.

برای یادآوری اینکه پرو همیشه آنقدر فشرده نبوده است، به دره موچه در شمال پرو نگاه نکنید. در دهه گذشته، منطقه ساحلی مه آلود یک مرکز خواب‌آلود برای گردشگرانی بوده است که از معابد خورشید و ماه دیدن می‌کردند، بناهای تاریخی خشتی وسیعی که به عنوان مکان‌های تشریفاتی توسط مردم موچه، تمدن پیش از کلمبیایی که در ساحل بین قرن‌ها زندگی می‌کردند، استفاده می‌شد. قرن دوم و هشتم. با این حال، در طول سال گذشته، جاذبه اصلی گردشگری در یک پارک کنار جاده ای با فضای کارناوالیک است. در آنجا، همانطور که رگیتون از بلندگو پخش می شود، گردشگران برای گرفتن سلفی با مجسمه فایبرگلاس غول پیکر مرد موچه که فالوس عظیمش را گرفته است، صف می کشند، دست دیگرش در مشت بلند شده است.

مجسمه، در ابتدا رونمایی شد. در سال ۲۰۲۲، ادای احترام به “جنس ظروف” Moche است. این ظروف سرامیکی هستند که اندام تناسلی و انواع اعمال جنسی را به تصویر می‌کشند، از رابطه جنسی مقعدی و جنسی گرفته تا به عبارتی دیگر ترکیب با اسکلت‌ها، خدایان و حیوانات.

امروزه چندین صد پات جنسی موچه باقی مانده است که نگاهی اجمالی به نگرش های غیرغربی نسبت به رابطه جنسی ارائه می دهد که زمانی آلفرد کینزی، یک متخصص جنسی را به جمع آوری آنها واداشت. اگرچه گمانه‌زنی‌های علمی درباره معنای گلدان‌ها در طول زمان متفاوت بوده است، امروزه تصور می‌شود که آنها نماد جریان مقدس مایعات حیات بخش برای جامعه‌ای بوده‌اند که مدت‌ها قبل از ظهور گلدان‌ها با آبیاری دره‌های بیابانی و برداشت ماهی از دریا شکوفا شده است. امپراتوری اینکاها.

که توسط مقامات شهرداری “مجسمه شهوانی باروری” نامگذاری شده است، ادای احترام به گلدان جنسی موچه خشم مردم را برانگیخت و بلافاصله پس از نصب آن سوزانده شد. (معلوم نیست چه کسی مقصر بوده است؛ هیچ پرونده ای باز نشده است.) اما شهردار موچه، سزار آرتورو فرناندز، منصرف نشد. او دو مورد دیگر را سفارش داد و در نهایت نیم دوجین مجسمه دیگر با مضمون گلدان جنسی اضافه کرد که شامل خودارضایی گروهی، سه نفری و رابطه جنسی همجنسگرایان بود. در ابتدا همه اینها توسط بسیاری از پرو به عنوان یک شیرین کاری سیاسی رد شد. اما اکنون مجسمه اصلی به یک حس ملی تبدیل شده است، میم‌های الهام‌بخش و تقلیدهایی که در دیسکوها و عروسی‌ها استفاده می‌شود.

در شنبه اخیر، گردشگران ژست‌های جسورانه‌ای در زیر مجسمه اصلی به نمایش گذاشتند. فالوس قهقهه های خجالتی جای خود را به جیغ داد. برخی اعضا را در آغوش می گیرند. برخی دیگر وانمود می کنند که آن را می بوسند یا می لیسند یا به نشانه عبادت در برابر آن تعظیم می کنند. مجسمه‌های دیگر بازی‌های مشابهی را دعوت می‌کنند: مادران فرزندان خود را در داخل واژن غار مانندی قرار می‌دهند تا تولدشان را دوباره به نمایش بگذارند. مردی در حالی که دوست پسرش عکس می گیرد، بیضه های یکی از مجسمه های یک زوج همجنس گرا را نوازش می کند. او می گوید: «ما سلفی های زیادی گرفته ایم. “این سالگرد ماست.” ایرما لینان، بیوه ۶۴ ساله ای که با دوستان خود در تعطیلات به سر می برد، می گوید که به تمام خانواده اش می گوید که به دیدنش بروند.

همه راضی نیستند. در ۴ ژانویه، میلاگروس ژاورگی د آگوایو، یک قانونگذار محافظه کار، قانونی را پیشنهاد کرد که آثار هنری وابسته به عشق شهوانی را از نمایش در فضاهای عمومی منع کند. اما اولا هولمکوئیست، مدیر موزه لارکو در لیما، جایی که مجموعه‌ای از گلدان‌های موچه در یک گالری محتاطانه نگهداری می‌شود، می‌گوید که انگیزه‌های سیاسی اولیه برای ایجاد این سایت هرچه که باشد، فرصت نادری برای بحث در مورد تابوها فراهم کرده است. و اواخر سال گذشته آقای فرناندز به عنوان شهردار شهرداری بسیار بزرگتر تروخیلو انتخاب شد. چه کسی می گوید پرویی ها نمی خواهند در مورد رابطه جنسی صحبت کنند؟ ■