مخالفت بریتانیایی ها با هتل های پناهندگی

A آهسته باران بر فراز هتل خورشید می بارد. باد تند ناخوشایندی در امتداد ساحل لذت می‌وزد. Sea View Pub چیزی از این نوع ارائه نمی دهد. و Skegness’s “No.1 Fun Pub” بسته و بسته شده است. هیچ کس به وضوح در هیچ کجا سرگرم کننده نیست. شهر ساحلی شمالی Skegness مدت‌هاست که به دلیل ارائه لذت‌هایی که در بهترین حالت خاموش هستند مشهور بوده است – همانطور که حتی خود آن نیز اذعان دارد. شعار معروف آن، که در دوران اوج ادواردین آن ابداع شد، کمتر شبیه یک فخرفروشی است تا یک اعتراف، یا شاید یک تهدید: “Skegness بسیار قوی است.”

Skegness نیز بسیار متقابل است. حدود ۲۰۰-۲۳۰ پناهجو ، بسیاری از ایران عراق و اریتره توسط وزارت کشور در پنج مهمانخانه شهر مستقر شده اند. این غیرعادی نیست: ۴۵۰۰۰ پناهجو در طول زمستان در انواع هتل های بریتانیا، از Suites Hotel & Spa در Knowsley، Merseyside (“تنها هتل ۴ ستاره در شمال غرب که در آن همه سوئیت دریافت می کنند! ”) به یک هیلتون در مناطق وحشی شمال ولز (“یک اقامت شیک در اسنودونیا زیبا”).

این ترتیبات هم برای دولتی که در تلاش است تا با افزایش تقاضای پناهندگی کنار بیاید و هم برای هتل هایی که مشتاق پر کردن اتاق های خارج از فصل هستند، یک توقف مفید است. اما این امر هم از نظر مالی پرهزینه است – صورتحساب روزانه هتل دولت برای پناهجویان اکنون ۶.۸ میلیون پوند (۸.۳ میلیون دلار) است – و هم از نظر سیاسی. در ۱۰ فوریه، تظاهرکنندگان راست افراطی بیرون آن هتل در Knowsley تجمع کردند. یک ون پلیس در بی نظمی متعاقب آن به آتش کشیده شد. پناهجویان در آنجا خود را به‌عنوان «شوکه‌شده» و «ترس» در پی خشونت توصیف کرده‌اند.

خلق و خوی در Skegness بسیار کمتر تحریک‌آمیز است، اما همچنان بی‌شور است. ایان گاردنر، که مهمان‌خانه Balmoral در شهر را اداره می‌کند، می‌گوید: Skegness «همیشه در کنار شوخی‌های همه است». اگر مردم آن را به‌عنوان «غلبه» پناهجویان بدانند، ممکن است «فکر کنند امسال جای دیگری را امتحان خواهم کرد».

سطوح تلاقی و تعداد مهاجران لزوماً با هم نیستند. وزارت کشور برخی از پناهجویان را در مکان هایی مانند اسنودونیا، مرسی ساید و اسکگنس (که از زمان بسته شدن یک مرکز پردازش پناهجویان در کنت در پایان سال ۲۰۲۲ دریافت کرده است) قرار داده است، اما در بسیاری از مناطق دیگر به مراتب بیشتر است. مت وارمن، نماینده محافظه کار Skegness می گوید: «برخی حوزه ها به معنای واقعی کلمه هزاران حوزه دارند. آقای وارمن می‌گوید، با این حال، از آنجایی که تعداد کل هتل‌های شهر کم است، تأثیر آن تعداد معدودی از مهاجران بر روحیه عمومی «نامتناسب» است.

با این حال، ارزش آن را دارد که در مورد کلمه “هتل” با احتیاط رفتار کنید، با این حال، با مفاهیم ملحفه های سفید ترد و دربان های مراقب. که گمراه کننده است. هتل های پناهندگی اغلب به زندان های دارای سنگریزه نزدیک تر هستند. درهای جلو بسته و قفل هستند. پرده های تور کشیده شده اند؛ علامت “NO VACANCY” در یک پنجره چشمک می زند. زنگ را به صدا درآورید و متوجه خواهید شد که در را نه یک ناقوس مشتاق، بلکه توسط یک نگهبان سیاه پوش پاسخ داده است. بعید است که او شما را برای کاناپه دعوت کند.

با این وجود همه اینها برای برخی بسیار تجملاتی است. گزارش شده است که در مرسی ساید، یک گروه راست افراطی اعلامیه‌هایی را در مورد «هتل‌های ۵ ستاره برای مهاجران در حالی که بریتانیایی‌ها منجمد می‌شوند» توزیع کرده است. در Skegness یک بانوی سالخورده با رضایت خاطر به یاد می آورد که اخیراً چرخ دستی خرید خود را به سمت برخی از پناهجویانی که سر راه او ایستاده بودند و بنا به درخواستش حرکت نکرده بودند، هدایت کرد. او فکر می کند که بریتانیا باید “همه آنها را به خانه بفرستد”. مهاربندی یک کلمه برای آن است. ■

برای تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان‌های بریتانیا، ثبت نام در Blighty، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما.