مدارس آمریکا به سمت بحران پیش می روند

شکاف‌های کلاسی

مناطق مدرسه عموماً بر اساس هر دانش‌آموز تأمین می‌شوند. بنابراین حتی کاهش کوچک در ثبت نام ممکن است سخت باشد. برخی از کودکانی که در طول همه‌گیری، مدارس شهر را ترک کرده‌اند، ممکن است در نهایت به کلاس برگردند: بخشی از آنها در خانه درس می‌خوانند و ممکن است از آن خسته شوند. اما روندهای دیگری که باعث نازک شدن کلاس های درسی مرکز شهر شده اند، احتمالاً به زودی معکوس نخواهند شد، حتی اگر مهاجرت شروع به افزایش تعداد کودکان در آمریکا کند. در برخی شهرها نیاز به تعطیلی مدارس رو به افزایش است. داگلاس هریس از دانشگاه تولین می‌گوید: حدود ۱ درصد از مدارس دولتی سنتی هر سال مغازه خود را تعطیل می‌کنند (نرخ تعطیلی برای مدارس چارتر ۵ درصد و برای مدارس خصوصی ۳ درصد است). این تعداد احتمالاً افزایش می‌یابد.

نبردهای اخیر نشان می‌دهد که این به ضرر خواهد بود. اعتراضات، از جمله اعتصاب غذا، سال گذشته پس از رای اعضای هیئت مدیره مدارس در اوکلند، کالیفرنیا، به تعطیلی یا ادغام چندین مدرسه آغاز شد. مردم محلی عصبانی یک تابلوی جدید نصب کردند. در ژانویه اعلام کرد که بسیاری از کاهش ها را لغو می کند. بر اساس داده های دولت محلی که توسط یک وبلاگ “Wirepoints” تجزیه و تحلیل شده است، در شیکاگو حدود یک سوم مدارس در ساختمان هایی با ظرفیت نیمی یا کمتر کار می کنند. کوچکترین آنها حدود ۳۰ جوان و کمی بیش از ۲۰ کارمند دارد.

روش تکه تکه ای که در آن مدارس آمریکایی اداره می شود – توسط اعضای هیئت مدیره در حدود ۱۴۰۰۰ منطقه – ممکن است کار را دشوارتر کند. در مقایسه با سایر کشورها، مدارس در مناطق بزرگ مترو به طور موثر کوچک می شوند. اتحادیه‌های آموزشی آمریکا به‌طور غیرمعمولی بی‌تفاوت هستند: خصومت آن‌ها نسبت به آزمون‌ها، گاهی هیئت‌ها را وادار می‌کند تا به طرز عجیبی اعلام کنند که نتایج یک مدرسه هیچ نقشی در تصمیم‌گیری تعطیل یا ادغام آن‌ها ندارد. تنش در مورد نژاد همه چیز را پیچیده تر می کند. خانواده‌ها در شهرهای داخلی گاهی اوقات گمان می‌کنند که مدارس آنها فقط به این دلیل بسته شده است که والدین در مناطق ثروتمندتر و سفیدتر قدرت بیشتری برای ایجاد هیاهو دارند.

کشیدن پاها به ندرت کمک می‌کند. کلاس های کوچکتر نتایج قابل اعتمادی را افزایش نمی دهند. معلمان ممتاز مهمترند. اگر به صورت نازک پخش نشده باشند، آموزش و پاداش دادن به آن‌ها آسان‌تر است. مدارس کوچکتر نیز ارائه تمام دوره‌ها و فعالیت‌های فوق برنامه‌ای که آموزش آمریکایی باید ارائه دهد، دشوارتر است. رهبران سیستم های مدرسه خوب در سایر نقاط جهان گاهی اوقات در مورد بستن موسسات کوچک بی رحم بوده اند. به عنوان مثال، در ۲۰ سال، تعداد مدارس جامع در فنلاند حدود ۴۰% کاهش یافته است.

برنامه ریزی از قبل از مشکلات جلوگیری می کند. وقتی ده سال پیش شهر نیویورک مدارس را تعطیل کرد، زمان و پول کافی پیدا کرد تا برخی از آنها را به آرامی، کلاس به کلاس تعطیل کند. این به جوانانی که نمی‌خواستند این گزینه را تغییر دهند، این امکان را داد که پیر شوند. مقامات شیکاگو به معلمانی که به نظر می‌رسد شغل خود را از دست می‌دهند، فرصتی زودهنگام برای بازآموزی برای نقش‌هایی با تقاضای بالا داده‌اند. پل هیل از مرکز اختراع مجدد آموزش عمومی، یک اتاق فکر، می گوید، اما اغلب صحبت در مورد تعطیلی مدارس تنها زمانی شروع می شود که اوضاع ناامید باشد. این شانس تعطیلی مدارس را «محترمانه و شفاف» از دست می دهد. درعوض، انجام کارها با عجله باعث می‌شود که رهبران منطقه «طوری به نظر برسند که انگار دارند چیزی می‌دزدند». مارگریت روزا، کارشناس امور مالی مدرسه در دانشگاه جورج تاون می گوید. از زمان شروع همه‌گیری، تعداد زیادی پول کمک فدرال به آنها داده شده است. برخی از این صرفا برای به تأخیر انداختن تصمیمات مربوط به کوچک سازی که قبلاً به تعویق افتاده بود استفاده کرده اند. نقدینگی اضافی که در حال کاهش است همچنین باعث شده اتحادیه‌ها تمایل بیشتری به تقاضای افزایش حقوق و پاداش داشته باشند – حتی در مکان‌هایی که کاهش ثبت‌نام شدید بوده است. لبه صخره در سال آینده نزدیک می شود، زمانی که بودجه های امدادی به پایان می رسد. در حال حاضر، به نظر می‌رسد ردیف‌هایی که در ادامه می‌آیند درباره همه چیز هستند، به جز اینکه چگونه به کودکان کمک می‌کند تا یاد بگیرند. ■

با Checks and Balance ، خبرنامه هفتگی ما فقط مختص مشترکین، که وضعیت دموکراسی آمریکایی و مسائلی را که برای رای دهندگان مهم است بررسی می کند.