مردم چین خسته هستند، اما نه در آستانه شورش

منن نمایش نارضایتی چین می تواند بدون دعوت به انقلاب مهم باشد. در حال حاضر، ادعاهای جسورانه ای برای موجی از اعتراضات مستمری بگیران مطرح می شود که ناشی از تغییرات در بیمه سلامت است. طرحی برای شهرنشینان درست است که تظاهرات به طور غیرعادی طولانی به طول انجامیده و در سراسر کشور گسترش یافته است. از ژانویه سالمندان مردم از گوانگژو در جنوب تا دالیان در شمال جمع شده‌اند و در نزدیکی ادارات دولتی یا در میادین عمومی تجمع کرده‌اند تا مقامات را به سرقت از آنها متهم کنند. بیشترین جمعیت در شهر مرکزی ووهان مشاهده شد، جایی که در اواسط فوریه صدها نفر از بازنشستگان دو بار در فاصله یک هفته با پلیس روبرو شدند. برای برخی از مفسران چینی خارج از کشور، این همه به یک بایفا یوندونگ یا یک “جنبش مو سفید” است. این امر مستمری بگیران ناراضی را جانشین جوانانی می کند که در نوامبر گذشته علیه کنترل های شدید همه گیر اعتراض کردند. برخی از آن‌ها برای تمسخر محدودیت‌های گفتار، کاغذ خالی در دست گرفتند و برچسب «حرکت کاغذ سفید» را به خود اختصاص دادند. فراتر از این، برخی از رسانه های چینی خارج از کشور تظاهرات امروز را “انقلاب مو سفید” می نامند، تجمعات در ووهان و جاهای دیگر را با یک انقلاب رنگی برابر می دانند، یا شورش ضد دولتی.

این نیز درست است که دستگاه سرکوب حزب کمونیست این نمایش های خشم را جدی می گیرد. سانسورها تلاش کرده اند تا ویدئوهای اعتراضی را از اینترنت پاک کنند. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی نظرات کاربران اینترنتی را حذف کرده‌اند که مقامات را به تحمیل ریاضت بر افراد مسن متهم می‌کنند و کاهش هزینه‌ها را به دلیل کنترل‌های پرهزینه «صفر کووید» می‌دانند که خزانه‌های دولت محلی را خالی کرده و اقتصاد گسترده‌تر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. گزارش هایی وجود دارد که پلیس به بازنشستگان هشدار داده است که در صورت اعتراض مجدد، فرزندان بزرگسال آنها متضرر خواهند شد. ساکنان ووهان اسکرین شات هایی از پیام های مدارس منتشر کردند که از والدین می خواستند از بستگان بزرگتر بخواهند که از تظاهرات خودداری کنند و توضیحات رسمی قوانین بیمه جدید را مطالعه کنند.

با این وجود، باید بازیگران را انتخاب کنند. مستمری بگیران ناراضی به عنوان مخالفان، بد خدمتی به آنها دو برابر است. یک چیز، این اعتراضات را که ریشه‌هایشان بیشتر اقتصادی است تا ایدئولوژیک، توصیف نادرست می‌کند. به عبارت ساده تر، در آینده سهم بیشتری از هزینه های بهداشتی (نسبتا خسیس) چین به صندوقی اختصاص می یابد که به کارگران شهری و بازنشستگانی که برای شرایط جدی نیاز به مراقبت های بیمارستانی دارند، کمک می کند. پول کمتری به سیستم موازی حساب‌های بیمه شخصی که بیماری‌های جزئی را پوشش می‌دهد، وارد می‌شود. این کاهش‌های پیشنهادی است که جرقه اعتراض بازنشستگان را برانگیخته است، اگرچه مقامات استدلال می‌کنند که بازتوزیع برنامه‌ریزی شده در واقع به نفع مسن‌ترین و بیمارترین شهرنشینان خواهد بود (آنها همچنین اصرار دارند که این تغییر ساختار بیمه درمانی شهری سال‌ها پیش برنامه‌ریزی شده بود، قبل از اینکه سیاست‌های مقابله با کووید صفر به مردم فشار بیاورند. بودجه). برخی از تظاهرکنندگان سرود کمونیست “اینترنشنال” را خوانده اند تا تاکید کنند آنچه آنها می خواهند سوسیالیسم بیشتر است، نه کمتر.

معترضان مسن تر صحبت از یک انقلاب مو سفید می کنند. یک بدخدمتی دیگر نیز این بدان معناست که مخالفان باید خواهان جدی گرفتن سرنگونی حزب باشند. یعنی نادیده گرفتن یک روند کمتر دراماتیک اما مهم. امروز تعداد قابل توجهی از مردم چین مضطرب و خسته هستند و مایلند هر چه را در ملاء عام بیان کنند.

چاگوان به ووهان پرواز کرد تا از ساکنان مسن‌تر بخواهد درباره اعتراضات اخیر توضیح دهند. کلمات خودشان نظرسنجی او در مورد یک نکته اتفاق نظر داشت. مردم محلی موافقند که اعتراضات به قوانین بیمه یک شورش ضد دولتی نیست. در عوض، آنها با سنت چینی درخواست از مقامات برای جبران خسارت مطابقت دارند. اینکه برخی از تظاهرکنندگان اکنون با تهدید پلیس روبرو هستند جای تعجب ندارد. یک راننده بازنشسته اتوبوس در حال پیاده روی سگش می گوید که چین به شهروندان این امکان را می دهد که ناامیدی خود را در محدوده محدودی ابراز کنند. او پیشنهاد می‌کند: «اینطور نیست که خارجی‌ها می‌گویند چینی‌ها آزادی ندارند. در گفتار او، چین نه آزادی کامل، بلکه «آزادی منظم» را ارائه می‌کند، که همان‌طور که باید باشد، وجود دارد، اگرچه او اشاره می‌کند که محدودیت‌های متفاوتی برای ثروتمندان و قدرتمندان اعمال می‌شود. او به نوبه خود فکر می‌کند که معترضان مسن‌تر اصلاحات بیمه را اشتباه درک کرده‌اند که بیشتر از ضرر برای آنها سود خواهد داشت. با این حال، او جرأت می‌کند، جوانان می‌دانند که چرا بازنشستگان ناراضی هستند، «زیرا افراد مسن زیادی بر اثر کووید جان خود را از دست داده‌اند». زن و شوهری در ۶۰ سالگی می گویند صحبت در مورد سیاست های دولت “هیچ چیز را تغییر نمی دهد”. مردی که به خانه می رود تا برای پسر و نوه اش غذا درست کند، زمزمه می کند که مخالفت با مهمانی راهی سریع برای دستگیر شدن است. در مقابل، یک کارگر سابق در یک شرکت دولتی، که در کنار یکی از دریاچه‌های ووهان نشسته است، مطمئن است که حزب اکنون مسیر خود را تغییر خواهد داد که می‌داند ساکنان عادی اصلاحات بیمه را «غیر معقول» می‌دانند. اکثریت مصاحبه شوندگان، رئیس جمهور شی جین پینگ و دولت مرکزی را از سرزنش اعتراضات اخیر معاف می کنند، اگرچه در واقعیت اصلاحات بیمه یک سیاست ملی است. این کارگر سابق دولتی می گوید: «رهبران ارشد و خود سیستم بسیار خوب هستند. اما نحوه عملکرد دولت محلی در حال حاضر باعث خوشحالی مردم نمی شود.

بیشتر صحبت از انصاف تا آزادی

برای آقای شی کمتر خوشحال کننده است. توضیح رایج برای اعتراضات این است که چین نابرابرتر و ناعادلانه تر شده است. به‌ویژه، مردم محلی ووهان ادعا می‌کنند که مقامات ارشد و کادرهای حزبی نسبت به سایر کارگران حقوق بازنشستگی و بیمه درمانی سخاوتمندانه‌تری دریافت می‌کنند. یک زن ۸۰ ساله در پارک ژونگشان، صحنه دو تظاهرات، چین را جامعه ای با “دو افراط” می نامد: کارمندان دولت و کارگران عادی با درآمد کم و مستمری. او از بازنشستگان می خواهد که پارک های عمومی را ترک کنند و بیرون از ادارات دولتی شهرداری و استانی فریاد بزنند تا رهبران بتوانند صدای آنها را بشنوند. او اظهار تاسف می کند: “من پیر هستم و نمی توانم سریع راه بروم، بنابراین نمی توانم به آنها بپیوندم.” اشتباهات، آمریکا بدتر است. با تکرار خطوطی که هر شب از تلویزیون دولتی شنیده می شود، مردم محلی ووهان به خشونت اسلحه، نژادپرستی و نابرابری آمریکایی به عنوان شواهدی مبنی بر مضر بودن دموکراسی به سبک غربی اشاره می کنند. این یک هشدار برای آینده است. اگر رشد آهسته تر، نارضایتی مردم را به چیزی نزدیک به انقلاب رنگی تبدیل کند، حاکمان چین ناسیونالیسم را بهترین دفاع خود خواهند دید.■

مشترکین می توانند در Drum Tower ، خبرنامه هفتگی جدید ما، ثبت نام کنند تا بفهمند جهان چه می سازد. چین—و آنچه چین از جهان می سازد.